أنيس الفقهاء في تعريفات الألفاظ المتداولة بين الفقهاء: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤلف سخن خویش را در كتاب طهارت، با توضيح واژه‌هاى «كتاب»، «طهارت»، «طهور» و... آغاز كرده و در كتاب وصايا با شرح واژه‌هاى «وصيت»، «فرائض»، «عصبه» و... «تناسخ در ميراث»، «حيل» و «ترفق» به پايان برده است. آنگاه پس از طرح يك مسئله، عنوان «ذيل» را گشوده و در ذيل آن، واژه‌هاى «شيخان»، «طرفان»، «آخران»، «حنيف»، «فقه»، «فقيه»، «شريعت»، «مشروعات»، «فتوا»، «مستفتى» و «مفتى» را توضيح داده‌است؛ مثلاًدر ذيل عنوان «حنيف» نوشته: حنيف، يعنى كسى كه از هر دين باطلى روى برتافته و به دين حق روى آورده است. حنيفه، قبيله‌اى است از عرب و «تاء» آن براى مبالغه است، نه براى تأنيث، مثل «تاء» خليفه و علامه و...

كتاب داراى پاورقى‌هاى بسيار در توضيح پاره‌اى از مطالب و واژه‌ها و نيز در ذكر منابع و... است. در پايان كتاب، بخش فهرست‌ها، مشتمل بر فهرست «آيات»، «احاديث»، «مصطلحات به ترتيب حروف الفبا»، «اعلام»، «مراجع» و «موضوعات» ذكر شده است.