۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
(لینک درون متنی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR08202.jpg|بندانگشتی|دهکردی، ابوالقاسم]] | [[پرونده:NUR08202.jpg|بندانگشتی|دهکردی، ابوالقاسم]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |دهکردی، ابوالقاسم | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | حسینی دهکردی اصفهانی، ابوالقاسم | ||
دهکردی اصفهانی، ابوالقاسم | دهکردی اصفهانی، ابوالقاسم | ||
Seyed Abolghasem Dehkordi | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سيد محمدباقر دهكردى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1234 ش یا 1856 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |دهكُرد از توابع شهركرد | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1313 ش یا 1353 ق یا 1935 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ميرزا ابوالمعالى كلباسى | ||
[[نجفی اصفهانی، محمدباقر|آيتالله حاج شيخ محمدباقر نجفى]] | |||
[[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزا محمدحسن شيرازى]] | |||
[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدكاظم خراسانى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" | | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE8202AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
آيتالله سيد '''ابوالقاسم دهكردى اصفهانى'''، در حدود سال 1234ش / 1272ق، از پدر و مادرى فرهيخته در دهكُرد از توابع شهركرد به دنيا آمد. | '''آيتالله سيد''' '''ابوالقاسم دهكردى اصفهانى''' (1234- 1313ش)، از مراجع تقلید اواخر دوره قاجاریه و اوایل پهلوی اوّل ،مجتهد، اصولی، واعظ واستاد اخلاق درسطح مناطق چهارمحال وبختیاری و اصفهان | ||
== ولادت == | |||
در حدود سال 1234ش / 1272ق، از پدر و مادرى فرهيخته در دهكُرد از توابع شهركرد به دنيا آمد. | |||
پدر ايشان، آيتالله سيد محمدباقر دهكردى، از علماى عالىرتبه عصر خود بوده و در خدمت حاج ملا محمدابراهيم كلباسى، مدت پانزده سال، شاگردى كرده است و به واسطه زهد، تقوا و ورعى كه مرحوم كلباسى از او ديد، در زمره خواص اصحاب وى گرديد. سيد محمدباقر بيشتر اوقات، انيس و جليس حاجى كلباسى بود؛ چنانكه هنگام اقامت در اصفهان، در منزل ايشان سكونت نمود و تربيت و تعليم فرزندان حاجى را به عهده گرفت. مادر ايشان نيز، دختر عالم ربانى و فقيه صمدانى آخوند ملا محمدابراهيم دهكردى، زنى شايسته، عفيف و اهل تهجد بود. | پدر ايشان، آيتالله سيد محمدباقر دهكردى، از علماى عالىرتبه عصر خود بوده و در خدمت حاج ملا محمدابراهيم كلباسى، مدت پانزده سال، شاگردى كرده است و به واسطه زهد، تقوا و ورعى كه مرحوم كلباسى از او ديد، در زمره خواص اصحاب وى گرديد. سيد محمدباقر بيشتر اوقات، انيس و جليس حاجى كلباسى بود؛ چنانكه هنگام اقامت در اصفهان، در منزل ايشان سكونت نمود و تربيت و تعليم فرزندان حاجى را به عهده گرفت. مادر ايشان نيز، دختر عالم ربانى و فقيه صمدانى آخوند ملا محمدابراهيم دهكردى، زنى شايسته، عفيف و اهل تهجد بود. | ||
== تحصیلات == | |||
سيد ابوالقاسم در سن يازده سالگى يا دوازده سالگى، از زادگاه خويش به اصفهان مهاجرت كرده و در مدرسه صدر اصفهان، اقامت گزيد. وى پس از فراغت از مقدمات و سطوح، مشغول درس خارج فقه و اصول و حكمت شده و در سن بيست و پنج سالگى، اساتيد ايشان، تصديق اجتهاد او را نموده و لذا ترك تقليد كرده و نمازهاى گذشته را قضا نمودند. | سيد ابوالقاسم در سن يازده سالگى يا دوازده سالگى، از زادگاه خويش به اصفهان مهاجرت كرده و در مدرسه صدر اصفهان، اقامت گزيد. وى پس از فراغت از مقدمات و سطوح، مشغول درس خارج فقه و اصول و حكمت شده و در سن بيست و پنج سالگى، اساتيد ايشان، تصديق اجتهاد او را نموده و لذا ترك تقليد كرده و نمازهاى گذشته را قضا نمودند. | ||
خط ۴۷: | خط ۵۹: | ||
2. ميرزا ابوالمعالى كلباسى؛ | 2. ميرزا ابوالمعالى كلباسى؛ | ||
3. آيتالله حاج شيخ محمدباقر | 3. [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|آيتالله حاج شيخ محمدباقر نجفى]]؛ | ||
4. حاج ملا اسماعيل حكيم دربكوشى؛ | 4. حاج ملا اسماعيل حكيم دربكوشى؛ | ||
خط ۷۰: | خط ۸۲: | ||
5. [[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيبالله رشتى]] (متوفى 1312ق)، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] (آيتالله دهكردى مدت هفت سال در درس فقه و اصول ميرزا حبيبالله حاضر شده و تقريرات درس ايشان را هم نوشتهاند كه به نام «تنقيح الاصول» مىباشد)؛ | 5. [[رشتی، حبیب الله بن محمد علی|ميرزا حبيبالله رشتى]] (متوفى 1312ق)، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] (آيتالله دهكردى مدت هفت سال در درس فقه و اصول ميرزا حبيبالله حاضر شده و تقريرات درس ايشان را هم نوشتهاند كه به نام «تنقيح الاصول» مىباشد)؛ | ||
6. آخوند ملا محمدكاظم خراسانى (متوفى 1329ق). | 6. [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدكاظم خراسانى]] (متوفى 1329ق). | ||
ايشان، علمايى را كه نام آنان در ذيل آمده است، از مشايخ اجازه اجتهاد و روايت خود دانستهاند: | ايشان، علمايى را كه نام آنان در ذيل آمده است، از مشايخ اجازه اجتهاد و روايت خود دانستهاند: | ||
1. ميرزا هاشم | 1. [[چهارسوقی، محمدهاشم|ميرزا هاشم چهارسوقى]]؛ | ||
2. ميرزا محمدحسن نجفى؛ | 2. ميرزا محمدحسن نجفى؛ | ||
خط ۸۰: | خط ۹۲: | ||
3. آخوند ملا محمدباقر فشاركى؛ | 3. آخوند ملا محمدباقر فشاركى؛ | ||
4. آخوند ملا محمدكاظم | 4. [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمدكاظم خراسانى]]؛ | ||
5. [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسين نورى]]؛ | 5. [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسين نورى]]؛ | ||
خط ۱۳۶: | خط ۱۴۸: | ||
23. سيد محمّدجواد نجفى (برادرزاده و داماد ايشان). | 23. سيد محمّدجواد نجفى (برادرزاده و داماد ايشان). | ||
آيتالله دهكردى از رجال حديث محسوب مىگرديد و علاوه بر [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، دانشورانى چون آيات عظام مرعشى | آيتالله دهكردى از رجال حديث محسوب مىگرديد و علاوه بر [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، دانشورانى چون آيات عظام [[مرعشی، شهابالدین|مرعشى نجفى]]، [[بروجردی، حسین|بروجردى]]، سيد محمّدتقى موسوى احمدآبادى، حاج آقا رحيم ارباب و معلم حبيبآبادى (صاحب كتاب مكارم الآثار) از ايشان اجازه نقل حديث و اجتهاد دريافت كردهاند. | ||
ايشان تا آنجا مورد وثوق مردم در استان اصفهان، چهارمحال و بختيارى و نقاط همجوار قرار گرفت كه اكثريت اهالى اين نقاط، وى را مرجع تقليد خويش قرار دادند و رساله عمليه ايشان حاوى فتاوى فقهى به نام «هداية الانام» مكرّر چاپ شد و در دسترس مقلدين آن فقيه عارف قرار گرفت. | ايشان تا آنجا مورد وثوق مردم در استان اصفهان، چهارمحال و بختيارى و نقاط همجوار قرار گرفت كه اكثريت اهالى اين نقاط، وى را مرجع تقليد خويش قرار دادند و رساله عمليه ايشان حاوى فتاوى فقهى به نام «هداية الانام» مكرّر چاپ شد و در دسترس مقلدين آن فقيه عارف قرار گرفت. |
ویرایش