۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>') |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
شرط اصلى پژوهش در هر علمى، آشنايى با تاريخ پيدايش آن، كتابهاى تأليفشده و انديشههاى بزرگان آن علم است و پژوهشگر با مراجعه به اين منابع و آگاهى از ديدگاه دانشوارن دانش مورد نظر خود، مىتواند تحقيقات جديدى را ارائه دهد و مبتكر بحثهاى نو و تازه باشد. به نظر نويسنده، به دليل آنكه موضوع دانش رجال، هويتشناسى راويان و آشنايى با شخصيت آنان از زواياى گوناگون است، اين دانش، ارتباط ناگسستنى با تاريخ دارد و ازاينرو، پژوهشگران اين علم بايد همواره با منابع و ديدگاه عالمان برجسته پيشين دانش رجال ارتباط داشته باشند؛ بدين منظور، در فصل سوم، از پيشينه دانش رجال و سير تطور آن، سخن به ميان آمده است<ref>همان، ص71</ref> | شرط اصلى پژوهش در هر علمى، آشنايى با تاريخ پيدايش آن، كتابهاى تأليفشده و انديشههاى بزرگان آن علم است و پژوهشگر با مراجعه به اين منابع و آگاهى از ديدگاه دانشوارن دانش مورد نظر خود، مىتواند تحقيقات جديدى را ارائه دهد و مبتكر بحثهاى نو و تازه باشد. به نظر نويسنده، به دليل آنكه موضوع دانش رجال، هويتشناسى راويان و آشنايى با شخصيت آنان از زواياى گوناگون است، اين دانش، ارتباط ناگسستنى با تاريخ دارد و ازاينرو، پژوهشگران اين علم بايد همواره با منابع و ديدگاه عالمان برجسته پيشين دانش رجال ارتباط داشته باشند؛ بدين منظور، در فصل سوم، از پيشينه دانش رجال و سير تطور آن، سخن به ميان آمده است<ref>همان، ص71</ref> | ||
براى آگاهىهاى لازم درباره هر علم و فنى، مراجعه به متخصصان آن، ضرورتى عقلى است كه مؤيد آن، سيره مستمر خردورزان در طول تاريخ است. دانش رجال نيز نمىتواند از اين قاعده مستثنا باشد. به اين جهت، در فصل چهارم، به معرفى مشهورترين دانشوران علم رجال و كتابهاى رجالى آنان در چهارده قرن گذشته پرداخته شده است. برخى از اين افراد عبارتند از: عبدالله بن ابىرافع، لوط بن يحيى ازدى معروف به ابومخنف (م 157ق)، عبدالله بن جبله (م 219ق)، حسن بن على بن فضال، معروف به «ابن فضال كبير» (م 224ق)، حسن بن محبوب (149-224ق)، احمد بن محمد بن خالد برقى (274 يا 280ق)، على بن حسن بن على بن فضال، معروف به «ابن فضال صغير» (زنده 277ق) و | براى آگاهىهاى لازم درباره هر علم و فنى، مراجعه به متخصصان آن، ضرورتى عقلى است كه مؤيد آن، سيره مستمر خردورزان در طول تاريخ است. دانش رجال نيز نمىتواند از اين قاعده مستثنا باشد. به اين جهت، در فصل چهارم، به معرفى مشهورترين دانشوران علم رجال و كتابهاى رجالى آنان در چهارده قرن گذشته پرداخته شده است. برخى از اين افراد عبارتند از: عبدالله بن ابىرافع، لوط بن يحيى ازدى معروف به ابومخنف (م 157ق)، عبدالله بن جبله (م 219ق)، حسن بن على بن فضال، معروف به «ابن فضال كبير» (م 224ق)، حسن بن محبوب (149-224ق)، احمد بن محمد بن خالد برقى (274 يا 280ق)، على بن حسن بن على بن فضال، معروف به «ابن فضال صغير» (زنده 277ق) و..<ref>ر.ک: همان، ص81-160</ref> | ||
عالمان دين با تلاشهاى علمى خودشان، از ابعاد و زواياى گوناگون به دانش رجال پرداختهاند و با تنوع در روشها و متدها در اين علم، تحولاتى به وجود آورده و اين دانش را وارد مرحله تازهاى كردهاند كه نتيجه اين تلاشها، فراهم گشتن مجموعههاى سودمند رجالى با نگرشهاى متفاوت و ديدگاههاى گوناگون بوده است. در فصل پنجم، به معرفى برخى از روشهاى تدوين كتب رجال، پرداخته شده است. اين روشها عبارتند از: روش طبقاتى، جرح و تعديل روات، اصل و تأليف، مشتركات يا راويان مشترك، رجال جوامع حديثى، شرح، تعليقه و حاشيهنويسى، نقدنويسى، روش تحقيقى و تحليلى، دايرةالمعارفهاى رجالى و فايدههاى رجالى<ref>ر.ک: همان، ص165-172</ref> | عالمان دين با تلاشهاى علمى خودشان، از ابعاد و زواياى گوناگون به دانش رجال پرداختهاند و با تنوع در روشها و متدها در اين علم، تحولاتى به وجود آورده و اين دانش را وارد مرحله تازهاى كردهاند كه نتيجه اين تلاشها، فراهم گشتن مجموعههاى سودمند رجالى با نگرشهاى متفاوت و ديدگاههاى گوناگون بوده است. در فصل پنجم، به معرفى برخى از روشهاى تدوين كتب رجال، پرداخته شده است. اين روشها عبارتند از: روش طبقاتى، جرح و تعديل روات، اصل و تأليف، مشتركات يا راويان مشترك، رجال جوامع حديثى، شرح، تعليقه و حاشيهنويسى، نقدنويسى، روش تحقيقى و تحليلى، دايرةالمعارفهاى رجالى و فايدههاى رجالى<ref>ر.ک: همان، ص165-172</ref> |
ویرایش