۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== وابستهها =={{وابستهها}}' به '== وابستهها == {{وابستهها}} ') |
جز (جایگزینی متن - 'روحاني' به 'روحانی') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
ايشان به خاطر برخوردارى از هوش و استعداد سرشار، از همان زمان طفوليت، مورد توجه خاص اطرافيان قرار گرفت به طورى كه هنگام تحصيل مديران و معلمان وى، تعجب مىكردند و اعتقاد داشتند كه ايشان از نظر درك مطالب، از استعداد بالايى برخوردار است به همين جهت، همواره او را براى رسيدن به حرفهاى خاص مورد تشويق و تحسين قرار مىدادند. | ايشان به خاطر برخوردارى از هوش و استعداد سرشار، از همان زمان طفوليت، مورد توجه خاص اطرافيان قرار گرفت به طورى كه هنگام تحصيل مديران و معلمان وى، تعجب مىكردند و اعتقاد داشتند كه ايشان از نظر درك مطالب، از استعداد بالايى برخوردار است به همين جهت، همواره او را براى رسيدن به حرفهاى خاص مورد تشويق و تحسين قرار مىدادند. | ||
اما معظم له به خاطر علاقه زياد به مكتب غنى اهل بيت عليهمالسلام و | اما معظم له به خاطر علاقه زياد به مكتب غنى اهل بيت عليهمالسلام و روحانیت شيعه، تصميم گرفت تا در اين مسير مقدس وارد شود. | ||
لذا پس از سپرى نمودن تحصيلات جديد، با شوق فراوان و عليرغم مخالفت اطرافيان، به مدرسه طالبيه تبريز روى آورد و در سال 1323 در سن 18 سالگى تحصيل علوم دينى را آغاز نمود و طى چهار سال، مقدمات و مقدارى از دروس سطح را در شهر تبريز به پايان رساند. | لذا پس از سپرى نمودن تحصيلات جديد، با شوق فراوان و عليرغم مخالفت اطرافيان، به مدرسه طالبيه تبريز روى آورد و در سال 1323 در سن 18 سالگى تحصيل علوم دينى را آغاز نمود و طى چهار سال، مقدمات و مقدارى از دروس سطح را در شهر تبريز به پايان رساند. | ||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
معظم له روزى در محضر علما و بعضى از مراجع وقت آن زمان در قم نشسته بودند كه بحثى علمى پيش مىآيد و تنها كسى كه به خوبى از عهده جواب برآمدند ايشان بودند كه باعث خوشحالى جمع میشود و از ذكاوت و هوش ايشان متعجب مىگردند. | معظم له روزى در محضر علما و بعضى از مراجع وقت آن زمان در قم نشسته بودند كه بحثى علمى پيش مىآيد و تنها كسى كه به خوبى از عهده جواب برآمدند ايشان بودند كه باعث خوشحالى جمع میشود و از ذكاوت و هوش ايشان متعجب مىگردند. | ||
در اين ميان شخص تاجرى (حاج يعقوب ايپكچى) كه فردى متدين و علاقمند به | در اين ميان شخص تاجرى (حاج يعقوب ايپكچى) كه فردى متدين و علاقمند به روحانیت بوده است و در آن مجلس حضور داشته، بعد از اتمام جلسه از استاد مىخواهد كه قدرى صبر كند و سپس بعد از خلوت شدن مجلس با ايشان به صحبت مىپردازد و از ايشان مىخواهد تا اگر خواستهاى دارند بفرمايند تا برايشان انجام دهند، حضرت استاد پاسخ مىدهند: كه من خيلى علاقه دارم براى ادامه درس و بحث به نجف بروم ولى به دليل فقدان امكانات نمىتوانم. آن شخص، امكانات و خرج سفر ايشان را فراهم مىكند و استاد عزيز ما، حضرت آیتالله تبريزى بعد از گذشت 5 سال از حضور در حوزه علميه مقدسه قم، در سال 1332 شمسى جهت ادامه تحصيلات به نجف اشرف عزيمت نمودند و تا سالها نيز بدون اينكه از شهريه و وجوهات استفاده كنند با امكانات همان شخص، در نجف به درس و بحث پرداختند. | ||
حضرت استاد، در نجف اشرف در محضر درس اساتيد برجسته و عالىمقام آن زمان حاضر شده و به خوشه چينى پرداختند. اما عمدتاًً از افاضات مرحوم آیتالله حاج سيد عبدالهادى شيرازى (رحمهالله) و مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیتالله خوئى]] (رحمهالله) استفاده كردند و در بدو ورود به درس ايشان، توجه استاد را به خود جلب كرد به طورى كه به شوراى استفتاء معظم له دعوت شدند. | حضرت استاد، در نجف اشرف در محضر درس اساتيد برجسته و عالىمقام آن زمان حاضر شده و به خوشه چينى پرداختند. اما عمدتاًً از افاضات مرحوم آیتالله حاج سيد عبدالهادى شيرازى (رحمهالله) و مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیتالله خوئى]] (رحمهالله) استفاده كردند و در بدو ورود به درس ايشان، توجه استاد را به خود جلب كرد به طورى كه به شوراى استفتاء معظم له دعوت شدند. |
ویرایش