۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
بسیاری از نویسندگان ابن خلکان را از نظر اخلاقى ستودهاند و او را مردی نیکنفس و خوشخوی و سخاوتمند و پاکدامن دانستهاند که حتى از گرفتن مالى که بیبرس در روزگار تنگدستى، به نزد وی فرستاد، خودداری کرد و هرگز در کار قضا بیراه نشد. همین رفتارهای او بود که وقتى دوباره به قضای دمشق منصوب شد، مردم شادیها کردند. بااینهمه برخى او را به کردارهای ناپسند و ادعای دروغین انتساب به برامکه متهم کردند، اما ابن خلکان خود به برخى از آنها پاسخ داد. | بسیاری از نویسندگان ابن خلکان را از نظر اخلاقى ستودهاند و او را مردی نیکنفس و خوشخوی و سخاوتمند و پاکدامن دانستهاند که حتى از گرفتن مالى که بیبرس در روزگار تنگدستى، به نزد وی فرستاد، خودداری کرد و هرگز در کار قضا بیراه نشد. همین رفتارهای او بود که وقتى دوباره به قضای دمشق منصوب شد، مردم شادیها کردند. بااینهمه برخى او را به کردارهای ناپسند و ادعای دروغین انتساب به برامکه متهم کردند، اما ابن خلکان خود به برخى از آنها پاسخ داد. | ||
==مذهب== | ==مذهب== | ||
درباره مذهب ابن خلکان، با آنکه هیچ تردیدی نیست که شافعى بوده، اما گفته اند که محمد بن شیخ محیىالدین معروف به اسلمى در کتاب الترجمه العبقریه و الصوله الحیدریه، ابن خلکان را بدان سبب که از برخى منابع شیعى استفاده کرده، شیعه دانسته است. البته درست است که چون برخى از دوستان او مانند ابوالمحاسن الشّوّاء و یوسف اربلى شاعر شیعه بودند و او خود شعر فرزدق در ستایش امام زین العابدین (ع) را در کتابش نقل کرده، میتواند چنین نظری را برانگیزد، ولى باید گفت که این معنى در دیدگاه نخست ناشى از بیطرفی او در نقل حوادث و ذکر تراجم است و باید توجه داشت که او در سرزمینى میزیست که سالیان دراز فاطمیان بر آنجا فرمان راندند و گرایشهای شیعى هنوز در منطقه نمایان بوده است<ref>سجادی، صادق، ج3، ص549-462</ref>. | درباره مذهب ابن خلکان، با آنکه هیچ تردیدی نیست که شافعى بوده، اما گفته اند که محمد بن شیخ محیىالدین معروف به اسلمى در کتاب الترجمه العبقریه و الصوله الحیدریه، ابن خلکان را بدان سبب که از برخى منابع شیعى استفاده کرده، شیعه دانسته است. البته درست است که چون برخى از دوستان او مانند ابوالمحاسن الشّوّاء و یوسف اربلى شاعر شیعه بودند و او خود شعر فرزدق در ستایش امام زین العابدین(ع) را در کتابش نقل کرده، میتواند چنین نظری را برانگیزد، ولى باید گفت که این معنى در دیدگاه نخست ناشى از بیطرفی او در نقل حوادث و ذکر تراجم است و باید توجه داشت که او در سرزمینى میزیست که سالیان دراز فاطمیان بر آنجا فرمان راندند و گرایشهای شیعى هنوز در منطقه نمایان بوده است<ref>سجادی، صادق، ج3، ص549-462</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== |
ویرایش