۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن ابی‌الدم، ابراهیم بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'شهاب الدين' به 'شهاب‌الدين'
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها=={{وابسته‌ها}}' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} ') |
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين' به 'شهاب‌الدين') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
«ابن اَبِى‌الدَّم، | «ابن اَبِى‌الدَّم، شهاب‌الدين ابواسحاق ابراهيم بن عبدالله بن عبدالمنعم هَمْدانى حَمَوى»، مورّخ و قاضىِ شافعى اهل حماه (سوريه) (583-642ق1187/-1144م) بود. نسبت هَمْدانى وى مربوط به قبيله بزرگى به نام هَمْدان در يمن است. وى در صباوت به بغداد سفر كرد و به آموزش فقه و استماع حديث پرداخت و از ابن سكينه حديث شنيد. در بغداد از الناصر لدين‌الله (خلافت 575-622ق1179/- 1225م) خلعت گرفت و چون به حماه برگشت، خلعت خليفه به تن او بود. در مصر، دمشق و حماه حديث مى‌گفت و جزء غطريف تأليف ابواحمد محمد بن احمد بن غطريف (د 377ق987/م)، از احاديث قاضى ابوبكر طبرى را تدريس مى‌كرد. | ||
وى در مذهب شافعى امام بود و در 622ق از سوى الملك الناصر صاحب حماه به قضاوت آن شهر گمارده شد. گفته‌اند كه وى براى جلب رضايت المستعصم بالله، به تعيين ملك منصور حموى به حكومت مَيّافارقين، كه پس از ملك مظفر (د 642ق1244/م) بى‌حاكم شده بود، به سفارت بغداد مأمور گشت و در راه بغداد در معرّه بيمار شد و به حماه بازگشت و در همانجا درگذشت. شهاب دشتى از ابن ابى‌الدّم روايت كرده و مُزَيْز تقى الدين ابومحمد ادريس، محدّث حَماه نيز از او استماع كرده است. | وى در مذهب شافعى امام بود و در 622ق از سوى الملك الناصر صاحب حماه به قضاوت آن شهر گمارده شد. گفته‌اند كه وى براى جلب رضايت المستعصم بالله، به تعيين ملك منصور حموى به حكومت مَيّافارقين، كه پس از ملك مظفر (د 642ق1244/م) بى‌حاكم شده بود، به سفارت بغداد مأمور گشت و در راه بغداد در معرّه بيمار شد و به حماه بازگشت و در همانجا درگذشت. شهاب دشتى از ابن ابى‌الدّم روايت كرده و مُزَيْز تقى الدين ابومحمد ادريس، محدّث حَماه نيز از او استماع كرده است. | ||