۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ==' به '==') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'مى كرده' به 'میکرده') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
سبط ابتدا بر مذهب حنبلى بود و سپس به مذهب [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] گرائيد. ذهبى تغيير مذهب او را از سر دنياخواهى مى داند و برخى اين كار سبط را رفتارى صورى و ظاهرى دانسته و مى گويند كه تغيير مذهبى وى براى نزديك شدن به درگاه پادشاه ايوبى شام بود كه حنفى متعصبى بود. شايد هم شخصيت وى به گونهاى بوده كه اختلافات مذهبى را اصيل نمىدانسته و در مسائل عبادى پيروى از امام خاصى را لازم نمىدانشته و اختلافات فقهى را اهميت نمىداده است. | سبط ابتدا بر مذهب حنبلى بود و سپس به مذهب [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] گرائيد. ذهبى تغيير مذهب او را از سر دنياخواهى مى داند و برخى اين كار سبط را رفتارى صورى و ظاهرى دانسته و مى گويند كه تغيير مذهبى وى براى نزديك شدن به درگاه پادشاه ايوبى شام بود كه حنفى متعصبى بود. شايد هم شخصيت وى به گونهاى بوده كه اختلافات مذهبى را اصيل نمىدانسته و در مسائل عبادى پيروى از امام خاصى را لازم نمىدانشته و اختلافات فقهى را اهميت نمىداده است. | ||
برخى هم او شيعه و رافضى دانستهاند. ذهبى مى گويد از سبط نوشتهاى ديده كه دلالت بر تشيعش | برخى هم او شيعه و رافضى دانستهاند. ذهبى مى گويد از سبط نوشتهاى ديده كه دلالت بر تشيعش میکرده است، چنان كه ابن رافع سلامى (م.774) گويد کتاب «رياض الافهام» را از سبط بن جوزى در فضائل اهل بيت ديده كه تشيع در آن ظاهر بوده است. | ||
علت انتساب وى به تشيع، نقل فضائل ائمه و ذكر اختلافات ميان صحابه از سوى اوست. بخصوص كه در اين دوره، فضائل ائمه توسط فاطميان و حمدانيان در غرب جهان اسلام گسترش داشت همچنين گرايش وى به تشيع مىتوانست تحت تأثير همنشينى با ابوالمظفر والى ايوبى دمشق بوده باشد كه اهل بيت را بسيار دوست داشت. ارادت سبط به خاندان پيامبر به گونهاى بود كه در يك روز عاشورا مردم حلب از وى خواستند به منبر رود و درباره شهادت امام حسين عليهالسلام سخن بگويد ولى او بر منبر نتوانست صحبت كند و به شدت گريست و فقط شعرى در مرثيه امام خواند و پائين آمد (البدايه و النهايه، ج 13، ص194). در عين حال او سنى مذهب است و به ايمان ابوطالب اعتقاد ندارد و به خلفاى نخست ارادت مى ورزد و با تمجيد از ايشان ياد مىكند. | علت انتساب وى به تشيع، نقل فضائل ائمه و ذكر اختلافات ميان صحابه از سوى اوست. بخصوص كه در اين دوره، فضائل ائمه توسط فاطميان و حمدانيان در غرب جهان اسلام گسترش داشت همچنين گرايش وى به تشيع مىتوانست تحت تأثير همنشينى با ابوالمظفر والى ايوبى دمشق بوده باشد كه اهل بيت را بسيار دوست داشت. ارادت سبط به خاندان پيامبر به گونهاى بود كه در يك روز عاشورا مردم حلب از وى خواستند به منبر رود و درباره شهادت امام حسين عليهالسلام سخن بگويد ولى او بر منبر نتوانست صحبت كند و به شدت گريست و فقط شعرى در مرثيه امام خواند و پائين آمد (البدايه و النهايه، ج 13، ص194). در عين حال او سنى مذهب است و به ايمان ابوطالب اعتقاد ندارد و به خلفاى نخست ارادت مى ورزد و با تمجيد از ايشان ياد مىكند. |
ویرایش