پرش به محتوا

امام‌الحرمین، عبدالملک بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'كتابها' به 'کتاب‌ها'
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''')
جز (جایگزینی متن - 'كتابها' به 'کتاب‌ها')
خط ۵۸: خط ۵۸:
جوينى در حوزه علم كلام هم آثار مهمى تأليف كرده‌است. نوشته‌هاى كلامى او معرف دوره انتقال‌از مرحله متقدم كلام اشعرى به مرحله متأخر آن است. كتاب مهم و ممتاز كلامى او، الشامل في اصول‌الدين و كتاب كلامى ديگرش الارشاد الى قواطع الادله في اصول الاعتقاد است كه بسيارى آن را شرح كرده‌اند.
جوينى در حوزه علم كلام هم آثار مهمى تأليف كرده‌است. نوشته‌هاى كلامى او معرف دوره انتقال‌از مرحله متقدم كلام اشعرى به مرحله متأخر آن است. كتاب مهم و ممتاز كلامى او، الشامل في اصول‌الدين و كتاب كلامى ديگرش الارشاد الى قواطع الادله في اصول الاعتقاد است كه بسيارى آن را شرح كرده‌اند.


لُمَع الادله في قواعد عقايد اهل السنه، مختصر في اصول‌الدين، العقيده النظاميه فى‌التوراه و الانجيل‌از ديگر كتابهاى كلامى جوينى است. جوينى در نقش انديشمند و استاد كلام، بر انديشه اسلامى اثر گذاشت. با جوينى و شاگرد او، غزالى، نظام كلامى اشعرى، دست‌كم در شرق جهان اسلام، مورد اقبال گسترده عموم قرار گرفت. او را نمى‌توان متفكرى مبتكر دانست؛ وى بيشتر تحت تأثير ابوبكر باقلانى، [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعرى]] و ابواسحاق اسفراينى بود. خود او هم مدعى طرح آراى جديد نبود و عمدتاًً به پروردن و بسط مفاهيم و روشهاى موجود در كلام اشعرى يا دفاع از آنها در مقابل شيوخ معتزله مى‌پرداخت. شاهد اين مدعا آنكه در كتاب تحقيقى و استدلالى‌تر خود، الشامل، جز موارد اندكى، ادعاى نوآورى ندارد. كتابهاى الارشاد، لمع الادله و العقيده النظاميه نيز عمدتاًً توصيفى و گزارش گونه‌اند. عناوين و فهرست مطالب آثار كلامى او نيز عمدتاًً همان رئوس مسائل كلامى است كه از ربع آخر قرن چهارم معمول بوده است.
لُمَع الادله في قواعد عقايد اهل السنه، مختصر في اصول‌الدين، العقيده النظاميه فى‌التوراه و الانجيل‌از ديگر کتاب‌هاى كلامى جوينى است. جوينى در نقش انديشمند و استاد كلام، بر انديشه اسلامى اثر گذاشت. با جوينى و شاگرد او، غزالى، نظام كلامى اشعرى، دست‌كم در شرق جهان اسلام، مورد اقبال گسترده عموم قرار گرفت. او را نمى‌توان متفكرى مبتكر دانست؛ وى بيشتر تحت تأثير ابوبكر باقلانى، [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعرى]] و ابواسحاق اسفراينى بود. خود او هم مدعى طرح آراى جديد نبود و عمدتاًً به پروردن و بسط مفاهيم و روشهاى موجود در كلام اشعرى يا دفاع از آنها در مقابل شيوخ معتزله مى‌پرداخت. شاهد اين مدعا آنكه در كتاب تحقيقى و استدلالى‌تر خود، الشامل، جز موارد اندكى، ادعاى نوآورى ندارد. کتاب‌هاى الارشاد، لمع الادله و العقيده النظاميه نيز عمدتاًً توصيفى و گزارش گونه‌اند. عناوين و فهرست مطالب آثار كلامى او نيز عمدتاًً همان رئوس مسائل كلامى است كه از ربع آخر قرن چهارم معمول بوده است.




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش