۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
پنجاه درس اصول عقائد برای جوانان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
#:ج)- تمام آياتى كه سخن از سؤال در روز قيامت و محاكمه در آن دادگاه و سپس پاداش و كيفر و بهشت و دوزخ مى‌گويد، دليل بر اختيار است؛ چون در فرض جبر تمام اينها نامفهوم و سؤال و محاكمه و مجازات بدكاران ظلم محض است. | #:ج)- تمام آياتى كه سخن از سؤال در روز قيامت و محاكمه در آن دادگاه و سپس پاداش و كيفر و بهشت و دوزخ مى‌گويد، دليل بر اختيار است؛ چون در فرض جبر تمام اينها نامفهوم و سؤال و محاكمه و مجازات بدكاران ظلم محض است. | ||
#:د)- تمام آياتى كه سخن از اين مى‌گويد كه انسان در گرو اعمال خويش است مانندِ: ''' «كل نفس بما كسبت رهينة» '''؛ «هر انسانى در گرو اعمال خود مى‌باشد» و ''' «كل امرىء بما كسب رهين» '''، «هر فردى در گرو اعمالى است كه انجام داده» و مانند اينها به‌روشنى اختيار انسان را ثابت مى‌كند. | #:د)- تمام آياتى كه سخن از اين مى‌گويد كه انسان در گرو اعمال خويش است مانندِ: ''' «كل نفس بما كسبت رهينة» '''؛ «هر انسانى در گرو اعمال خود مى‌باشد» و ''' «كل امرىء بما كسب رهين» '''، «هر فردى در گرو اعمالى است كه انجام داده» و مانند اينها به‌روشنى اختيار انسان را ثابت مى‌كند. | ||
#:ه)- آياتى مانند: ''' «إنا هديناه السبيل إمّا شاكراً و إمّا كفورا» '''؛ «ما راه را به انسان نشان داديم، خواه شكرگزارى كند يا كفران»<ref>دهر: 3</ref> نيز دليل روشنى بر اين مدعاست | #:ه)- آياتى مانند: ''' «إنا هديناه السبيل إمّا شاكراً و إمّا كفورا» '''؛ «ما راه را به انسان نشان داديم، خواه شكرگزارى كند يا كفران»<ref>دهر: 3</ref> نيز دليل روشنى بر اين مدعاست..<ref>ر.ک: همان، ص133-134</ref> | ||
#پيامبر اكرم(ص) در زمينه برنامه‌هاى اجرايى هرگز اجازه نداد كه از منطق «هدف وسيله را توجيه مى‌كند» استفاده كنند، براى رسيدن به هدف‌هاى مقدّس به دنبال وسائل مقدّس بود، صريحاً مى‌گفت ''' «و لا يجرمنكم شنآن قوم على ألا تعدلوا» '''<ref>مائده: 8</ref>؛ «دشمنى با هيچ گروه نبايد مانع شما از اجراى عدالت گردد». دستوراتش در زمينه رعايت اصول اخلاقى در ميدان جنگ، عدم تعرض نسبت به غير نظاميان، از بين نبردن نخلستان‌ها و درختان، آلوده نساختن آب آشاميدنى دشمن و رعايت نهايت محبّت با اسيران جنگى و ده‌ها مانند آن، روشنگر اين واقعيّت است<ref>همان، ص216</ref> | #پيامبر اكرم(ص) در زمينه برنامه‌هاى اجرايى هرگز اجازه نداد كه از منطق «هدف وسيله را توجيه مى‌كند» استفاده كنند، براى رسيدن به هدف‌هاى مقدّس به دنبال وسائل مقدّس بود، صريحاً مى‌گفت ''' «و لا يجرمنكم شنآن قوم على ألا تعدلوا» '''<ref>مائده: 8</ref>؛ «دشمنى با هيچ گروه نبايد مانع شما از اجراى عدالت گردد». دستوراتش در زمينه رعايت اصول اخلاقى در ميدان جنگ، عدم تعرض نسبت به غير نظاميان، از بين نبردن نخلستان‌ها و درختان، آلوده نساختن آب آشاميدنى دشمن و رعايت نهايت محبّت با اسيران جنگى و ده‌ها مانند آن، روشنگر اين واقعيّت است<ref>همان، ص216</ref> | ||
#شك نيست كه ما در مسائل اسلامى نياز به رهبر داريم و با عدم وجود پيامبر و غيبت جانشين او، مسئله رهبرى متوقف مى‌شود و با توجّه به اصل خاتميّت، انتظار ظهور پيامبر ديگرى را نيز نمى‌توان داشت. آيا اين امر ضايعه‌اى براى جامعه اسلامى نيست؟ در پاسخ مى‌گوييم براى اين دوران نيز پيش‌بينى لازم در اسلام شده است و از طريق «ولايت فقيه» است كه رهبرى را براى فقيهى كه جامع‌الشرايط و داراى علم و تقوى و بينش سياسى در سطح عالى باشد، تثبيت كرده است و طريق شناخت چنين رهبرى نيز به‌روشنى در قوانين اسلام ذكر شده؛ بنابراين از اين ناحيه نگرانى وجود نخواهد داشت. بنابراين ولايت فقيه همان تداوم خط انبيا و اوصياى آنها است. رهبرى فقيه جامع‌الشرايط دليل بر اين است كه جوامع اسلامى بدون سرپرست رها نشده‌اند<ref>همان، ص227 - 228</ref> | #شك نيست كه ما در مسائل اسلامى نياز به رهبر داريم و با عدم وجود پيامبر و غيبت جانشين او، مسئله رهبرى متوقف مى‌شود و با توجّه به اصل خاتميّت، انتظار ظهور پيامبر ديگرى را نيز نمى‌توان داشت. آيا اين امر ضايعه‌اى براى جامعه اسلامى نيست؟ در پاسخ مى‌گوييم براى اين دوران نيز پيش‌بينى لازم در اسلام شده است و از طريق «ولايت فقيه» است كه رهبرى را براى فقيهى كه جامع‌الشرايط و داراى علم و تقوى و بينش سياسى در سطح عالى باشد، تثبيت كرده است و طريق شناخت چنين رهبرى نيز به‌روشنى در قوانين اسلام ذكر شده؛ بنابراين از اين ناحيه نگرانى وجود نخواهد داشت. بنابراين ولايت فقيه همان تداوم خط انبيا و اوصياى آنها است. رهبرى فقيه جامع‌الشرايط دليل بر اين است كه جوامع اسلامى بدون سرپرست رها نشده‌اند<ref>همان، ص227 - 228</ref> | ||