۵۳٬۳۲۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می باشد' به 'میباشد') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
به باور نویسنده، قصه‌ای که راجع به هم‌درس بودن [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] و حسن صباح و عمر خیام نقل می‌کنند، اساسی نداشته و قابل‌قبول نیست، زیرا که [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] در سال 485ق که کشته شد، 77 ساله بود و خیام در حدود 517ق، یعنی سی‌ودو سال بعدازآن وفات یافت و حسن صباح در 518ق فوت شد و بعید است که این دو نفر، با [[نظام‌الملک، حسن بن علی|خواجه نظام‌الملک]] هم‌درس بوده باشند<ref>ر.ک: همان، ص14</ref> | به باور نویسنده، قصه‌ای که راجع به هم‌درس بودن [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] و حسن صباح و عمر خیام نقل می‌کنند، اساسی نداشته و قابل‌قبول نیست، زیرا که [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] در سال 485ق که کشته شد، 77 ساله بود و خیام در حدود 517ق، یعنی سی‌ودو سال بعدازآن وفات یافت و حسن صباح در 518ق فوت شد و بعید است که این دو نفر، با [[نظام‌الملک، حسن بن علی|خواجه نظام‌الملک]] هم‌درس بوده باشند<ref>ر.ک: همان، ص14</ref> | ||
به اعتقاد وی، [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] و حسن صباح با یکدیگر سازش نداشتند، زیرا حسن مردی بلندپرواز و جاه‌طلب بود و قانع به اینکه کاتب | به اعتقاد وی، [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] و حسن صباح با یکدیگر سازش نداشتند، زیرا حسن مردی بلندپرواز و جاه‌طلب بود و قانع به اینکه کاتب گمنامی باشد و زیردست دیگران کار کند نبود و خود را به ملکشاه نزدیک می‌ساخت و امانت و صیانت و وفور دانش خود را به رخ سلطان می‌کشید و در مزاج او تصرف می‌کرد و در خفا، بر کارهای [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] خرده می‌گرفت<ref>ر.ک: همان، ص14- 15</ref> | ||
نویسنده در ادامه، با بررسی نوشته‌هایی از [[سير الملوك (سیاستنامه)|سیاستنامه]] [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]]، چنین برداشت کرده که مردمانی از اهل قم، آوه، تفرش، کاشان و سایر شهرهایی که شیعه و اسماعیلی در آن‌ها فراوان بوده است، در دستگاه دیوان داخل شده بودند و بر خلاف وزرا و دیوانیان قدیمی که سنی بودند، اقداماتی می‌کردند و یکی از راه‌هایی که برای خراب کردن آن‌ها پیش گرفته بودند، این بود که بگویند این وزرا، مال سلطان و مال امیر را بی‌وجه خرج می‌کنند و اگر کار به دست ما باشد، توفیر برای سلطان و امیر حاصل می‌کنیم، یعنی هم پول بیشتری از مردم وصول می‌کنیم و هم کمتر خرج می‌کنیم و درنتیجه، مال بیشتری در خزانه سلطان یا امیر جمع خواهد شد<ref>همان، ص18- 19</ref> | نویسنده در ادامه، با بررسی نوشته‌هایی از [[سير الملوك (سیاستنامه)|سیاستنامه]] [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]]، چنین برداشت کرده که مردمانی از اهل قم، آوه، تفرش، کاشان و سایر شهرهایی که شیعه و اسماعیلی در آن‌ها فراوان بوده است، در دستگاه دیوان داخل شده بودند و بر خلاف وزرا و دیوانیان قدیمی که سنی بودند، اقداماتی می‌کردند و یکی از راه‌هایی که برای خراب کردن آن‌ها پیش گرفته بودند، این بود که بگویند این وزرا، مال سلطان و مال امیر را بی‌وجه خرج می‌کنند و اگر کار به دست ما باشد، توفیر برای سلطان و امیر حاصل می‌کنیم، یعنی هم پول بیشتری از مردم وصول می‌کنیم و هم کمتر خرج می‌کنیم و درنتیجه، مال بیشتری در خزانه سلطان یا امیر جمع خواهد شد<ref>همان، ص18- 19</ref> | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[أربعة كتب إسماعيلية]] | [[أربعة كتب إسماعيلية]] | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:جدید تیرماه]] | [[رده:جدید تیرماه]] | ||