۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
یحیی بن آدم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مبارك' به 'مبارک'
جز (جایگزینی متن - 'مبارك' به 'مبارک') |
|||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
با توجه به ارتباط ابن آدم با فرزندان زيد شهيد و ارتباط نزدیک او با حسن بن صالح زيدى بترى و همچنين با مقدم داشتن نام على(ع) بر عمر در ده مورد از کتاب خود و نيز ذكر «عليه‌السلام» پس از نام حضرت على در موارد بسيار و بالاخره ذكر يكى از بدعت‌هاى عثمان در مخالفت با كردار پيامبر(ص) و على(ع) و شيخين، مى‌توان احتمال زيدى بودن ابن آدم را بر اينكه از اهل سنت بوده است، ترجيح داد. با فرض صحت اين احتمال بايد گفت ابن آدم يكى از معدود فقها و محدثين فرقه زيديه در قرن 2ق / 8م است كه اثرى از آنان باقى مانده است. از اين جهت مطالعه اثر موجود وى، «الخراج» و جوانب مختلف شخصيت او مى‌تواند در ارائه نكات روشن از تاريخ نسبتاً تاريك فرهنگى زيديه در سده دوم قمرى، بسيار مؤثر باشد. | با توجه به ارتباط ابن آدم با فرزندان زيد شهيد و ارتباط نزدیک او با حسن بن صالح زيدى بترى و همچنين با مقدم داشتن نام على(ع) بر عمر در ده مورد از کتاب خود و نيز ذكر «عليه‌السلام» پس از نام حضرت على در موارد بسيار و بالاخره ذكر يكى از بدعت‌هاى عثمان در مخالفت با كردار پيامبر(ص) و على(ع) و شيخين، مى‌توان احتمال زيدى بودن ابن آدم را بر اينكه از اهل سنت بوده است، ترجيح داد. با فرض صحت اين احتمال بايد گفت ابن آدم يكى از معدود فقها و محدثين فرقه زيديه در قرن 2ق / 8م است كه اثرى از آنان باقى مانده است. از اين جهت مطالعه اثر موجود وى، «الخراج» و جوانب مختلف شخصيت او مى‌تواند در ارائه نكات روشن از تاريخ نسبتاً تاريك فرهنگى زيديه در سده دوم قمرى، بسيار مؤثر باشد. | ||
صداقت و شخصيت برجسته علمى ابن آدم در ميان رجال‌نويسان اهل سنت محل ترديد نبوده است. از آن ميان ابن سعد، ابن معين، ابوحاتم، عثمان بن ابى‌شيبه، نسائى، يعقوب بن شيبه، عجلى و ابن حبان، وى را توثيق كرده و [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخارى]]، [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] و [[ابن ماجه، محمد بن یزید|ابن ماجه]] حديث وى را در صحاح خود نقل كرده‌اند. على بن مدينى، ابن آدم را همراه با ابن | صداقت و شخصيت برجسته علمى ابن آدم در ميان رجال‌نويسان اهل سنت محل ترديد نبوده است. از آن ميان ابن سعد، ابن معين، ابوحاتم، عثمان بن ابى‌شيبه، نسائى، يعقوب بن شيبه، عجلى و ابن حبان، وى را توثيق كرده و [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخارى]]، [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]] و [[ابن ماجه، محمد بن یزید|ابن ماجه]] حديث وى را در صحاح خود نقل كرده‌اند. على بن مدينى، ابن آدم را همراه با ابن مبارک و عبدالرحمن بن مهدى تنها وارثين علم در عصر خود شمرده است. در كتب رجال شيعه، اگرچه در مورد وثوق او سخنى به ميان نيامده، ليكن حديث وى در كتب اربعه شيعه و [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال كشى]] و نسخه اصح [[تفسير القمي|تفسير قمى]] وارد شده است. | ||
ابن آدم نزد حمزة بن حبيب زيّات آموزش ديده و چنان‌كه شاكر گفته است چون حمزه يكى از قرّاء سبعه بود، مى‌توان حدس زد كه ابن آدم نزد او به آموختن قرائات پرداخته باشد. مدتى نيز نزد كسائى، يكى ديگر از قرّاء سبعه، قرائت قرآن آموخت. | ابن آدم نزد حمزة بن حبيب زيّات آموزش ديده و چنان‌كه شاكر گفته است چون حمزه يكى از قرّاء سبعه بود، مى‌توان حدس زد كه ابن آدم نزد او به آموختن قرائات پرداخته باشد. مدتى نيز نزد كسائى، يكى ديگر از قرّاء سبعه، قرائت قرآن آموخت. | ||
چنان‌كه از تاريخ وفات مشايخ ابن آدم برمى‌آيد، مدتى پيش از 155ق به استماع حديث پرداخت و از مشايخ بزرگ كوفه حديث شنيد. وى همچنين نزد جمعى از فقهاى كوفه فقه آموخته است كه در ميان آنان بايد از حسن بن صالح ثورى كه بيشترين تأثير را در آموزش فقه او داشته و از عبدالله بن | چنان‌كه از تاريخ وفات مشايخ ابن آدم برمى‌آيد، مدتى پيش از 155ق به استماع حديث پرداخت و از مشايخ بزرگ كوفه حديث شنيد. وى همچنين نزد جمعى از فقهاى كوفه فقه آموخته است كه در ميان آنان بايد از حسن بن صالح ثورى كه بيشترين تأثير را در آموزش فقه او داشته و از عبدالله بن مبارک، شريك بن عبدالله قاضى و وكيع بن جراح نام برد. ابن آدم خود در درس [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] و مالك بن انس حاضر نبوده، ليكن تعاليم آن دو را از طريق شاگردانشان فراگرفته است. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||