پرش به محتوا

صفحهٔ اصلی: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۸۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۶
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۰: خط ۲۰:




  <big>'''[[معجم أعلام النساء]]'''</big>
  <big>'''[[بروجردی، حسین]]'''</big>


[[پرونده:NUR11610J1.jpg|بندانگشتی|معجم أعلام النساء|175px]]
[[پرونده:NUR00363.jpg|بندانگشتی|بروجردی، حسین|175px]]


'''معرفى اجمالى'''


'''معجم أعلام النساء'''، اثر '''[[فواز عاملی، زینب بنت علی|زينب بنت على بن حسين فوّاز عاملى]]''' (صيدا، 1276-1332ق، قاهره) است كه در آن، شرح حال زنان مشهور و دانشمند از مليت‌ها و مذاهب گوناگون را بيان كرده است. نام ديگر كتاب حاضر عبارت است از: «الدر المنثور في طبقات ربّات الخدور» است.
'''آيت‌الله سيد حسين بروجردى''' فرزند سيد على، در آخرين روزهاى ماه صفر 1292ق، در خاندان طباطبايى، در بروجرد، ديده به جهان گشود.


مُنى محمد زياد خراط، اين اثر را تحقيق و تصحيح كرده است.
پدر ايشان، عالمى جليل القدر، مرجع حوائج مردم و عارف به نسب بيت شريف خويش بود. مادرش نيز سيده آغابيگم، دختر سيد محمدعلى طباطبائى است كه بانويى متدينه، عالمه و پاكدامن بود.


محقق اين اثر در مقدمه‌اش كه در رياض، در آغاز ربيع‌الأول 1418ق، نوشته، چنين يادآور شده است: «... هنگامى كه خداوند مرا بر كتاب «الدر المنثور في طبقات ربّات الخدور»، نوشته اديب فاضل زينب بنت على آل فواز(ره) آگاه كرد، از كثرت مطالب سودمند و روش جالب آن، شگفت‌زده شدم. خانم نويسنده - كه خداى رحمتش كناد - در اين كتاب تعداد 454 شرح حال براى زنان فاضل قرون گوناگون فراهم آورده، از عصر جاهلى و صدر اسلام تا زمان خودش، مانند زندگى‌نامه «فطنت بنت احمد پاشا» و «مريم مكاريوس» و... نويسنده مطالب زندگى‌نامه‌ها را محدود به مقدار خاصى نكرده؛ به همين جهت، برخى از آن‌ها بسيار كوتاه و برخى بسيار بلند است. از آنجا كه اين كتاب در مصر، در سال 1312ق، چاپى قديمى شده بود بدون حاشيه، شماره‌گذارى و... پس از خداى تعالى خير طلبيدم و عزمم را جزم كرده و به تحقيق و تصحيحش پرداختم و... در حاشيه، منابع هر زندگى‌نامه را مشخص كردم و اشتباهات چاپى را برطرف ساختم... .ك: مقدمه كتاب، ص5-6)........[[ معجم أعلام النساء|'''ادامه''']]
'''اساتید'''
ايشان در هفت سالگى وارد مكتب‌خانه شد و «جامع المقدمات» را به خوبى آموخت و در ميان شاگردان از امتياز مخصوصى برخورددار شد، به طورى كه ذكاوت و تيزهوشى و متانت وى زبانزد خاص و عام گرديد.
 
پدرش چون پيشرفتش را ديد، او را به حوزه علميه نوربخش بروجرد برد و از معلم خواست تا بقيه علوم مقدماتى را به پسرش بياموزد. بدين‌گونه صرف و نحو، معانى بيان، بديع و منطق، فقه و اصول را در بروجرد آموخت و در سال 1310ق به اصفهان مهاجرت كرد.
سيد محمد باقر درچه‌اى، ميرزا ابوالمعالى كلباسى، سيد محمد تقى مدرس، آخوند كاشى، جهانگيرخان قشقايى از اساتيد ايشان بوده‌اند..........[[ بروجردی، حسین|'''ادامه''']]




۸۵

ویرایش