۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==ساختار== ' به '==ساختار== ') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 تیر الی 24 مرداد' به '') |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[صباغ، محمد بن لطفی]] (محقق) | [[صباغ، محمد بن لطفی]] (محقق) | ||
[[ابنجوزی، عبدالرحمن بن علی]] ( | [[ابنجوزی، عبدالرحمن بن علی]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =PJA 4092 /ق6 | | کد کنگره =PJA 4092 /ق6 | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| چاپ =2 | | چاپ =2 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =11798 | ||
| کتابخوان همراه نور =11798 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
خط ۴۳: | خط ۴۴: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نویسنده كتاب به اين نكته توجه دارد كه ميان داستانسرائى و موعظه و تذكير كه وعاظ به آن میپردازند تفاوت وجود دارد و اين سه، مقولهاى جدا از يكديگر هستند، به اينگونه كه در تعريف موعظه مىگويد: «وعظ ترساندن انسان از روز جزا مىباشد به گونهاى كه با شنيدن آن دل آدمى نرم شده و آماده پذيرفتن سخن حق مىشود.» | |||
و در تعريف تذكير مىنويسد: «يادآورى نعمتهاى خداوند متعال براى مردم و واداشتن آنها براى شكر و سپاس خالق يكتا و بيم دادن آنها از مخالفت خداوند و ارتكاب گناهان مىباشد.» | و در تعريف تذكير مىنويسد: «يادآورى نعمتهاى خداوند متعال براى مردم و واداشتن آنها براى شكر و سپاس خالق يكتا و بيم دادن آنها از مخالفت خداوند و ارتكاب گناهان مىباشد.» | ||
خط ۵۷: | خط ۵۸: | ||
#قريب به اتفاق داستانسرايان، وقايع نادرست و دروغين را بازگو مىكنند و اين امر به علت عدم تقوى و جهل و نادانى آنها است. | #قريب به اتفاق داستانسرايان، وقايع نادرست و دروغين را بازگو مىكنند و اين امر به علت عدم تقوى و جهل و نادانى آنها است. | ||
در ضمن بايد يادآور شد كه داستانسرايان - به دلايلى كه ذكر شد- در کتابهاى متعددى مورد نكوهش قرار گرفتهاند، اما در اين كتاب محاسن و نكتههاى مثبتى كه در حرفه آنها وجود دارد نقل شده است و چه بسا علت اصلى اين باشد كه خود | در ضمن بايد يادآور شد كه داستانسرايان - به دلايلى كه ذكر شد- در کتابهاى متعددى مورد نكوهش قرار گرفتهاند، اما در اين كتاب محاسن و نكتههاى مثبتى كه در حرفه آنها وجود دارد نقل شده است و چه بسا علت اصلى اين باشد كه خود نویسنده از جمله آنها بوده است. | ||
نویسنده در نهمين باب كتاب بزرگان داستانسرا را بر حسب موقعيت جغرافيائى تقسيمبندى كرده و مختصرى از زندگینامه و شرح حال آنها را بيان كرده است. اين مناطق جغرافيائى عبارتند از: مكه، مدينه، كوفه، بصره، رى، بلخ، نيشابور، شام، مصر، مغرب و بغداد. | |||
همچنين | همچنين نویسنده سعى بر آن داشته است تا داستانسرايان را به طوايف مختلفى تقسيمبندى كند تا اينكه عموم مردم از واقع شدن در دام افراد حيلهگر باز داشته شوند؛ به اين ترتيب كه عدهاى از آنها را افراد صالح و باتقوا معرفى نموده و عدهاى ديگر را جزو افراد لاابالى برمىشمارد. | ||
مصادر كتاب نيز به دو دسته تقسيم مىشوند: | مصادر كتاب نيز به دو دسته تقسيم مىشوند: | ||
خط ۸۱: | خط ۸۲: | ||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | [[رده:زبان و ادبیات عربی]] | ||
ویرایش