۶۱٬۱۸۹
ویرایش
اخفش، سعید بن مسعده: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '== ' به '=='
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '== ' به '==') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''ابوالحسن سعيد بن مسعده مجاشعى'''، (د ح 215ق / 830م)، معروف به اخفش اوسط، نحوى و اديب بصرى است. | '''ابوالحسن سعيد بن مسعده مجاشعى'''، (د ح 215ق / 830م)، معروف به اخفش اوسط، نحوى و اديب بصرى است. | ||
== نسب و خاندان اخفش == | ==نسب و خاندان اخفش == | ||
وى از موالى قبيله مجاشع بن دارِم بوده و نسبت مجاشعى وى به همين سبب است. برخى نويسندگان كهن همچون [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، او را ايرانى و اهل بلخ مى‌دانند، اما بلخى مؤلف کتاب فضايل خراسان، وى را از مردم خوارزم شمرده است. از نام عربى پدر و نسبت مجاشعى وى چنين برمى‌آيد كه خانواده اخفش سال‌ها پيش از تولد وى به عراق كوچيده و «ولاء» قبيله مجاشع را پذيرفته بوده‌اند. | وى از موالى قبيله مجاشع بن دارِم بوده و نسبت مجاشعى وى به همين سبب است. برخى نويسندگان كهن همچون [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، او را ايرانى و اهل بلخ مى‌دانند، اما بلخى مؤلف کتاب فضايل خراسان، وى را از مردم خوارزم شمرده است. از نام عربى پدر و نسبت مجاشعى وى چنين برمى‌آيد كه خانواده اخفش سال‌ها پيش از تولد وى به عراق كوچيده و «ولاء» قبيله مجاشع را پذيرفته بوده‌اند. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
به گفته [[سيوطى]] نحويان هرگاه لفظ اخفش را به‌تنهايى به كار برده‌اند، مقصودشان سعيد بن مسعده بوده است. | به گفته [[سيوطى]] نحويان هرگاه لفظ اخفش را به‌تنهايى به كار برده‌اند، مقصودشان سعيد بن مسعده بوده است. | ||
== تحصیلات == | ==تحصیلات == | ||
اخفش آغاز زندگى خود را در بصره گذراند و در همان جا به تحصيل علم پرداخت. بصره در آن روزگار، بزرگ‌ترين كانون علم و ادب بشمار مى‌رفت و برجسته‌ترين دانشمندان در علوم مختلف را در خود جاى داده بود. اخفش براى فراگيرى صرف و نحو، [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] پيشواى نحويان بصره را كه به‌تازگى اصول و قواعد نحو را پايه‌ريزى كرده و شكل نهايى به آن بخشيده بود، برگزيد و «الکتاب» را نزد وى خواند. البته فراگيرى اين کتاب بسيار پيچيده و گسترده كه تقريباً همه اصول و قواعد نحو عربى را در بر داشت، از عهده هركس ساخته نبود و گفته‌اند كه اخفش يگانه كسى بود كه «الکتاب» را به‌طور مستقيم از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] فراگرفت و در انتشار آن كوشيد. | اخفش آغاز زندگى خود را در بصره گذراند و در همان جا به تحصيل علم پرداخت. بصره در آن روزگار، بزرگ‌ترين كانون علم و ادب بشمار مى‌رفت و برجسته‌ترين دانشمندان در علوم مختلف را در خود جاى داده بود. اخفش براى فراگيرى صرف و نحو، [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] پيشواى نحويان بصره را كه به‌تازگى اصول و قواعد نحو را پايه‌ريزى كرده و شكل نهايى به آن بخشيده بود، برگزيد و «الکتاب» را نزد وى خواند. البته فراگيرى اين کتاب بسيار پيچيده و گسترده كه تقريباً همه اصول و قواعد نحو عربى را در بر داشت، از عهده هركس ساخته نبود و گفته‌اند كه اخفش يگانه كسى بود كه «الکتاب» را به‌طور مستقيم از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] فراگرفت و در انتشار آن كوشيد. | ||
== اساتید == | ==اساتید == | ||
منابع نزديك به روزگار اخفش، از ديگر استادان وى نامى به ميان نياورده‌اند و همه به ذكر اين نكته كه: «سن او از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] بيشتر بوده و محضر استادان او را نيز درك كرده است»، بسنده كرده‌اند كه در اين صورت اخفش بايد از استادان [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] همچون عيسى بن عمر، [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]]، يونس بن حبيب و ابوزيد انصارى دانش آموخته باشد. برخى منابع، به‌صراحت گفته‌اند كه وى شاگرد [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] نبوده است؛ به‌علاوه اخفش خود نيز در کتاب «معاني القرآن» بارها از اين استادان به‌جز [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] نام برده است؛ بااين‌حال، برخى روايات، حكايت از حضور اخفش در مجالس درس خليل دارند. | منابع نزديك به روزگار اخفش، از ديگر استادان وى نامى به ميان نياورده‌اند و همه به ذكر اين نكته كه: «سن او از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] بيشتر بوده و محضر استادان او را نيز درك كرده است»، بسنده كرده‌اند كه در اين صورت اخفش بايد از استادان [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] همچون عيسى بن عمر، [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]]، يونس بن حبيب و ابوزيد انصارى دانش آموخته باشد. برخى منابع، به‌صراحت گفته‌اند كه وى شاگرد [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] نبوده است؛ به‌علاوه اخفش خود نيز در کتاب «معاني القرآن» بارها از اين استادان به‌جز [[خلیل بن احمد|خليل بن احمد]] نام برده است؛ بااين‌حال، برخى روايات، حكايت از حضور اخفش در مجالس درس خليل دارند. | ||
اخفش از هشام بن عروه، عمرو بن عبيد، ابراهيم نخعى، شرحبيل بن مدرك و محمد بن عمر واقدى حديث شنيد و ظاهراً نزد خلف احمر، اصمعى و ابومالك نميرى شعر و ادب و لغت آموخته است و گويا از اعراب، خواه بدويان بصره و خواه ديگر اعراب بيابان‌نشين نيز لغت اخذ كرده است؛ زيرا عباراتى همچون «سمعنا من العرب»، «قال بعض العرب» و «قال قوم من العرب» در کتاب «معاني القرآن» وى بارها تكرار شده است. | اخفش از هشام بن عروه، عمرو بن عبيد، ابراهيم نخعى، شرحبيل بن مدرك و محمد بن عمر واقدى حديث شنيد و ظاهراً نزد خلف احمر، اصمعى و ابومالك نميرى شعر و ادب و لغت آموخته است و گويا از اعراب، خواه بدويان بصره و خواه ديگر اعراب بيابان‌نشين نيز لغت اخذ كرده است؛ زيرا عباراتى همچون «سمعنا من العرب»، «قال بعض العرب» و «قال قوم من العرب» در کتاب «معاني القرآن» وى بارها تكرار شده است. | ||
== شاگردان == | ==شاگردان == | ||
اخفش در آغاز، تعليم و تربيت فرزندان كسانى چون معذّل بن غيلان و محمد بن هانى را بر عهده داشت و به روايتى، از محمد بن هانى براى تعليم فرزندش دوازده هزار دينار اجرت گرفت، اما چون شهرتى به دست آورد، تدريس «الکتاب» را پيشه ساخت و به بركت دانشى كه از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] آموخته بود، امرار معاش مى‌كرد. برجسته‌ترين نحويان سده 3ق، همچون ابوعمر جرمى، ابوعثمان مازنى، كسايى، ابوحاتم سجستانى و توزى، «الکتاب» را نزد وى فراگرفتند. | اخفش در آغاز، تعليم و تربيت فرزندان كسانى چون معذّل بن غيلان و محمد بن هانى را بر عهده داشت و به روايتى، از محمد بن هانى براى تعليم فرزندش دوازده هزار دينار اجرت گرفت، اما چون شهرتى به دست آورد، تدريس «الکتاب» را پيشه ساخت و به بركت دانشى كه از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] آموخته بود، امرار معاش مى‌كرد. برجسته‌ترين نحويان سده 3ق، همچون ابوعمر جرمى، ابوعثمان مازنى، كسايى، ابوحاتم سجستانى و توزى، «الکتاب» را نزد وى فراگرفتند. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
اخفش مدتى دراز در بغداد در كنار كسايى بسربرد و به تدريس و تأليف پرداخت. وى در اين مدت كوشيد تا بدون تعصب نسبت به مكتب نحوى بصره يا كوفه نظرياتى را كه معقول‌تر به نظر مى‌رسيد، بپذيرد و به شاگردان خود تعليم دهد؛ چنان‌كه بسيارى از آراء [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] را رد كرد و برخى آراء كوفيان را پذيرفت و يا اينكه خود نظريات جديدى ارائه داد. بدين‌سان وى به‌تدريج توانست تعديلى ميان نظريات دو مكتب نحوى بصره و كوفه برقرار سازد و سنگ نخستين مكتب نحوى سومى را بنيان نهد كه بعدها به مكتب بغداد شهرت يافت. | اخفش مدتى دراز در بغداد در كنار كسايى بسربرد و به تدريس و تأليف پرداخت. وى در اين مدت كوشيد تا بدون تعصب نسبت به مكتب نحوى بصره يا كوفه نظرياتى را كه معقول‌تر به نظر مى‌رسيد، بپذيرد و به شاگردان خود تعليم دهد؛ چنان‌كه بسيارى از آراء [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] را رد كرد و برخى آراء كوفيان را پذيرفت و يا اينكه خود نظريات جديدى ارائه داد. بدين‌سان وى به‌تدريج توانست تعديلى ميان نظريات دو مكتب نحوى بصره و كوفه برقرار سازد و سنگ نخستين مكتب نحوى سومى را بنيان نهد كه بعدها به مكتب بغداد شهرت يافت. | ||
== آثار اخفش منبع عمده نحویان == | ==آثار اخفش منبع عمده نحویان == | ||
آثار نحوى اخفش يكى از منابع عمده نحويان در سده‌هاى بعد بوده است. ابوعلى فارسى، ابن جنى، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، ابن سراج و ابوحيان غرناطى از آراء و نظريات وى بسيار بهره برده‌اند. ابن مضاء قرطبى در رد نظريه «عامل»، اخفش و استادش [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] را سخت مورد انتقاد قرار داده است. | آثار نحوى اخفش يكى از منابع عمده نحويان در سده‌هاى بعد بوده است. ابوعلى فارسى، ابن جنى، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، ابن سراج و ابوحيان غرناطى از آراء و نظريات وى بسيار بهره برده‌اند. ابن مضاء قرطبى در رد نظريه «عامل»، اخفش و استادش [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]] را سخت مورد انتقاد قرار داده است. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
اخفش را از آشنايان به علم كلام نيز دانسته‌اند و گفته‌اند كه شاگرد متكلم معروف ابوشمر مرجى بوده است. | اخفش را از آشنايان به علم كلام نيز دانسته‌اند و گفته‌اند كه شاگرد متكلم معروف ابوشمر مرجى بوده است. | ||
== آثار== | ==آثار== | ||
#القوافي؛ | #القوافي؛ | ||
#معاني القرآن. | #معاني القرآن. | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
== منابع مقاله == | ==منابع مقاله == | ||
فاتحی نژاد، عنايت‌الله، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد هفت، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی،چاپ دوم، 1377 | فاتحی نژاد، عنايت‌الله، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد هفت، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی،چاپ دوم، 1377 | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||