۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
طب المعصومين الرسول و أهل‌بيته(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - '..<ref>' به '.<ref>') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب دربردارنده نام و خواص بیش از 220 واژه پیرامون مواد طبیعی و امراض و ادویه، برگرفته از سخنان پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) می‌باشد که به ترتیب حروف الفبا، تنظیم گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>. | کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب دربردارنده نام و خواص بیش از 220 واژه پیرامون مواد طبیعی و امراض و ادویه، برگرفته از سخنان پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) می‌باشد که به ترتیب حروف الفبا، تنظیم گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>. | ||
مهمترین منابع و مصادری که نویسنده در تدوین کتاب از آن بهره برده، پس از قرآن و نهج‌البلاغه، عبارتند از: «فقه الرضا»، تحقیق مؤسسه آلالبیت(ع)؛ «[[صحيفة الإمام الرضا عليه‌السلام|صحيفة الإمام الرضا(ع)]]»، تحقیق [[نجف، محمدمهدی|محمدمهدی نجف]]؛ «[[العقد الفريد]]»، [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن عبدربه]]؛ «الطب النبوي»، ابوالعباس جعفر بن محمد مستغفری؛ «الطب النبوي»، ذهبی؛ «[[الطب النبوي]]»، [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم جوزیه]]؛ «الطب في القرآن»، محمود نسیمی؛ «[[عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات (قزویني)|عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات]]»، زکریا بن محمد قزوینی؛ «[[المحاسن]]»، [[برقی، احمد بن محمد|ابوجعفر احمد بن محمد کوفی برقی]]؛ «[[قرب الإسناد]]»، [[حمیری، عبدالله بن جعفر|عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع حمیری]]؛ «[[تحف العقول عن آل الرسول صلى‌الله‌عليهم|تحف العقول عن آل الرسول(ص)]]»، [[ابن شعبه، حسن بن علی|ابن شعبه حرانی]]؛ «[[متن و ترجمه عیون أخبار الرضا علیه‌السلام|عيون أخبار الرضا(ع)]]»، «[[الخصال]]» و «[[علل الشرایع|علل الشرائع]]»، [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]]؛ «[[القانون في الطب (طبع بیروت)|القانون]]»، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] و | مهمترین منابع و مصادری که نویسنده در تدوین کتاب از آن بهره برده، پس از قرآن و نهج‌البلاغه، عبارتند از: «فقه الرضا»، تحقیق مؤسسه آلالبیت(ع)؛ «[[صحيفة الإمام الرضا عليه‌السلام|صحيفة الإمام الرضا(ع)]]»، تحقیق [[نجف، محمدمهدی|محمدمهدی نجف]]؛ «[[العقد الفريد]]»، [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن عبدربه]]؛ «الطب النبوي»، ابوالعباس جعفر بن محمد مستغفری؛ «الطب النبوي»، ذهبی؛ «[[الطب النبوي]]»، [[ابن قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قیم جوزیه]]؛ «الطب في القرآن»، محمود نسیمی؛ «[[عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات (قزویني)|عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات]]»، زکریا بن محمد قزوینی؛ «[[المحاسن]]»، [[برقی، احمد بن محمد|ابوجعفر احمد بن محمد کوفی برقی]]؛ «[[قرب الإسناد]]»، [[حمیری، عبدالله بن جعفر|عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع حمیری]]؛ «[[تحف العقول عن آل الرسول صلى‌الله‌عليهم|تحف العقول عن آل الرسول(ص)]]»، [[ابن شعبه، حسن بن علی|ابن شعبه حرانی]]؛ «[[متن و ترجمه عیون أخبار الرضا علیه‌السلام|عيون أخبار الرضا(ع)]]»، «[[الخصال]]» و «[[علل الشرایع|علل الشرائع]]»، [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]]؛ «[[القانون في الطب (طبع بیروت)|القانون]]»، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] و..<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه ابتدا به تعریف طب معصومین(ع) و بیان تفاوت طب وقایی و طب دوایی پرداخته شده و در ادامه، ضمن اشاره مختصر به موضوع و محتوای کتاب، به ذکر منابع و مصادر مورد استفاده نویسنده، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص5-12</ref>. | در مقدمه ابتدا به تعریف طب معصومین(ع) و بیان تفاوت طب وقایی و طب دوایی پرداخته شده و در ادامه، ضمن اشاره مختصر به موضوع و محتوای کتاب، به ذکر منابع و مصادر مورد استفاده نویسنده، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص5-12</ref>. | ||
نویسنده به این نکته اشاره دارد که طب معصومین(ع) بر دو پایه استوار است: طب وقایی (پیشگیری) و طب دوایی. در طب وقایی، بر برخی از مبادی اساسی اعتماد می‌شود که مهمترین آن‌ها، اعتدال در همه چیز اعم از تناول طعام، استفاده از داروها، برخورداری از لذایذ و... بوده؛ به همین جهت از برخی امور مانند: پرخوری، استفاده از دارو مگر در صورت نهایت احتیاج به آن؛ خوردن، نوشیدن، خواب و جماع مگر در صورت میل به آن و... اما در طب دوایی، پیامبر(ص) و ائمه(ع)، خواص و ویژگی‌های خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها را بیان و کیفیت تناول آن را تشریح کرده‌اند و به توافق و تنافر مواد با یکدیگر اشاره نموده‌اند، مانند: تنافر ماهی و شیر؛ ماهی و تخم مرغ و | نویسنده به این نکته اشاره دارد که طب معصومین(ع) بر دو پایه استوار است: طب وقایی (پیشگیری) و طب دوایی. در طب وقایی، بر برخی از مبادی اساسی اعتماد می‌شود که مهمترین آن‌ها، اعتدال در همه چیز اعم از تناول طعام، استفاده از داروها، برخورداری از لذایذ و... بوده؛ به همین جهت از برخی امور مانند: پرخوری، استفاده از دارو مگر در صورت نهایت احتیاج به آن؛ خوردن، نوشیدن، خواب و جماع مگر در صورت میل به آن و... اما در طب دوایی، پیامبر(ص) و ائمه(ع)، خواص و ویژگی‌های خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها را بیان و کیفیت تناول آن را تشریح کرده‌اند و به توافق و تنافر مواد با یکدیگر اشاره نموده‌اند، مانند: تنافر ماهی و شیر؛ ماهی و تخم مرغ و..<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>. | ||
مطلب دیگری که نویسنده بدان اشاره دارد، آن است که پس از پیامبر(ص)، بیشترین توجه و اهتمام به طب در میان ائمه(ع) از سوی [[امام على(ع)|امام علی(ع)]]، سپس امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و سپس از سوی امام رضا(ع) بوده است<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>. | مطلب دیگری که نویسنده بدان اشاره دارد، آن است که پس از پیامبر(ص)، بیشترین توجه و اهتمام به طب در میان ائمه(ع) از سوی [[امام على(ع)|امام علی(ع)]]، سپس امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و سپس از سوی امام رضا(ع) بوده است<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>. | ||