۵۳٬۳۲۷
ویرایش
دیوان‌بیگی، حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '</div> ' به '</div> ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
ميرزا حسين ديوان بيگى فرزند ميرزا رضاعلى است. ميرزا رضاعلى در عهد سلطنت ناصرالدين شاه از رجال متشخص و اعيان كردستان و از عمال قابل و مدبر دولت در شمار مى‌رفت و همواره مورد احترام ناصرالدين شاه و ديوانيان بود و به مناسبت تصدى امور ديوان بيگى و همچنين نايب الايالگى در كردستان داراى حشمت و سطوتى در آن منطقه مخصوصاً کرمانشاه و سنندج و اورامانات بود. عنوان ديوان بيگى براى او در حكم لقبى مى‌بود و اسلافش بعدها همان عنوان را نام خانوادگى خويش قرار دادند. | |||
'''ميرزا حسين ديوان بيگى''' فرزند ميرزا رضاعلى است. ميرزا رضاعلى در عهد سلطنت ناصرالدين شاه از رجال متشخص و اعيان كردستان و از عمال قابل و مدبر دولت در شمار مى‌رفت و همواره مورد احترام ناصرالدين شاه و ديوانيان بود و به مناسبت تصدى امور ديوان بيگى و همچنين نايب الايالگى در كردستان داراى حشمت و سطوتى در آن منطقه مخصوصاً کرمانشاه و سنندج و اورامانات بود. عنوان ديوان بيگى براى او در حكم لقبى مى‌بود و اسلافش بعدها همان عنوان را نام خانوادگى خويش قرار دادند. | |||
ميرزا رضاعلى ديوان بيگى به سن هفتاد و يك سالگى در سال 1301 قمرى درگذشت. با رفتن او شيرازده‌ى امور خانوادگى سستى گرفت. ميرزا حسين ناچار به تهران آمد و در اين شهر ماندگار شد؛ اما فرزند هيچ گاه نتوانست به مرتبت پدر برسد. در خاطرات خود مقام پدر را به خوبى و روشنى نمايانده است. | ميرزا رضاعلى ديوان بيگى به سن هفتاد و يك سالگى در سال 1301 قمرى درگذشت. با رفتن او شيرازده‌ى امور خانوادگى سستى گرفت. ميرزا حسين ناچار به تهران آمد و در اين شهر ماندگار شد؛ اما فرزند هيچ گاه نتوانست به مرتبت پدر برسد. در خاطرات خود مقام پدر را به خوبى و روشنى نمايانده است. | ||