۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بحر الفوائد في شرح الفرائد (طبع قدیم): تفاوت میان نسخه‌ها
بحر الفوائد في شرح الفرائد (طبع قدیم) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۰:۴۰
، ۳ سپتامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'مثلا ' به 'مثلاً') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
مؤلف، اين قسمت از كتاب را در شعبان سال 1307 به پايان رسانده است و نگارندۀ آن احمد تفرشى مى‌باشد. اين قسمت 300 صفحه است. | مؤلف، اين قسمت از كتاب را در شعبان سال 1307 به پايان رسانده است و نگارندۀ آن احمد تفرشى مى‌باشد. اين قسمت 300 صفحه است. | ||
قابل ذكر است كه در سه قسمت بعد، عناوين بحث در ابتداى آن مشخص شده است، امّا در اين قسمت عنوان كلّى هذا كتاب بحر الفوائد في شرح الفرائد نوشته شده است؛ در حالى كه | قابل ذكر است كه در سه قسمت بعد، عناوين بحث در ابتداى آن مشخص شده است، امّا در اين قسمت عنوان كلّى هذا كتاب بحر الفوائد في شرح الفرائد نوشته شده است؛ در حالى كه مثلاًبايد عنوان «في حجّية القطع و الظن و ما يتعلّق بهما» نوشته مى‌شد. | ||
قسمت دوم: شامل بحث أصالة البرائة و مسائل مرتبط به آن، يعنى تفاوت حكم ظاهرى و واقعى، دلايل عقلى و نقلى برائت و احتياط، شبهات محصوره و غير محصوره، دوران امر بين واجب و حرام و در انتها قاعدۀ لا ضرر مى‌باشد. | قسمت دوم: شامل بحث أصالة البرائة و مسائل مرتبط به آن، يعنى تفاوت حكم ظاهرى و واقعى، دلايل عقلى و نقلى برائت و احتياط، شبهات محصوره و غير محصوره، دوران امر بين واجب و حرام و در انتها قاعدۀ لا ضرر مى‌باشد. | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
به دليل احاطۀ كامل مؤلف به نظريات شيخ انصارى، كتاب بحر الفوائد از مهم‌ترين منابع دستيابى به نظريات واقعى شيخ اعظم مى‌باشد كه گاهى در رسائل به اشتباه مطرح شده است. | به دليل احاطۀ كامل مؤلف به نظريات شيخ انصارى، كتاب بحر الفوائد از مهم‌ترين منابع دستيابى به نظريات واقعى شيخ اعظم مى‌باشد كه گاهى در رسائل به اشتباه مطرح شده است. مثلاًدر بحث مخالفت التزاميه در شبهۀ حكميه مى‌فرمايند: لا يخفى عليك أنه دام ظله و إن سلّم هذا الظهور في المقام و قوّاه إلا أنه دام ظله لم يسلّمه في الجزء الثانى من الكتاب و حكم على سبيل الجزم بعدم وجوب التزام بأحد الحكمين. | ||
يا در مبحث حجيت قطع مى‌فرمايند: و بهذا قد صرّح دام ظله في مجلس البحث و لكنّك خبير بأن استفادته من العبارة في غاية الإشكال. | يا در مبحث حجيت قطع مى‌فرمايند: و بهذا قد صرّح دام ظله في مجلس البحث و لكنّك خبير بأن استفادته من العبارة في غاية الإشكال. | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
كأنه سهو من قلمه الشريف أو مبني على المسامحة في الإطلاق... فلا تحسبنّه غير خبير بهذه المطالب الواضحة كيف و هو مبتكر في الفن. | كأنه سهو من قلمه الشريف أو مبني على المسامحة في الإطلاق... فلا تحسبنّه غير خبير بهذه المطالب الواضحة كيف و هو مبتكر في الفن. | ||
اين احترام نه فقط نسبت به استادش، بلكه نسبت به علماى سابق نيز ديده مى‌شود. | اين احترام نه فقط نسبت به استادش، بلكه نسبت به علماى سابق نيز ديده مى‌شود. مثلاًراجع به [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] مى‌فرمايد: «قدس اللّه نفسه الزكية و طيب تربته الشريفة». | ||
و راجع به کاشفالغطاء چنين مى‌گويد: «فقيه عصره طيب اللّه رمسه». | و راجع به کاشفالغطاء چنين مى‌گويد: «فقيه عصره طيب اللّه رمسه». | ||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
يا اينكه صريحا اعلام مى‌كند، آنچه به مأخذ نسبت داده شده وجود نداشته و استناد شيخ اعظم صحيح نمى‌باشد: و أنت خبير بأن التقييد المذكور في كلام شيخنا الأستاد العلامة... ليس موجوداً في كلام الجزائري بل و لا حكاه عنه غيره... | يا اينكه صريحا اعلام مى‌كند، آنچه به مأخذ نسبت داده شده وجود نداشته و استناد شيخ اعظم صحيح نمى‌باشد: و أنت خبير بأن التقييد المذكور في كلام شيخنا الأستاد العلامة... ليس موجوداً في كلام الجزائري بل و لا حكاه عنه غيره... | ||
ويژگى ديگر آن كه، مؤلف به دليل احاطۀ كامل به نظريات اصولى، گاهى در كتاب منشأ و تاريخچۀ نظريۀ اصولى خاصى را مطرح كرده است. | ويژگى ديگر آن كه، مؤلف به دليل احاطۀ كامل به نظريات اصولى، گاهى در كتاب منشأ و تاريخچۀ نظريۀ اصولى خاصى را مطرح كرده است. مثلاًدر بحث حجيت ظن مطلق، صاحب اين نظريه را [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] و [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على صاحب رياض]] (هم‌درس ايشان) دانسته، كه بعدها شاگرد [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، يعنى محقق قمى در انتشار اين نظريه اهتمام خاصى را مبذول داشته است. (صفحۀ 228 سطر 18، قسمت اول كتاب) | ||
يا در رابطه با دليل اجتهادى و فقاهتى تاريخچۀ اين نظريه را بيان مى‌فرمايد. (قسمت دوم كتاب صفحۀ 4 سطر 10) | يا در رابطه با دليل اجتهادى و فقاهتى تاريخچۀ اين نظريه را بيان مى‌فرمايد. (قسمت دوم كتاب صفحۀ 4 سطر 10) | ||