۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن واصل، محمد بن سالم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'وي' به 'وی'
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در 641ق همراه ابن ابى الدم به سفارت، به بغداد رفت و از آن‌جا عازم قاهره شد. در 649ق به مكه رفت. بازگشت او از اين سفر به قاهره، با سقوط سلسله ايوبيان در مصر مصادف شد. از زندگانى وى در عهد مماليك، جز اشارات پراكنده‌اى كه به مناسبت‌هاى مختلف در کتاب «مفرج الكروب» خود او يا آثار بعدى آمده، اطلاع چندانى در دست نيست. | در 641ق همراه ابن ابى الدم به سفارت، به بغداد رفت و از آن‌جا عازم قاهره شد. در 649ق به مكه رفت. بازگشت او از اين سفر به قاهره، با سقوط سلسله ايوبيان در مصر مصادف شد. از زندگانى وى در عهد مماليك، جز اشارات پراكنده‌اى كه به مناسبت‌هاى مختلف در کتاب «مفرج الكروب» خود او يا آثار بعدى آمده، اطلاع چندانى در دست نيست. | ||
او در دربار سيسيل، نزد مانفرد، پسر فردريك دوم، پاشاه علم دوست سيسيل، تقربى خاص داشته و اوقات | او در دربار سيسيل، نزد مانفرد، پسر فردريك دوم، پاشاه علم دوست سيسيل، تقربى خاص داشته و اوقات خویش را به شركت در مجالس بحث و درس و همچنين تصنيف مى‌گذرانده است. وى در کتاب «مفرج الكروب»، علاوه بر وصف مانفرد و سرزمين‌هاى تحت حكومت وى و گزارش مبسوطى از وضع مسلمانان سيسيل، گاه به نقل حوادث، به روايت اطرافيان مانفرد پرداخته است. | ||
از حدود 663ق، ابن واصل را در زادگاهش حماة مى‌يابيم. وى از جانب الظاهر بيبرس، قاضى القضاة آن ديار شد و تا پایان عمر در همين منصب باقى ماند. بيشتر اوقات او در حماة، به تدريس، افتاء و تصنيف سپرى شد و مهمترين آثار خود را در همين دوره از زندگیش پديد آورد. | از حدود 663ق، ابن واصل را در زادگاهش حماة مى‌يابيم. وى از جانب الظاهر بيبرس، قاضى القضاة آن ديار شد و تا پایان عمر در همين منصب باقى ماند. بيشتر اوقات او در حماة، به تدريس، افتاء و تصنيف سپرى شد و مهمترين آثار خود را در همين دوره از زندگیش پديد آورد. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
نجم‌الدين دبيران، در درس وى حاضر مى‌شد و مشكلات منطقى را نزد او مطرح مى‌كرد.وى همچنين با توران شاه كه خود اهل علم و فضل بود، مباحثاتى داشت. از جمله شاگردان مشهور او [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] است كه کتاب اقليدس و نيز شرح ابن واصل بر منظومه ابن حاجب را در حماة از وى آموخت. | نجم‌الدين دبيران، در درس وى حاضر مى‌شد و مشكلات منطقى را نزد او مطرح مى‌كرد.وى همچنين با توران شاه كه خود اهل علم و فضل بود، مباحثاتى داشت. از جمله شاگردان مشهور او [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] است كه کتاب اقليدس و نيز شرح ابن واصل بر منظومه ابن حاجب را در حماة از وى آموخت. | ||
آنچه در فعاليت علمى وى از جلوه بيشترى برخوردار است، تاريخ‌نگارى و تأليف کتاب «مفروج الكروب» است كه به سبب | آنچه در فعاليت علمى وى از جلوه بيشترى برخوردار است، تاريخ‌نگارى و تأليف کتاب «مفروج الكروب» است كه به سبب ویژگى‌هايش، همواره از مهمترين منابع تاريخ ايوبيان به شمار آمده است. ترجمه اين اثر به قلم [[اتابکی، پرویز|پرویز اتابكى]] با نام «تاريخ ايوبيان» منتشر شده است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||