۶٬۵۹۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' == معرفى اجمالى == ' به '') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR18420J1.jpg | | تصویر =NUR18420J1.jpg | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۴: | ||
'''در ساحل سپيده اخلاص'''، حاوى سلسله درسهاى اخلاق حضرت آيتالله [[مظاهری، حسین|حسين مظاهرى]] در دانشگاه علوم اسلامى رضوى، به زبان فارسى است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۰: | ||
آثار شوم فسق از نظر قرآن، مطلبى است كه وى آن را در چند بخش ارائه مىدهد: | آثار شوم فسق از نظر قرآن، مطلبى است كه وى آن را در چند بخش ارائه مىدهد: | ||
الف)- اطلاق كفر بر انسان فاسق: از نظر اهل دل بالاترين آثار شوم فسق، اطلاق كفر بر فاسق است. در آغاز سوره بقره بعد از آنكه صفات متقى را ذكر مىكند، اولا مىفرمايد: قرآن براى متقين آمده است، سپس صفاتى را براى متقى مىآورد و مىفرمايد: ''' «أُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن | الف)- اطلاق كفر بر انسان فاسق: از نظر اهل دل بالاترين آثار شوم فسق، اطلاق كفر بر فاسق است. در آغاز سوره بقره بعد از آنكه صفات متقى را ذكر مىكند، اولا مىفرمايد: قرآن براى متقين آمده است، سپس صفاتى را براى متقى مىآورد و مىفرمايد: ''' «أُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» ''' (البقره: 5) و در ادامه، مقابل متقى مىفرمايد: «الذين كفروا»؛ اين كفر، بايد كفر عملى (مانند فسق) باشد، مانند آيه ''' «إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ» ''' (البقره: 6) (متن كتاب، صفحه 18 الى 19). | ||
ب)- شقاوت و عدم رستگارى، دومين اثر شوم فسق است كه مورد بررسى قرار گرفته است (متن كتاب، صفحه 27). | ب)- شقاوت و عدم رستگارى، دومين اثر شوم فسق است كه مورد بررسى قرار گرفته است (متن كتاب، صفحه 27). | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۸: | ||
ناخشنودى از عبادت؛ سنگينى عبادت؛ بىتفاوتى در برابر گناه؛ تكذيب دين خدا؛ غفلت (متن كتاب، صفحه 32 الى 35). | ناخشنودى از عبادت؛ سنگينى عبادت؛ بىتفاوتى در برابر گناه؛ تكذيب دين خدا؛ غفلت (متن كتاب، صفحه 32 الى 35). | ||
نويسنده در گفتار سوم، تنزل انسان از انسانيت را از آثار شوم فسق، مىداند و در ادامه بحث، به موضوع آفرينش انسان پرداخته و آفرينش انسان را دو بعدى مىداند؛ يك بعد، بعد ملكوتى و بعد ديگر، بعد حيوانى. اگر انسان رياضتهاى دينى را كنار گذاشت و به دنبال لهو و لعب رفت، آن بعد ملكوتى - كه عالم خلقت براى اوست - تنزل پيدا كرده و به بعد حيوانى مىرسد كه به تعبير قرآن در آيه ''' | نويسنده در گفتار سوم، تنزل انسان از انسانيت را از آثار شوم فسق، مىداند و در ادامه بحث، به موضوع آفرينش انسان پرداخته و آفرينش انسان را دو بعدى مىداند؛ يك بعد، بعد ملكوتى و بعد ديگر، بعد حيوانى. اگر انسان رياضتهاى دينى را كنار گذاشت و به دنبال لهو و لعب رفت، آن بعد ملكوتى - كه عالم خلقت براى اوست - تنزل پيدا كرده و به بعد حيوانى مىرسد كه به تعبير قرآن در آيه ''' «الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاة ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا» ''' (الجمعة: 5)، تنزل به مرحله حمارى است (متن كتاب، صفحه 45 الى 59). | ||
در گفتار چهارم، به بحث در مورد تجسم عينى عمل در اثر گناه پرداخته شده است. از نظر قرآن و روايات، تجسم عينى گناه، در سه نوع، دستهبندى شده است: | در گفتار چهارم، به بحث در مورد تجسم عينى عمل در اثر گناه پرداخته شده است. از نظر قرآن و روايات، تجسم عينى گناه، در سه نوع، دستهبندى شده است: | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۸: | ||
2. اصلاح اين قصور به اندازه قدرت. | 2. اصلاح اين قصور به اندازه قدرت. | ||
براى اين ركن شاهد مثالى از قرآن ذكر شده كه مىفرمايد:''' | براى اين ركن شاهد مثالى از قرآن ذكر شده كه مىفرمايد:''' «إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ» ''' (الفرقان: 69) و مورد بررسى قرار گرفته است. | ||
اينكه توبه موجب لعان يا محو گناه است، موضوع ديگرى است كه در اين خصوص به دو قول اشاره شده است: يكى قول مرحوم آيتالله كمپانى كه ايشان توبه را لعان مىداند؛ يعنى اين توبه فاصله مىشود بين اين گناهانى كه به وجود آمده است و ديگر گناهان گناهكار؛ قول دومى كه ذكر شده قول [[خمینی، سید روحالله|حضرت امام]] (ره) است كه ايشان قائل بودند كه توبه لعان نيست، بلكه توبه نابودى گناهان به وجود آمده است و به آيه ''' | اينكه توبه موجب لعان يا محو گناه است، موضوع ديگرى است كه در اين خصوص به دو قول اشاره شده است: يكى قول مرحوم آيتالله كمپانى كه ايشان توبه را لعان مىداند؛ يعنى اين توبه فاصله مىشود بين اين گناهانى كه به وجود آمده است و ديگر گناهان گناهكار؛ قول دومى كه ذكر شده قول [[خمینی، سید روحالله|حضرت امام]] (ره) است كه ايشان قائل بودند كه توبه لعان نيست، بلكه توبه نابودى گناهان به وجود آمده است و به آيه ''' «إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ» ''' (الفرقان: 69)، استدلال كرده است. | ||
همچنين، توجه، دومين ابزار سير الى الله و قانون مراقبه و همچنين تخليه مقدمه توبه، موضوعات ديگرى است كه مورد بحث قرار گرفته است (متن كتاب، صفحه 77 الى 94). | همچنين، توجه، دومين ابزار سير الى الله و قانون مراقبه و همچنين تخليه مقدمه توبه، موضوعات ديگرى است كه مورد بحث قرار گرفته است (متن كتاب، صفحه 77 الى 94). | ||