الوحدة الاسلامية من منظور الثقلين: تفاوت میان نسخه‌ها

#نويسنده در مقدمه‌اش تحت عنوان وحدت اسلامى از نظر تمدنى، با بيان اهميت اين موضوع، به اين نكته اشاره كرده است كه جنگ بين تمدن غربى و تمدن اسلامى پديده جديدى نيست بلكه در قرنها قبل... ريشه دارد. و سپس افزوده است كه بعد از پيروزى انقلاب اسلامى ايران، واقعه بزرگى و تحول سترگى در اوضاع سياسى و فرهنگى جهان اسلام رخ داد و روح مقاومت و ايستادگى در برابر ظلم غربيان در سراسر دنيا رواج يافت و حتى كسانى كه مدتها شيفته غرب شده بودند آگاه و بيدار شدند و قدم در راه مبارزه گذاردند. و به همين جهت متوليان سياسى و فرهنگى غرب درصدد چاره‌جويى برآمدند و كوشيدند كه آتش جنگ بين دولت‌هاى اسلامى را برافروزند و به همين جهت عراق را به جنگ ايران فرستادند و در خليج فارس دخالت‌هاى متعدد كردند و ايران را تحت فشار تحريمهاى گوناگون اقتصادى، سياسى و تكنولوژيكى- قرار دادند.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/23|مقدمه مؤلف، ص23]]</ref>

#نويسنده با بررسى پديده وحدت در تاريخ انسان چنين نوشته است كه قرآن كريم تصريح كرده كه جامعه انسانى در آغاز بر اساس فطرت الهى و عقل و علم، متحد و امت واحد بود و بعد اختلاف پديد آمد و خداى حكيم پيامبران را برانگيخت تا در موارد اختلاف بين مردم عادلانه حكم كنند. همچنين از قرآن كريم استفاده مى‌شود كه بشريت در همه زمانها محكوم قانونى بوده كه مى‌توانيم آن را قانون اختلاف بناميم؛ و البته اين اختلاف زاده قانون ديگرى است كه خداى حكيم قرار داده است يعنى قانون آزمايش كه راه منحصر به فرد براى تكامل امت‌ها و افراد صالح است.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/47|همان، ص47]]- [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/50|50]]</ref>

#نويسنده بيان كرده است كه در قرآن كريم افزون بر تعيين بنيانهاى ايجاد وحدت اسلامى، روشها و وسائل تحقق اين ابزار را نيز معين كرده است: اطاعت از خدا و رسولش(ص) و پيروى از رهبرى جامعه اسلامى و حكومت و قضاوت عادلانه بين مردم همگى از جمله اسباب حفظ وحدت اسلامى است. قرآن، انسان را به تعقل و تدبر دعوت كرده و از او خواسته كه براى رسيدن به حقيقت، فقط به دليل و برهان اعتماد كند و از تقليد كوركورانه و اعتماد به گمان و وهم بپرهيزند و نيز مردم را به جهاد در راه خدا دعوت كرده و همچنين به صلح و دوستى و اصلاح ذات البين فراخوانده است.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/110|همان، ص110]]</ref>ديگر اين‌كه در قرآن كريم، روش عفو و صفح براى حفظ وحدت اسلامى و در اختيار قرار دادن زمانى براى جبران گذشته‌ها، مورد توجه قرار گرفته است و البته اين روش از سويى موضوعى اخلاقى است و از سوى ديگر اجتماعى و سبب ايجاد الفت و برادرى اسلامى. و ريشه اين گذشت، به قانون توبه و مغفرت الهى بازمى‌گردد كه براى بندگانش گشوده است تا براى بازگشت به راه خدا و حركت در مسير تكامل و هدايت فرصتى دوباره بيابند.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/116|همان، ص116]]</ref>

#مخاطبان اين اثر با توجه به محتواى پژوهشى و تحليلى آن و همچنين زبان و ادبيات آن، عبارت از پژوهشگران و كارشناسان آشنا با معارف اسلامى و انديشمندان معاصر در جهان اسلام هستند.

#از نظر مؤلف، در نظريه وحدت اسلامى مورد قبول اهل‌بيت(ع)، يك نوع كثرت‌گرايى و تساهل و تسامحى پذيرفته شده است به اين معنا كه: فهم و برداشت و اجتهاد گاهى مختلف است و اين اختلاف البته به خاطر وضعيت و شرايط زندگى، گاه كم و گاهى زياد مى‌شود ولى پذيرش همين تعدد سليقه‌ها، در هر حال سپر و محافظى براى وحدت اسلامى است و از بروز بحران و اختلافات اساسى جلوگيرى مى‌كند. يكى از امتيازات نظريه وحدت اسلامى مطلوب از ديدگاه اهل‌بيت(ع)، قبول همين چندگانگى است و در روايات اهل‌بيت(ع) از جمله در معانى الاخبار صدوق آمده- هم به اين مطلب توجه شده كه روش امويان، شمشير و خشونت بود و روش ما اهل‌بيت(ع)، محبت و مداراست. البته اين موضوع بايد حدودش روشن شود: اهل‌بيت(ع)، خطّ صحيح اعتقادى را براى مردم روشن كردند و راه انديشه آزاد و گفتگوى علمى و مناظره در مورد اعتقادات اسلامى را گشودند و همچنين باب اجتهاد در مسائل عملى را مفتوح اعلام كردند و البته راه صحيح اجتهاد را آموزش دادند و اصول و قواعد اصلى براى استنباط احكام شرعى را توضيح دادند و مردم را دعوت كردند كه به قرآن كريم مراجعه كرده و در آن تدبر كرده و روايات را بر آن عرضه كنند.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/181|همان، ص181]]- [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/185|185]]</ref>

#نويسنده با ذكر دو نظريه در مقابل نظريه اهل‌بيت(ع) در مورد وحدت جامعه اسلامى، افزوده است كه اين دو نظريه كه بر خلاف نظر اهل‌بيت(ع) و سخت زيانبار است؛ عبارت است از يك- اجبار و استفاده از نيروى قدرت براى ايجاد وحدت و اين نظريه متعلق به جباران و ظالمان تاريخ است كه كوشيدند حكومت اسلامى را تبديل به سلطنت كنند و حاكمان را سايه خدا بنامند و حكومت و قانون را تابع نظر شخصى حاكم قرار دهند. و دو- تجويز جنگ مذهبى و اعتقادى به صورت خونين و كشتار بر اثر اختلافات اعتقادى جزئى مانند مسأله خلق قرآن كه در زمان مأمون مطرح شد و سبب شد دانشمندانى چون [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] تازيانه خورده و به زندان فرستاده شوند. اين دو نظريه اخير، نظرى سياسى است كه بازيگران و دشمنان ساخته‌اند تا وحدت اسلامى را منهدم كنند. قضيه وحدت اسلامى از قضايايى است كه بيش از پيش به تأمل و اهتمام و پژوهش نياز دارد.<ref>[[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/210|همان، ص210]]- [[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18215/1/214|214]]</ref>