۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== ساختار == ' به '== ساختار == ') |
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مسئله توقيفيت اسماء، مسئلهاى است كه هم در تفسير و كلام از آن بحث مىشود و هم در حكمت و عرفان، ولى بين بحث كلامى و تفسيرى و بحث حكمى و عرفانى آن، از جهاتى فرق است، زيرا اولا: مراد از اسما در كلام و تفسير، اسماء الله ملفوظى يا مكتوبى است، ولى در حكمت و عرفان، مراد از آنها، اسماء الله تكوينى است و ثانيا: مراد از توقيفيت در كلام و تفسير، توقف داشتن تسميه حق تعالى به اسمى از اسماى كمالى، بر اذن شارع است، ولى در عرفان و حكمت، مراد از آن، اختصاص داشتن هر اسمى از اسماء الله تكوينى، به موطن خاص خود است و ثالثا: بحث ياد شده در تفسير و كلام، بيشتر جنبه فقهى دارد تا اعتقادى، بر خلاف بحث حكمى و عرفانى آن، كه فقط جنبه نظرى و معرفتى دارد، نه چيز ديگر. | مسئله توقيفيت اسماء، مسئلهاى است كه هم در تفسير و كلام از آن بحث مىشود و هم در حكمت و عرفان، ولى بين بحث كلامى و تفسيرى و بحث حكمى و عرفانى آن، از جهاتى فرق است، زيرا اولا: مراد از اسما در كلام و تفسير، اسماء الله ملفوظى يا مكتوبى است، ولى در حكمت و عرفان، مراد از آنها، اسماء الله تكوينى است و ثانيا: مراد از توقيفيت در كلام و تفسير، توقف داشتن تسميه حق تعالى به اسمى از اسماى كمالى، بر اذن شارع است، ولى در عرفان و حكمت، مراد از آن، اختصاص داشتن هر اسمى از اسماء الله تكوينى، به موطن خاص خود است و ثالثا: بحث ياد شده در تفسير و كلام، بيشتر جنبه فقهى دارد تا اعتقادى، بر خلاف بحث حكمى و عرفانى آن، كه فقط جنبه نظرى و معرفتى دارد، نه چيز ديگر. |
ویرایش