۶۱٬۱۸۹
ویرایش
دواداری، ابوبکر بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03957.jpg|بندانگشتی|دواداری، ابوبکر بن عبدالله]] | [[پرونده:NUR03957.jpg|بندانگشتی|دواداری، ابوبکر بن عبدالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |دواداری، ابوبکر بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | اب‍ن‌ال‍دواداری، ابوبکر بن عبدالله | ||
دواداری، س‍ی‍فال‍دی‍ن ابوبکر بن عبدالله | دواداری، س‍ی‍فال‍دی‍ن ابوبکر بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |736 ق یا 1335 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[کنز الدرر و جامع الغرر]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE3957AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن دوادارى، يا ابن دواةدارى، ابوبكر بن عبدالله بن آيبك دوادارى'''، فرزند جمال‌الدين عبدالله از بزرگان دستگاه امير سيف‌الدين بَلَبان (بُلبان) رومى و جدّش عزالدين آيبك استاددار معظَّمى (د 646ق/ 1248م) فرمانرواى شهرک صرخد (واقع در حوران) بود. | |||
جمال‌الدين عبدالله پدر ابن‌دوادارى در محله باطليه قاهره اقامت داشت و فرزندش ابوبكر در همين محله زاده شد و پرورش يافت. | |||
جمال‌الدين‌از 699ق1300/م تا 710ق1310/م حكومت ايالت عُريان را بر عهده داشت. پس از كناره‌گيرى از اين سمت، سلطان او را ميان ماندن در قاهره يا رفتن به شام مخيّر ساخت و او شام را برگزيد و همراه فرزندش ابوبكر بدانجا رفت. جمال‌الدين در دمشق به سمت مهماندارى منصوب گشت و سپس شغل بازرسى ديوانها (مُشدّالدّواوين) نيز به او داده شد. وى به اين كار علاقه‌اى نداشت و در فرصتى كه به دست آورد، آن را رها كرد، اما تا سال713ق1313/م كه درگذشت، در سمت مهماندارى باقى ماند. سرانجام در مأموريتى كه به وادى زرقاء اردن رفته بود، از اسب فرو افتاد و مرد. پيكرش را به اذرعات در حوران بردند و در كنار گور پدر و مادرش به خاک سپردند. | جمال‌الدين‌از 699ق1300/م تا 710ق1310/م حكومت ايالت عُريان را بر عهده داشت. پس از كناره‌گيرى از اين سمت، سلطان او را ميان ماندن در قاهره يا رفتن به شام مخيّر ساخت و او شام را برگزيد و همراه فرزندش ابوبكر بدانجا رفت. جمال‌الدين در دمشق به سمت مهماندارى منصوب گشت و سپس شغل بازرسى ديوانها (مُشدّالدّواوين) نيز به او داده شد. وى به اين كار علاقه‌اى نداشت و در فرصتى كه به دست آورد، آن را رها كرد، اما تا سال713ق1313/م كه درگذشت، در سمت مهماندارى باقى ماند. سرانجام در مأموريتى كه به وادى زرقاء اردن رفته بود، از اسب فرو افتاد و مرد. پيكرش را به اذرعات در حوران بردند و در كنار گور پدر و مادرش به خاک سپردند. | ||