دیوان رایج سیالکوتی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شعر}}{{ب|''گرسنه بود و داخل شد به بازار ''|2='' بدیدش نانبا و شد خریدار''}}{{ب|''جهودی، ارمنی‎، جلفایی اینجاست ''|2=''کبابی، نانبا، حلوایی اینجاست''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''در سیه‎بختی مگو [از] ارزش جنس هنر ''|2='' مشتری‎ کو؟ تخته‎ کن غافل دکان در وقت شام''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''رشته‎ بر‎ پایم‎ در این باغ از رگ گل‎کرده‎اند ''|2='' بلبلم اما دهان غنچه منقار من است''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''ز آشوب ‎‎حوادث‎ زهره مردان نمی‎ریزد ''|2=''  بود دارالامان اهل تمکین بی‎پناهی‎ها''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''تا چه‎ اندامم‎ دهد‎ یارب که از سوهان آه ''|2=''  عشق هر شب تا سحر همواره می‎سازد مرا''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''رزق چون آب ز غربال فلک می‎ریزد ''|2=''  عدل ز فکر کم و اندیشه بیشش بردار''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''هیچ‎ کس شیرینی قند قناعت را نیافت ''|2=''  تلخ‎کام حرص جمع مال و اسبابند خلق''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''رم کن آفت‎هاست در قرب کمان‎داران ناز ''|2=''  ناوک اینجا بیشتر بر وحشی رام افگنند''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''نغمه بی‎وصل رخت نوحه شنیدن باشد ''|2=''  بوسه جام لب تیغ مکیدن باشد''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''نعل وارون زدن یار نمی‎دانی آه ''|2=''  رهزن اینجاست که خضر ره حق باید‎ کرد''}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|''هر سحر در چمن شوق توام چون طاووس  ''|2=''  داغ‎های دل بی‎تاب هواگیر شود''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.

#:{{ب|''کهنه‎پیرم رایج اما از توانایی فکر''|2=''زین کلام تازه و تر نوجوانی گشته‎ام''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه بیست‎وهشت - ‎سی</ref>.

در دیوان رایج، اشعار عرفانی نیز وجود دارد. وی ادعا می‎کند که هرچه می‎گوید، از زبان مولوی رومی است، اما نمی‎خواهد بگوید که من چون مولوی روم هستم:{{شعر}}{{ب|''در نکته‎های وحدت من سرسری مبین''|2=''حرف از زبان مولوی روم می‎رود''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‎ویک - ‎سی‎وسه</ref>.