۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
(غنی سازی متن) |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |سید محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[دیوان سید عمادالدین نسیمی]] | ||
خورشید در بند | |||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
خط ۳۷: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
'''سید عمادالدین نسیمی''' (748-837ق)، متخلص به '''نسیمی،''' عارف و شاعر متعهد شیعی و متفکّر مکتب حروفیه در قرن هشتم | '''سید علی عمادالدین نسیمی''' (748-837ق)، متخلص به '''نسیمی،''' عارف و شاعر متعهد شیعی و متفکّر مکتب حروفیه در قرن هشتم | ||
==زادروز و زادگاه== | ==زادروز و زادگاه== | ||
خط ۴۵: | خط ۴۷: | ||
[[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوی]] و [[ابن عماد، عبدالحی بن احمد|ابن عماد حنبلی]] لقب «نسیمالدین» را که هر دو از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] گرفتهاند، بهعنوان نام نسیمی متذکر شدهاند. قدیمیترین مأخذی که از لقب عمادالدین سخن گفته است، کتاب «مجالس العشاق» کمالالدین حسین گازرگاهی (تألیف ٩٠٨ق) است. لطیفی در تذکرة الشعرای خود، نسیمی را اهل ناحیه نسیم در نزدیکی بغداد میداند. گروهی آرامگاه او را در زرقان فارس و گروهی دیگر در حلب میدانند<ref>ر.ک: همان، ص56 و 57</ref>. | [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوی]] و [[ابن عماد، عبدالحی بن احمد|ابن عماد حنبلی]] لقب «نسیمالدین» را که هر دو از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] گرفتهاند، بهعنوان نام نسیمی متذکر شدهاند. قدیمیترین مأخذی که از لقب عمادالدین سخن گفته است، کتاب «مجالس العشاق» کمالالدین حسین گازرگاهی (تألیف ٩٠٨ق) است. لطیفی در تذکرة الشعرای خود، نسیمی را اهل ناحیه نسیم در نزدیکی بغداد میداند. گروهی آرامگاه او را در زرقان فارس و گروهی دیگر در حلب میدانند<ref>ر.ک: همان، ص56 و 57</ref>. | ||
نام نسیمی «علی» است. چنان که خود و یا یکی از مریدانش به صراحت گوید: | |||
''علی'' محبوب ذات حق از آن آمد که چون نقطه، | |||
همیشه بود تا باشد ز جود فضل حق با بیست. | |||
دین نسیمی ، اسلام و مذهبش شیعهی جعفری اثنی عشری بوده است. در این، هیچ شکی نیست. در باب دین و مذهب او، در هیچ جا جز این ادعایی نشده است. مدایح وی در باب چهارده معصوم مشهور است. او، حروفیه را مسلکی میشناخته است و از شیعیان صافی ضمیر روزگار خود بوده است. | |||
==جایگاه اجتماعی و ادبی== | ==جایگاه اجتماعی و ادبی== |
ویرایش