۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
نويسنده در اين کتاب، در صدد بررسى مبانى اصولى هريك از مذاهب فقهى اسلامى بوده و كوشيده است كه تا حدودى ديدگاههاى مختلف را در اين زمينه بيان نمايد.<ref>پيشگفتار، ص15</ref> | نويسنده در اين کتاب، در صدد بررسى مبانى اصولى هريك از مذاهب فقهى اسلامى بوده و كوشيده است كه تا حدودى ديدگاههاى مختلف را در اين زمينه بيان نمايد.<ref>پيشگفتار، ص15</ref> | ||
در | در پایان هر درس، خلاصهاى از مطالب آن به همراه پرسشهايى متناسب با مباحث، مطرح گرديده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
مرجعيت دينى اهلبيت(ع) از موضوعات مورد اختلاف بين شيعه و اهل سنّت است. شيعه اماميه با استفاده از آيات و روايات شيعه و سنى، معتقد است بعد از پيامبر(ص)، به انسانهاى معصومى نياز است كه بتوانند سنّت واقعى آن حضرت را تبيين نموده و در موارد اختلافى پناه مردم باشند و اينان كسانى جز اهلبيت ايشان نيستند. در مقابل، اهل سنّت توجهى به اهلبيت(ع) نداشته، سنّت صحابه را حجّت مىدانند. نويسنده در درس چهارم، مرجعيت دينى اهلبيت(ع) را از راههاى زير بررسى كرده است: اهلبيت راهى به سنت واقعى، ضرورت حفظ سنت توسط معصوم، احتياج اسلام به عصر تطبيق، بررسى ابعاد تاريخى، ضرورت بقاء بُعد تبيين، مرجعيت دينى اهلبيت در کتاب و نزد اهل سنت.<ref>همان، ص85</ref> | مرجعيت دينى اهلبيت(ع) از موضوعات مورد اختلاف بين شيعه و اهل سنّت است. شيعه اماميه با استفاده از آيات و روايات شيعه و سنى، معتقد است بعد از پيامبر(ص)، به انسانهاى معصومى نياز است كه بتوانند سنّت واقعى آن حضرت را تبيين نموده و در موارد اختلافى پناه مردم باشند و اينان كسانى جز اهلبيت ايشان نيستند. در مقابل، اهل سنّت توجهى به اهلبيت(ع) نداشته، سنّت صحابه را حجّت مىدانند. نويسنده در درس چهارم، مرجعيت دينى اهلبيت(ع) را از راههاى زير بررسى كرده است: اهلبيت راهى به سنت واقعى، ضرورت حفظ سنت توسط معصوم، احتياج اسلام به عصر تطبيق، بررسى ابعاد تاريخى، ضرورت بقاء بُعد تبيين، مرجعيت دينى اهلبيت در کتاب و نزد اهل سنت.<ref>همان، ص85</ref> | ||
اسلام آيين جهانى است و آخرين دينى است كه خداوند متعال در دوره و عصر | اسلام آيين جهانى است و آخرين دينى است كه خداوند متعال در دوره و عصر پایان تاريخ به بشر عرضه كرده است. با ملاحظه اين دو جهت بايد دين اسلام از كمال و جامعيت فوقالعادهاى برخوردار باشد، تا نهتنها بتواند جوابگوى تمام جوامع بشرى در عصر خود باشد، بلكه بايد نسلهاى آينده را نيز تا روز قيامت پاسخگو باشد. از طرفى ديگر، مشاهده مىكنيم كه مدّت بعثت پيامبر(ص) بسيار محدود است و شيعه و اهل سنّت اتفاق دارند كه اين وقت محدود نمىتوانست جوابگوى مسائلى باشد كه جامعه بشرى تا روز قيامت به آن احتياج دارد، لذا هركدام در صدد توجيه و تدبير و چارهاى برآمدهاند. شيعه اماميه معتقد است: ازآنجاكه وظيفه انبيا، بيان كليات احكام و فلسفه وجودى اوصيا، توسعه و تبيين شريعت است، لذا دين و شريعت و مصادر تشريع، ازاينجهت كامل شده است. ولى اهل سنّت به لحاظ منابع استنباط و ادله، در مضيقه قرار دارند، ازاينرو به كثيرى از ادله و منابع ظنّى روى آوردهاند كه هيچ دليل قانعكنندهاى بر آن وجود ندارد از آن جمله حجيت سنّت صحابه است. در حقيقت اين منبع تشريع را در مقابل منبع غنى سنّت اهلبيت(ع) جعل كردهاند تا بتوانند اين خلأ مهمّ را جبران كنند. نويسنده در درس پنجم، در صدد است تا اين منبع را بررسى نمايد.<ref>همان، ص143</ref> | ||
در درس ششم، دليل عقلى مورد بررسى قرار گرفته است. شيعه دوازدهامامى عقل را در دايره منابع استنباط دانسته و آن را در مواردى كه صلاحيت براى دخالت عقل است حجت مىشمارد.<ref>همان، ص177</ref> | در درس ششم، دليل عقلى مورد بررسى قرار گرفته است. شيعه دوازدهامامى عقل را در دايره منابع استنباط دانسته و آن را در مواردى كه صلاحيت براى دخالت عقل است حجت مىشمارد.<ref>همان، ص177</ref> |
ویرایش