۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== ساختار == ' به '== ساختار == ') |
جز (جایگزینی متن - 'مبارك' به 'مبارک') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
خطبه، بعد از حمد و ثناى خداوند متعال، به نعت رسول اكرم(ص) پرداخته و بعد از ذكر نام خلفاى راشدين، تاريخ بسيار مختصرى از بنى اميه و بنى عباس را بيان كرده و سپس حكومتهايى را كه در ايران بر سر كار بودهاند، مانند طاهريان، سلجوقيان و خوارزمشاهيان را به همراه سلاطين آنها نام مىبرد. در پايان، به حمله چنگيزخان مغول و شكست خوارزمشاهيان اشاره كرده و ملوك قراختاى را كه حاكم کرمان بودهاند، معرفى مىكند. | خطبه، بعد از حمد و ثناى خداوند متعال، به نعت رسول اكرم(ص) پرداخته و بعد از ذكر نام خلفاى راشدين، تاريخ بسيار مختصرى از بنى اميه و بنى عباس را بيان كرده و سپس حكومتهايى را كه در ايران بر سر كار بودهاند، مانند طاهريان، سلجوقيان و خوارزمشاهيان را به همراه سلاطين آنها نام مىبرد. در پايان، به حمله چنگيزخان مغول و شكست خوارزمشاهيان اشاره كرده و ملوك قراختاى را كه حاكم کرمان بودهاند، معرفى مىكند. | ||
در خطبه كه متعلق به قرن هشتم است، از چهار خليفه نام برده مىشود، اما وقتى به نام | در خطبه كه متعلق به قرن هشتم است، از چهار خليفه نام برده مىشود، اما وقتى به نام مبارک [[امام على(ع)|حضرت امير]](ع) مىرسد، يك صفحه ادامه مىيابد و در لابهلاى خطبه، بر تقدم ايشان بر سه خليفه ديگر تأكيد مىشود. موقعى كه به زمان نگارش كتاب نگاه مىكنيم، مىبينيم كه ايران در آستانه تحول مذهب از تسنن به تشيع است و مىتوان شاهد اين تحول در خطبه يك كتاب غير سياسى بود كه هر گاه نام [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مىآيد، جامعه، گرايش خود را به تشيع نشان مىدهد. | ||
در باب تاريخ کرمان آمده است كه چون گشتاسب بن لهراسب از اصطخر فارس به عزيمت تفرج به سمت کرمان رفت، چون به حومه بردسير رسيد و آن حدود را مستعد قبول عمارت يافت، دهكده و آتشخانهاى در آنجا بنا نمود و زمينهايى كه اكنون(زمان تأليف كتاب) به شاهيجان و گازرگاه معروف است، در آنجا آباد گرديد. در عهد ساسانى، اردشير بابكان به قصد شكار به مرغزار بردسير خراميد و در حومه آن به شكار پرداخته و آن موضع را، «نخجيران» نام نهاد و مدت يك سال در آن نواحى اقامت كرده و فرمان به ساخت گنبد گنج و قلعه شهر در آن ديار داد. | در باب تاريخ کرمان آمده است كه چون گشتاسب بن لهراسب از اصطخر فارس به عزيمت تفرج به سمت کرمان رفت، چون به حومه بردسير رسيد و آن حدود را مستعد قبول عمارت يافت، دهكده و آتشخانهاى در آنجا بنا نمود و زمينهايى كه اكنون(زمان تأليف كتاب) به شاهيجان و گازرگاه معروف است، در آنجا آباد گرديد. در عهد ساسانى، اردشير بابكان به قصد شكار به مرغزار بردسير خراميد و در حومه آن به شكار پرداخته و آن موضع را، «نخجيران» نام نهاد و مدت يك سال در آن نواحى اقامت كرده و فرمان به ساخت گنبد گنج و قلعه شهر در آن ديار داد. |
ویرایش