۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
إعجاز القرآن و البلاغة النبوية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'براي' به 'برای'
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
#در فصل دوم(معانى اعجاز)پيرامون تحدى قرآن بحث نموده و معتقد است كه تحدى يكى از امور متعارف در بين عربها بوده، و قرآن هم كه تحدى نموده است بر اساس همين روش بوده است. | #در فصل دوم(معانى اعجاز)پيرامون تحدى قرآن بحث نموده و معتقد است كه تحدى يكى از امور متعارف در بين عربها بوده، و قرآن هم كه تحدى نموده است بر اساس همين روش بوده است. | ||
#در همين فصل دربارۀ حروف زائد از ديدگاه نحویون سخن گفته و توضيح مى‌دهد كه وجود اين حروف در جملات و آيات قرآنى جهت افزايش بلاغت و فصاحت است كه اگر آنها را حذف كنيم فصاحت آيه از بين مى‌رود و اگر بخواهيم زائده بگيريم يك نوع نقص در شأن قرآن كريم است- | #در همين فصل دربارۀ حروف زائد از ديدگاه نحویون سخن گفته و توضيح مى‌دهد كه وجود اين حروف در جملات و آيات قرآنى جهت افزايش بلاغت و فصاحت است كه اگر آنها را حذف كنيم فصاحت آيه از بين مى‌رود و اگر بخواهيم زائده بگيريم يك نوع نقص در شأن قرآن كريم است-بنابراین تمام جملات و كلمات و حروف قرآن داراى فصاحت و بلاغت و اعجاز مى‌باشند. | ||
#در فصل ششم:البلاغة النبویه:بلاغت و فصاحت سخن پيامبر(ص) را مورد بحث قرار داده و مى‌گوید:سخن پيامبر(ص) از آن جهت كه به وحى متصل است داراى فصاحت و بلاغتى مى‌باشد كه در كلام ديگران يافت نمى‌شود به گونه‌اى كه در فرمايشات آن حضرت كلمه‌اى اضافه نمى‌توان پيدا نمود.از طرف ديگر، حضرت، هر گروه و قومى را با لحن و روش آنها سخن گفته، مثل اينكه از فصيح‌ترين آن مردمان است. | #در فصل ششم:البلاغة النبویه:بلاغت و فصاحت سخن پيامبر(ص) را مورد بحث قرار داده و مى‌گوید:سخن پيامبر(ص) از آن جهت كه به وحى متصل است داراى فصاحت و بلاغتى مى‌باشد كه در كلام ديگران يافت نمى‌شود به گونه‌اى كه در فرمايشات آن حضرت كلمه‌اى اضافه نمى‌توان پيدا نمود.از طرف ديگر، حضرت، هر گروه و قومى را با لحن و روش آنها سخن گفته، مثل اينكه از فصيح‌ترين آن مردمان است. | ||
#در همين فصل-دوران زندگى پيامبر(ص) را تشريح نمود.و بيان مى‌كند كه حضرت در هر قبيله‌اى كه زندگى مى‌نمود، آن قبيله از فصيح‌ترين زبانها برخوردار بودند. | #در همين فصل-دوران زندگى پيامبر(ص) را تشريح نمود.و بيان مى‌كند كه حضرت در هر قبيله‌اى كه زندگى مى‌نمود، آن قبيله از فصيح‌ترين زبانها برخوردار بودند. | ||