۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''سلجوقنامه'''، نوشته [[ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین|ظهيرالدين نيشابورى]]، با مقدمه اسماعيل افشار | '''سلجوقنامه'''، نوشته [[ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین|ظهيرالدين نيشابورى]]، با مقدمه اسماعيل افشار | ||
اين كتاب، از سودمندترين كتابها درباره سلجوقيان است كه [[ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین|ظهيرالدين نيشابورى]] (درگذشته | اين كتاب، از سودمندترين كتابها درباره سلجوقيان است كه [[ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین|ظهيرالدين نيشابورى]] (درگذشته نزدیک به 582 ه.ق)، آن را بر پايه ديدههاى خود و شنيدههايش از معاصران راستگوى وى، در روزگار جهانگيرى اين خاندان، آن را سامان داد. تاريخ نوشته شدن اين كتاب را نيمه دوم قرن ششم؛ يعنى سالهاى پايانى حكومت سلجوقيان در ايران مىتوان دانست. تاريخ اين سلسله از آغاز پيدايىاش در ايران تا مرگ معزالدين ارسلان (571 ه.ق)، در اين اثر گزارش مىشود و بر پايه تقسيمبندى زبانى كلودكاهن درباره منابع تاريخى عهد سلجوقى، آن را از منابعى فارسى آن دوران مىتوان شمرد. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
نويسنده بر اين است كه پادشاهان دادگر | نويسنده بر اين است كه پادشاهان دادگر نزدیک ترين افراد به پيامبرانند و دانش بايسته آنان پس از علم شريعت، سيره شاهان و اخبار ملوك است؛ زيرا خلاصه مكارم اخلاق گذشتگان و سبب نيكنامى دنيا و ثواب و مغفرت آخرت در آن هست و پس از علم شريعت ارزشمندترين دانشها به شمار مىرود. او آل سلجوق را در سنجش با ديگر حاكمان و واليان، بزرگوارتر و براى رعيت دلسوزتر مىداند و به توصيف خصال آنان مىپردازد. | ||
وى با تبارشناسى آل سلجوق آغاز و از زادگاه و خاستگاه سلجوق بن لقمان و فرزندانش گزارش مىكند و به بازگويى وجه تسميه شمارى از پسران و نوادگان و برادرزادگان سلجوقى مىپردازد و از منطقه حكومت آنان و شيوه رفتنشان بدانجا گزارش مىدهد و سرانجام به ذكر تاريخ آلب ارسلان بن چغربك مىرسد. او پادشاهى با سياست و هشيار و دلاور بود كه به دشمنشكنى و جهانگيرى پرداخت. شرح ويژگىهاى ظاهرى او و شيوههاى جنگآورى و نبردش با دشمنان و نام و نشان وزيران و اميرانش، درونمايه گزارشهاى نويسنده در اين بخش است. | وى با تبارشناسى آل سلجوق آغاز و از زادگاه و خاستگاه سلجوق بن لقمان و فرزندانش گزارش مىكند و به بازگويى وجه تسميه شمارى از پسران و نوادگان و برادرزادگان سلجوقى مىپردازد و از منطقه حكومت آنان و شيوه رفتنشان بدانجا گزارش مىدهد و سرانجام به ذكر تاريخ آلب ارسلان بن چغربك مىرسد. او پادشاهى با سياست و هشيار و دلاور بود كه به دشمنشكنى و جهانگيرى پرداخت. شرح ويژگىهاى ظاهرى او و شيوههاى جنگآورى و نبردش با دشمنان و نام و نشان وزيران و اميرانش، درونمايه گزارشهاى نويسنده در اين بخش است. |
ویرایش