۵۳٬۳۲۷
ویرایش
المآثر السلطانية (تاريخ إيران و حروبها مع روسيا) «في نهاية القرن الثامن عشر و بداية القرن التاسع عشر الميلاديين»: تفاوت میان نسخهها
المآثر السلطانية (تاريخ إيران و حروبها مع روسيا) «في نهاية القرن الثامن عشر و بداية القرن التاسع عشر الميلاديين» (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۵۶
، ۲۸ ژوئن ۲۰۱۸جایگزینی متن - '| پس از = | پیش از = }} ' به '| پس از = | پیش از = }}'
جز (جایگزینی متن - 'دانشگاه' به 'دانشگاه') |
جز (جایگزینی متن - '| پس از = | پیش از = }} ' به '| پس از = | پیش از = }}') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }}'''المآثر السلطانيه (تاريخ ايران و حروبها مع روسيا)'''، نوشته [[دنبلی، عبدالرزاقبیک|عبدالرزاق بيك دنبلى]] (مفتون)، ترجمه محمد سيد ابوزيد، مراجعه و تقديم عبدالحفيظ يعقوب حجاب. | ||
'''المآثر السلطانيه (تاريخ ايران و حروبها مع روسيا)'''، نوشته [[دنبلی، عبدالرزاقبیک|عبدالرزاق بيك دنبلى]] (مفتون)، ترجمه محمد سيد ابوزيد، مراجعه و تقديم عبدالحفيظ يعقوب حجاب. | |||
اين كتاب، بلندترين روايت و مستقيمترين گزارش درباره نخستين جنگهاى ايران و روسيه از آغاز تا معاهده گلستان است كه شرحى فشرده از رخدادهاى سلطنت فتحعلى شاه قاجار از پايان جنگهاى نخستين مرحله تا آستانه هجوم دوباره نيروهاى روس به خاک ايران نيز در بردارد؛ اما گزارش جنگهاى مرحله دوم در آن نيست. نويسنده به فرمان «ديوان سلطنت»؛ يعنى شاه يا يكى از شاهزادگان، اين اثر را سامان داد و بسيارى از روىدادنويسان گذشته و حال از آن بهره جستهاند و از اينرو، آن را كتابى ارزشمند مىتوان برشمرد، اما به گفته شمارى از محققان، ارجمندى اين كتاب به دليل بودن خود نويسنده، در دل روىدادهاست. | اين كتاب، بلندترين روايت و مستقيمترين گزارش درباره نخستين جنگهاى ايران و روسيه از آغاز تا معاهده گلستان است كه شرحى فشرده از رخدادهاى سلطنت فتحعلى شاه قاجار از پايان جنگهاى نخستين مرحله تا آستانه هجوم دوباره نيروهاى روس به خاک ايران نيز در بردارد؛ اما گزارش جنگهاى مرحله دوم در آن نيست. نويسنده به فرمان «ديوان سلطنت»؛ يعنى شاه يا يكى از شاهزادگان، اين اثر را سامان داد و بسيارى از روىدادنويسان گذشته و حال از آن بهره جستهاند و از اينرو، آن را كتابى ارزشمند مىتوان برشمرد، اما به گفته شمارى از محققان، ارجمندى اين كتاب به دليل بودن خود نويسنده، در دل روىدادهاست. | ||