الأنموذج في منهج الحكومة الاسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها

ماهيت اسلام متشكل از دو مؤلفه ثابت است كه عبارتند از: ايمان به وحدانيّت خداوند و رسالت پيامبر(ص) و تشريعات اسلامى و يك مؤلفه متحرك كه حدود منطقه الفراغ مطالب و عناوينى است كه شرع مقدس در كتاب و سنت بدانها تصريح ننموده است و فقيه داراى امكان إعمال نظر در آنها مى‌باشد. اين مؤلفه متحرك به قول مؤلف چهار عامل دارد كه عبارتند از: 1- شريعت اسلامى، شريعت ابدى متكاملى است كه مشكلات انسان‌ها را تا ابد مى‌تواند برطرف نمايد 2- حكومت اسلامى كه در زمان پيامبر(ص) تشكيل شد يك حكومت بسيطى بود كه امروزه با وجود اين توسعه‌هايى كه حكومت‌ها و كشورها پيدا كرده‌اند نمى‌تواند همان نفوذ سابق خود را داشته باشد، به همين منظور اقتضا مى‌كند اسلام براى امروز هم برنامه داشته باشد كه همين مؤلفه مذكور است. 3- حكومت، چيزى مانند عبادت نيست كه از زمان حيات مبارك پيامبر(ص) تا قيامت بتواند جواب‌گو باشد بلكه در هر زمان متناسب با آن زمان بايد بتواند امور مربوط به كشوردارى را تبيين و اجرا نمايد 4- خداوند ولايت امر را بعد از پيامبر(ص) در ائمه اطهار(ع) قرار داده و بعد از ايشان هم در فقيه جامع الشرايط. نتيجه‌اى كه از اين عوامل مى‌گيريم اين است كه نظام ثابتى را نمى‌توان براى اين منطقه تصور كرد، فلذا شارع نظام و قانون پويايى را براى آن به وسيله ولى امر تعريف نموده است.