۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
خدا و پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
# يرسل رسولا، به معنای فرستادن پیک وحی<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>. | # يرسل رسولا، به معنای فرستادن پیک وحی<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>. | ||
م)- گروهی، وحی را مولود نبوغ پیامبران دانسته و میگویند: دستگاه آفرینش، افراد نابغه و خیرخواهان بشریت را در دامن خویش پرورش میدهد و آنان روی نبوغ ذاتی و افکار عالی خود جامعه را به اخلاق نیک و اعمال شایسته و رعایت عدالت اجتماعی و... دعوت نمودهاند. پس وحی منبعی جز عقل انسانی و ادراکی جز ادراک معمولی نیست. آنان میخواهند با دانش کوتاه بشر و اصول نارسای مادیگری به تفسیر همه حقایق، موفق گردند. در جواب آنان باید گفت آیا این جهان مادی میتواند پیامبرآفرینی باشد که کتاب آسمانی او پس از چهارده قرن در میان تمام افکار نوابغ انسانی، مانند مشعل فروزانی بدرخشد و تمدنی را به وجود آورده که هنوز تاریخ تمدن انسان، مانند آن را نشان نداده است | م)- گروهی، وحی را مولود نبوغ پیامبران دانسته و میگویند: دستگاه آفرینش، افراد نابغه و خیرخواهان بشریت را در دامن خویش پرورش میدهد و آنان روی نبوغ ذاتی و افکار عالی خود جامعه را به اخلاق نیک و اعمال شایسته و رعایت عدالت اجتماعی و... دعوت نمودهاند. پس وحی منبعی جز عقل انسانی و ادراکی جز ادراک معمولی نیست. آنان میخواهند با دانش کوتاه بشر و اصول نارسای مادیگری به تفسیر همه حقایق، موفق گردند. در جواب آنان باید گفت آیا این جهان مادی میتواند پیامبرآفرینی باشد که کتاب آسمانی او پس از چهارده قرن در میان تمام افکار نوابغ انسانی، مانند مشعل فروزانی بدرخشد و تمدنی را به وجود آورده که هنوز تاریخ تمدن انسان، مانند آن را نشان نداده است..<ref>ر.ک: همان، ص119-124</ref>. | ||
ن)- نویسنده در مبحث بعدی به عصمت پرداخته است. او میگوید: عصمت و مصونیت در برابر گناه، از شئون و لوازم علم به مفاسد گناه است؛ بهگونهای که واقعنمایی آن علم به اندازهای قوی و نیرومند است که لوازم و آثار گناه را آنچنان در نظر انسان مجسم و روشن میسازد که انسان لوازم کارهای خود را با دیده دل، موجود و محقق ببیند؛ در این موقع صدور گناه از وی، بهصورت یک «محال عادی» درمیآید<ref>ر.ک: همان، ص131</ref>. | ن)- نویسنده در مبحث بعدی به عصمت پرداخته است. او میگوید: عصمت و مصونیت در برابر گناه، از شئون و لوازم علم به مفاسد گناه است؛ بهگونهای که واقعنمایی آن علم به اندازهای قوی و نیرومند است که لوازم و آثار گناه را آنچنان در نظر انسان مجسم و روشن میسازد که انسان لوازم کارهای خود را با دیده دل، موجود و محقق ببیند؛ در این موقع صدور گناه از وی، بهصورت یک «محال عادی» درمیآید<ref>ر.ک: همان، ص131</ref>. | ||