۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دهکردی، سید ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(لینک درون متنی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
# سيد محمدجواد دهكردى (برادر ايشان)؛ | |||
# ميرزا ابوالمعالى كلباسى؛ | |||
# [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|آيت‌الله حاج شيخ محمدباقر نجفى]]؛ | |||
# حاج ملا اسماعيل حكيم دربكوشى؛ | |||
# آيت‌الله ميرزا محمدحسن نجفى؛ | |||
# ملا محمدباقر فشاركى. | |||
ايشان در سال 1301ق، در سن 29 سالگى ازدواج نموده و در همان سال، به حكم استخاره و اصرار بعضى از اولياى خدا، به عزم عتبه‌بوسى [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و تكميل تحصيلات، در حالى كه مجتهد مسلم هم بوده‌اند، عازم زيارت ائمه(ع) ع راق شده و مدتى در سامرا اقامت گزيده و پس از آن، به اشاره ملا فتح‌على سلطان‌آبادى و به حكم استخاره، به عزم اقامت در نجف از سامرا خارج شده و در بين راه، به زيارت كربلا مشرف شدند. | ايشان در سال 1301ق، در سن 29 سالگى ازدواج نموده و در همان سال، به حكم استخاره و اصرار بعضى از اولياى خدا، به عزم عتبه‌بوسى [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] و تكميل تحصيلات، در حالى كه مجتهد مسلم هم بوده‌اند، عازم زيارت ائمه(ع) ع راق شده و مدتى در سامرا اقامت گزيده و پس از آن، به اشاره ملا فتح‌على سلطان‌آبادى و به حكم استخاره، به عزم اقامت در نجف از سامرا خارج شده و در بين راه، به زيارت كربلا مشرف شدند. | ||
| خط ۷۲: | خط ۶۷: | ||
#[[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزا محمدحسن شيرازى]] (1230 - 1312ق)، صاحب حكم معروف تحريم تنباكو؛ | |||
#ملا فتح‌على سلطان‌آبادى (متوفى 1318ق) از شاگردان و ملازمين [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] و صاحب كرامات و مقامات معنوى؛ | |||
#حاج [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسين نورى]]، معروف به [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] صاحب [[مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل|مستدرك الوسائل]] (1254 - 1320ق)؛ | |||
#شيخ زين‌الدين مازندرانى (متوفى 1309ق)، از شاگردان صاحب ضوابط و [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]؛ | |||
#[[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيب‌الله رشتى]] (متوفى 1312ق)، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] (آيت‌الله دهكردى مدت هفت سال در درس فقه و اصول ميرزا حبيب‌الله حاضر شده و تقريرات درس ايشان را هم نوشته‌اند كه به نام «تنقيح الاصول» مى‌باشد)؛ | |||
#[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدكاظم خراسانى]] (متوفى 1329ق). | |||
ايشان، علمايى را كه نام آنان در ذيل آمده است، از مشايخ اجازه اجتهاد و روايت خود دانسته‌اند: | ايشان، علمايى را كه نام آنان در ذيل آمده است، از مشايخ اجازه اجتهاد و روايت خود دانسته‌اند: | ||
# [[چهارسوقی، محمدهاشم|ميرزا هاشم چهارسوقى]]؛ | |||
# ميرزا محمدحسن نجفى؛ | |||
# آخوند ملا محمدباقر فشاركى؛ | |||
# [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدكاظم خراسانى]]؛ | |||
# [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسين نورى]]؛ | |||
# شيخ زين‌العابدين مازندرانى. | |||
ايشان در حدود سال 1309ق پس از افزايش اندوخته‌هاى علمى و ارتقا به مقامات فقهى و اصولى در حوزه‌هاى علميه سامرّا و نجف كه حدود هفت سال طول كشيد، به اصفهان در سن 37 سالگى بازگشت و در مدرسه صدر اين شهر به تدريس و تحقيق و نيز تربيت طلاب پرداخت و ضمن اين برنامه‌ها با تهذيب نفس و پارسايى، مدارج معنوى را طى كرد و با ملكوت انس گرفت و با ارتزاق از عالم معنويت به افكار بلندى در حكمت و عرفان رسيد و از بزرگ‌ترين علماى عصر خود قلمداد گرديد. بسيارى از فضلاى اصفهان كه حتى خود مشغول تدريس بودند، وقتى از مقامات والاى علمى و معنوى اين عالم ربّانى مطلع شدند به محضرش شتافتند. | ايشان در حدود سال 1309ق پس از افزايش اندوخته‌هاى علمى و ارتقا به مقامات فقهى و اصولى در حوزه‌هاى علميه سامرّا و نجف كه حدود هفت سال طول كشيد، به اصفهان در سن 37 سالگى بازگشت و در مدرسه صدر اين شهر به تدريس و تحقيق و نيز تربيت طلاب پرداخت و ضمن اين برنامه‌ها با تهذيب نفس و پارسايى، مدارج معنوى را طى كرد و با ملكوت انس گرفت و با ارتزاق از عالم معنويت به افكار بلندى در حكمت و عرفان رسيد و از بزرگ‌ترين علماى عصر خود قلمداد گرديد. بسيارى از فضلاى اصفهان كه حتى خود مشغول تدريس بودند، وقتى از مقامات والاى علمى و معنوى اين عالم ربّانى مطلع شدند به محضرش شتافتند. | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۸۷: | ||
از جمله علمايى كه از محضر ايشان استفاده كرده‌اند، عبارتند از حجج اسلام و آيات عظام: | از جمله علمايى كه از محضر ايشان استفاده كرده‌اند، عبارتند از حجج اسلام و آيات عظام: | ||
# حاج آقا رحيم ارباب (1297 - 1396ق)؛ | |||
# سيد محمّد رضوى كاشانى؛ | |||
# حاج شيخ مرتضى مظاهرى فرزند محمّدحسن بن محمّدابراهيم كرونى؛ | |||
# سيد محمّدرضا خراسانى؛ | |||
# سيد عباس دهكردى (معروف به صفى)؛ | |||
# حاج سيد كمال‌الدين نوربخش دهكردى؛ | |||
# حاج ميرزا على‌آقا شيرازى؛ | |||
# معلّم حبيب‌آبادى؛ | |||
# سيد عبدالحسين طيب (صاحب تفسير اطيب البيان)؛ | |||
# سيد محمّدتقى موسوى (صاحب مكيال المكارم)؛ | |||
# شيخ محمّدرضا جرقوئى اصفهانى؛ | |||
# سيد حسن چهارسوقى؛ | |||
# مرتضى دهكردى معروف به حاج آقا ميرزا دهكردى؛ | |||
# سيد محمّدباقر رجايى؛ | |||
# حسينعلى صديقين؛ | |||
# مرتضى مظاهرى نجفى؛ | |||
# امير محمّدمهدى امام جمعه؛ | |||
# ملاّ على ماربينى؛ | |||
# سيد ابوالقاسم فريدنى؛ | |||
# سيد على‌اكبر هاشمى؛ | |||
# سيد احمد نوربخش دهكردى (برادرش)؛ | |||
# سيد محمّدباقر امامى (برادرزاده‌اش)؛ | |||
# سيد محمّدجواد نجفى (برادرزاده و داماد ايشان). | |||
آيت‌الله دهكردى از رجال حديث محسوب مى‌گرديد و علاوه بر [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، دانشورانى چون آيات عظام [[مرعشی، شهاب‌الدین|مرعشى نجفى]]، [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، سيد محمّدتقى موسوى احمدآبادى، حاج آقا رحيم ارباب و معلم حبيب‌آبادى (صاحب كتاب مكارم الآثار) از ايشان اجازه نقل حديث و اجتهاد دريافت كرده‌اند. | آيت‌الله دهكردى از رجال حديث محسوب مى‌گرديد و علاوه بر [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، دانشورانى چون آيات عظام [[مرعشی، شهاب‌الدین|مرعشى نجفى]]، [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، سيد محمّدتقى موسوى احمدآبادى، حاج آقا رحيم ارباب و معلم حبيب‌آبادى (صاحب كتاب مكارم الآثار) از ايشان اجازه نقل حديث و اجتهاد دريافت كرده‌اند. | ||
| خط ۱۶۲: | خط ۱۲۵: | ||
ايشان ديدگاه‌ها، افكار عرفانى و تجربه‌هاى سلوكى خود را كه از راه تفحص در منابع قرآنى و روايى و نيز پارسايى و عبادت به دست آورده بود، در اثرى به نام «منبر الوسيلة» گرد آورد. او در اين اثر، دست‌آوردهاى معنوى خويش را با عنوان «مرقاة» و «پلكان» با ترتيب خاصى نظم و نسق داده است تا راهيان كوى كمال با بهره‌ورى از آن، به مقامات ملكوتى برسند. در حقيقت اين مباحث، مرام‌نامه‌ى است كه ساختار زندگى او را پى ريخته بود و نردبانى است كه خود او با عروج از آن، به مقامات والايى رسيد و محضر آموزگاران باطنى ولايت را درك كرد. | ايشان ديدگاه‌ها، افكار عرفانى و تجربه‌هاى سلوكى خود را كه از راه تفحص در منابع قرآنى و روايى و نيز پارسايى و عبادت به دست آورده بود، در اثرى به نام «منبر الوسيلة» گرد آورد. او در اين اثر، دست‌آوردهاى معنوى خويش را با عنوان «مرقاة» و «پلكان» با ترتيب خاصى نظم و نسق داده است تا راهيان كوى كمال با بهره‌ورى از آن، به مقامات ملكوتى برسند. در حقيقت اين مباحث، مرام‌نامه‌ى است كه ساختار زندگى او را پى ريخته بود و نردبانى است كه خود او با عروج از آن، به مقامات والايى رسيد و محضر آموزگاران باطنى ولايت را درك كرد. | ||
== | == وفات == | ||
سرانجام پس از هشتاد و يك سال زندگى بابركت كه هفتاد سال آن در راه كسب معارف و افزايش توشه آخرت و تقوا سپرى گرديد، اين عالم ربانى، در شب يك‌شنبه ششم شوال سال 1353ق، به سراى سرور شتافت و ميهمان قدسيان گشت. هم‌زمان با ارتحال وى، شهر اصفهان يك‌پارچه در ماتم و اندوه فرورفت و در روز بعد پيكر پاكش از مسجد حكيم به‌سوى زينبيه حركت داده شد، در اين حال چنان انقلابى در شهر اصفهان ايجاد گرديد كه مردم با پاى پياده در تشييع جنازه اين عالم عامل حضور يافتند و آن را در سمت غربى زينبيه و در حجره‌اى مخصوص كه قبلاً از مالكين خريدارى شده بود، دفن كردند و اين برنامه بر طبق وصيت ايشان صورت گرفت، زيرا وقتى به وى گفته بودند: آيا شما را در تخت فولاد دفن كنيم؟ جواب داده بود: آن‌جا عالمان و صالحان هستند كه حكم نقره را دارند، اما مرا در جوار بانويى دفن كنيد كه به اهل بيت انتساب دارد و حكم طلا را دارد. | |||
در حال حاضر مسجدى به نام آن بزرگوار در كنار امام‌زاده زينبيه اصفهان برپاست كه مورد توجه مردم مى‌باشد. | |||
در ميانه خيابان عبدالرزاق اصفهان كوچه بن‌بستى به نام شهيد اميرحسين ديانى - كه قبلاً آيت‌اللَّه دهكردى نام داشته - قرار دارد كه در حال حاضر منزل آيت‌اللَّه دهكردى در آن واقع شده است كه به همان صورت اوليه و سبك و سياق دوران حيات آن فقيه متقى، حفاظت گرديده است. | |||
== آثار == | |||
# حاشيه بر تفسير صافى؛ | |||
# حاشيه بر وافى؛ | |||
# رساله‌اى فقهى در قبض؛ | |||
# بشارات السالكين يا واردات غيبيه؛ | |||
# جنّة المأوى در اخلاق؛ | |||
# حاشيه بر جامع عباسى؛ | |||
# ذخيره‌اى در ادعيه و ختومات؛ | |||
# رساله در طهارت؛ | |||
# شرح بر شرايع؛ | |||
# شرح فارسى بر كتاب [[من لا‌يحضره الفقيه]]؛ | |||
# الفوائد در متفرقات؛ | |||
# اللمعات فى شرح دعاء سمات؛ | |||
# رساله در مباحث الفاظ؛ | |||
# حاشيه بر نخبه حاجى محمّدابراهيم كرباسى؛ | |||
# نور الابصار فى فضيلة الانتظار؛ | |||
# المتاجر، تقرير درس [[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيب‌الله رشتى]]؛ | |||
# حاشيه بر مكاسب [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]]؛ | |||
# رساله‌اى در طهارت؛ | |||
# ينابيع الحكمة در تفسير؛ | |||
# شرح بر اصول كافى؛ | |||
# تنقيح الاصول، تقريرات درس محقق رشتى با نظريات مؤلف در بحث الفاظ؛ | |||
# حاشيه بر رسائل [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]]؛ | |||
# شرح حديث حقيقت كميل بن زياد؛ | |||
# الاخلاق؛ | |||
# السوانح و اللوائح (تاريخ اقامت ايشان در شيراز). | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
دهكردى، سيد ابوالقاسم، (1379)، «منبر الوسيلة»، قم، دفتر تبليغات حوزه علميه قم، مركز انتشارات. | دهكردى، سيد ابوالقاسم، (1379)، «منبر الوسيلة»، قم، دفتر تبليغات حوزه علميه قم، مركز انتشارات. | ||
| خط ۲۳۳: | خط ۱۷۴: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:25 خرداد الی 24 تیر]] | |||