۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
#شارح - درحالىكه تازه از زيارت حضرت [[امام رضا(ع)]] بازگشته بود و فقط 28 سال داشت - در سال 1078ق، در خرّمآباد نگارش شرح بر ادعيه صحيفه سجاديه را به پايان رساند<ref>ر.ک: متن كتاب، ص353</ref> همچنين، شارح در اثر حاضر، بعد از شرح ادعيه صحيفه سجاديه، ملحقات آن؛ يعنى دعاهاى حضرت امام زينالعابدين(ع) در باب رفع غم، تمجيد خداى تعالى، خشوع، يادكرد اهلبيت(ع) و... و نيز دعاهاى ايام هفته را بهترتيب از يكشنبه تا شنبه آورده و به شرح و توضيح آن نيز پرداخته است<ref>ر.ک: متن كتاب، ص389-404</ref> نويسنده، توضيح و شرح اين بخش را نيز سالها بعد، در عصر روز شنبه، نهم جمادىالأول 1102ق، در شوشتر - در حالى كه سنش از پنجاه گذشته بوده - به پايان رسانده است<ref>ر.ک: همان، ص405</ref> | #شارح - درحالىكه تازه از زيارت حضرت [[امام رضا(ع)]] بازگشته بود و فقط 28 سال داشت - در سال 1078ق، در خرّمآباد نگارش شرح بر ادعيه صحيفه سجاديه را به پايان رساند<ref>ر.ک: متن كتاب، ص353</ref> همچنين، شارح در اثر حاضر، بعد از شرح ادعيه صحيفه سجاديه، ملحقات آن؛ يعنى دعاهاى حضرت امام زينالعابدين(ع) در باب رفع غم، تمجيد خداى تعالى، خشوع، يادكرد اهلبيت(ع) و... و نيز دعاهاى ايام هفته را بهترتيب از يكشنبه تا شنبه آورده و به شرح و توضيح آن نيز پرداخته است<ref>ر.ک: متن كتاب، ص389-404</ref> نويسنده، توضيح و شرح اين بخش را نيز سالها بعد، در عصر روز شنبه، نهم جمادىالأول 1102ق، در شوشتر - در حالى كه سنش از پنجاه گذشته بوده - به پايان رسانده است<ref>ر.ک: همان، ص405</ref> | ||
#شرح حاضر، مختصر و يك جلدى و به زبان عربى قديمى رايج در حوزههاى علميه قرن يازدهم است و شارح در آن به مباحث لغوى، صرفى و نحوى و ادبى توجه ويژهاى مبذول داشته است<ref>ر.ک: همان، ص25، 26، 27 و...</ref> | #شرح حاضر، مختصر و يك جلدى و به زبان عربى قديمى رايج در حوزههاى علميه قرن يازدهم است و شارح در آن به مباحث لغوى، صرفى و نحوى و ادبى توجه ويژهاى مبذول داشته است<ref>ر.ک: همان، ص25، 26، 27 و...</ref> | ||
#شارح باآنكه اخبارى است، ولى گاه به مطالب حكيمانه عالم ربانى [[ابن میثم، میثم بن علی|كمالالدين ميثم بن على بن ميثم بحرانى]]، محدث، فقيه و متكلم شيعى استناد و استشهاد كرده است؛ | #شارح باآنكه اخبارى است، ولى گاه به مطالب حكيمانه عالم ربانى [[ابن میثم، میثم بن علی|كمالالدين ميثم بن على بن ميثم بحرانى]]، محدث، فقيه و متكلم شيعى استناد و استشهاد كرده است؛ مثلاًدر بحث موهوبى يا كسبى بودن معرفت به خدا، يادآور شده كه نظر بيشتر دانشمندان اسلام اين است كه شناخت بارى تعالى، كسبى است و انسان بايد آن را تحصيل كند و آن، اولين واجب است و در برخى روايات دلالتى بر آن هست و بعد افزوده: [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] تصريح كرده كه معرفت خداى متعال داراى مراتبى است و تصريح كرده كه اين مطلب از روايات استفاده مىشود<ref>ر.ک: همان، ص360</ref> | ||
#شايان توجه و تأمّل است كه يكى از انديشوران در مورد آثار جناب سيد نعمتاللّه جزايرى چنين نوشته است: كتابها، رسالهها و حواشى بهجامانده از سيدنعمتاللّه جزايرى، فراوان است؛ چنانكه وى را به سرعت قلم و كثرت تأليفات وصف كردهاند. وى بر غالب كتابها و متون حديثى، شرحها و حاشيههاى متعدد نگاشته است. با مراجعه به تعدادى از اين آثار مىتوان دريافت كه هدف عمده جزايرى، چنانكه اشاره شد، توضيح منابع حديثى و در واقع نقدى بر آراى مجتهدان اصولى بوده است...<ref>ر.ک: مدخل «جزايرى، سيد نعمتالله»، نوشته محمدتقى كرمى، دانشنامه جهان اسلام، ج10، ص254</ref> به نظر مىرسد نكته مذكور هرچند بجاست، ولى بايد توجه داشت كه سبک انديشيدن و مذاق فكرى شارح محترم چنين است و او در كتاب حاضر نيز صادقانه و خالصانه كوشيده تا كلام حضرت [[امام سجاد(ع)]] را شرح كند و به مقدار توانايى علمىاش موفق شده است. | #شايان توجه و تأمّل است كه يكى از انديشوران در مورد آثار جناب سيد نعمتاللّه جزايرى چنين نوشته است: كتابها، رسالهها و حواشى بهجامانده از سيدنعمتاللّه جزايرى، فراوان است؛ چنانكه وى را به سرعت قلم و كثرت تأليفات وصف كردهاند. وى بر غالب كتابها و متون حديثى، شرحها و حاشيههاى متعدد نگاشته است. با مراجعه به تعدادى از اين آثار مىتوان دريافت كه هدف عمده جزايرى، چنانكه اشاره شد، توضيح منابع حديثى و در واقع نقدى بر آراى مجتهدان اصولى بوده است...<ref>ر.ک: مدخل «جزايرى، سيد نعمتالله»، نوشته محمدتقى كرمى، دانشنامه جهان اسلام، ج10، ص254</ref> به نظر مىرسد نكته مذكور هرچند بجاست، ولى بايد توجه داشت كه سبک انديشيدن و مذاق فكرى شارح محترم چنين است و او در كتاب حاضر نيز صادقانه و خالصانه كوشيده تا كلام حضرت [[امام سجاد(ع)]] را شرح كند و به مقدار توانايى علمىاش موفق شده است. | ||
ویرایش