۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
وى پس از ارائه معناى لغوى مروت، مصاديق آن را به تفصيل بيان كرده است. وى معتقد است كه مروت بر حسب زمانها و مكانهاى مختلف ممكن است داراى مصاديق مختلفى باشد. | وى پس از ارائه معناى لغوى مروت، مصاديق آن را به تفصيل بيان كرده است. وى معتقد است كه مروت بر حسب زمانها و مكانهاى مختلف ممكن است داراى مصاديق مختلفى باشد. | ||
سپس مروّت را از ديدگاه روايات و اشعار بررسى مىكند. در | سپس مروّت را از ديدگاه روايات و اشعار بررسى مىكند. در پایان نيز ضمن برشمردن برخى از مصاديق مروت، آن را از نظرگاه فقه اسلامى مورد بررسى قرار داده است. | ||
مروّت يعنى كمال انسانيت كه گاه به جوانمردى نيز تعبير مىشود. روش و رفتار جوانمردانه؛ يعنى انجام كارهايى كه زينت و كمال يك انسان فرهيخته باشد. بنا بر اين هر گونه عملى كه از نظر عرف جامعه دينى، عيب و نقص باشد، خلاف مروت و جوانمردى است؛ حتى اگر آن عمل عمل مباح باشد. | مروّت يعنى كمال انسانيت كه گاه به جوانمردى نيز تعبير مىشود. روش و رفتار جوانمردانه؛ يعنى انجام كارهايى كه زينت و كمال يك انسان فرهيخته باشد. بنا بر اين هر گونه عملى كه از نظر عرف جامعه دينى، عيب و نقص باشد، خلاف مروت و جوانمردى است؛ حتى اگر آن عمل عمل مباح باشد. | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
البته نویسنده تذكر مىدهد كه مروت از لوازم انسانيت است و منطبق بر فطرت پاك انسانى است و لذا اگر عموم مردم در اثر عدول از فطرت انسانى از برخى سنن شرعى روىگردان شدند، علما نبايد تابع چنين عرفى باشند. به همين خاطر [[شهيد ثانى]] در [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]] فرموده است: اگر شخصى مستحبات شرعى را رعايت كند، اشكالى ندارد هرچند عامه آن را زشت تلقى كنند؛ مانند حنا گذاشتن و غيره. وى سپس برخى از روايات مربوط به مروت را ذكر كرده است. | البته نویسنده تذكر مىدهد كه مروت از لوازم انسانيت است و منطبق بر فطرت پاك انسانى است و لذا اگر عموم مردم در اثر عدول از فطرت انسانى از برخى سنن شرعى روىگردان شدند، علما نبايد تابع چنين عرفى باشند. به همين خاطر [[شهيد ثانى]] در [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]] فرموده است: اگر شخصى مستحبات شرعى را رعايت كند، اشكالى ندارد هرچند عامه آن را زشت تلقى كنند؛ مانند حنا گذاشتن و غيره. وى سپس برخى از روايات مربوط به مروت را ذكر كرده است. | ||
در | در پایان به تفصيل وارد اين بحث فقهى مىشود كه آيا مروت در عدالت شرط است يا خير؟ وى پس از ذكر دلايل موافقين و مخالفين، مروت را در عدالت شرط مىداند. | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] |
ویرایش