۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن بارزی، هبةالله بن عبدالرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'عراقي' به 'عراقی'
جز (جایگزینی متن - '==پانویس== <references />' به '==پانویس== <references/>') |
جز (جایگزینی متن - 'عراقي' به 'عراقی') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''ابن بارِزى، ابوالقاسم هبةالله بن عبدالرحيم بن ابراهيم بن هبةالله بن بارزى جهنى حموى'''، ملقب به شيخ‌الاسلام و شرف‌الدين (645 - 738ق)، قاضى‌القضات و دانشمند شافعى بوده است. | '''ابن بارِزى، ابوالقاسم هبةالله بن عبدالرحيم بن ابراهيم بن هبةالله بن بارزى جهنى حموى'''، ملقب به شيخ‌الاسلام و شرف‌الدين (645 - 738ق)، قاضى‌القضات و دانشمند شافعى بوده است. | ||
پدرش كه در منابع متأخرتر عبدالرحمان خوانده شده است نيز قاضى‌القضات حماة و مردى عالم و اديب بود. ابوالفدا كه شاگرد وى بوده و او را بسيار ستوده است، مى‌نويسد: «موقعى كه ابن بارزى به من اجازه روايت مى‌داد، گفت او فقه را از طريق | پدرش كه در منابع متأخرتر عبدالرحمان خوانده شده است نيز قاضى‌القضات حماة و مردى عالم و اديب بود. ابوالفدا كه شاگرد وى بوده و او را بسيار ستوده است، مى‌نويسد: «موقعى كه ابن بارزى به من اجازه روايت مى‌داد، گفت او فقه را از طريق عراقیان از پدر و جد خويش ابراهيم آموخته است. سپس نام كليه استادان اجداد خود را تا [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و ابن عمر كه صحابه پيامبر اكرم(ص) بودند ذكر كرد و بدين طريق سلسله آموزش فقه خود را به پيامبر رسانيد». | ||
قرائات هفت‌گانه را از بدرالدين تاذفى و نحو را از [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] فراگرفت. از عزالدين احمد فاروثى، ابراهيم ارموى و محمد بن هامل نيز استماع كرد و ابن عبدالسلام، نجم‌الدين بادرائى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]]، يحيى عطار، ابوشامه، ابن حرستانى و ابوالبقاء نابلسى و ديگران به او اجازه دادند. در فقه سرآمد و امام عهد خويش شد و مفتى شام و قاضى حماة گشت. رياست مذهب در بلاد شام بر او ختم شد، چنان‌كه از اطراف به‌سوى او مى‌شتافتند. | قرائات هفت‌گانه را از بدرالدين تاذفى و نحو را از [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] فراگرفت. از عزالدين احمد فاروثى، ابراهيم ارموى و محمد بن هامل نيز استماع كرد و ابن عبدالسلام، نجم‌الدين بادرائى، [[ابن عدیم، عمر بن احمد |ابن عديم]]، يحيى عطار، ابوشامه، ابن حرستانى و ابوالبقاء نابلسى و ديگران به او اجازه دادند. در فقه سرآمد و امام عهد خويش شد و مفتى شام و قاضى حماة گشت. رياست مذهب در بلاد شام بر او ختم شد، چنان‌كه از اطراف به‌سوى او مى‌شتافتند. | ||