إيران في عهد الساسانيين: تفاوت میان نسخه‌ها

'''إيران في عهد الساسانيين'''، ترجمه اثر آرتور کریستینسن (خاورشناس و ایران‌شناس دانمارکی) از فرانسه به عربی است. ترجمه این کتاب تاریخی، توسط یحیی خشاب و مراجعه آن به دست عبدالوهاب عزام صورت گرفته است. این اثر، به حیات مادی و معنوی، اوضاع اجتماعی، افکار دینی و فلسفی، فنون و... در دولت ساسانیان می‌پردازد. این کتاب، اهمیت ویژه‌ای درباره مطالعات مربوط به تمدن و فرهنگ اسلامی دارد.

در مقدمه مترجم، ابتدا بیوگرافی مختصری از آرتور کریستینسن ارائه شده<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، صفحات ج تا ه‍</ref>، سپس مترجم درباره کتاب حاضر می‌گوید: موضوع این کتاب، ذهن نویسنده را در طول زندگانی‌اش به خود مشغول کرده بوده است. وی در 1907م، بحثی را در 120 صفحه درباره امپراطوری، مردم و دولت و چارچوب‌ها یا قوانین ساسانی منتشر کرد. او همواره با این بحث درگیر بود و به تکمیل و تصحیح آن می‌پرداخت تا در 1936، یعنی بیست‌ونه سال بعد، کتاب جدیدی را در 559 صفحه با عنوان «إيران في عهد الساسانيين» منتشر کرد. این کتاب مرجع اصلی مطالعات ایران در دوره ساسانی برای محققان شد. او مجددا حواشی و اضافاتی بر این بحث افزود و در 1944 آن را در 650 صفحه به چاپ رساند<ref>ر.ک: همان، صفحه ه‍ - و</ref>.

هنگامی که نویسنده از مذاهب دینی سخن می‌گوید، آنچه از نظریات زنادقه که بر نویسندگان اسلامی پوشیده مانده را تبیین می‌نماید؛ آنچه را که او از زردشت و مانی و مزدک ذکر می‌کند، روشنگر بسیاری از گرایشات زندیق‌ها در آن دوران است. شرح مصطلحات دینی به دست او، روشنگر معنی اصطلاحاتی است که در کتاب‌هایی مانند الفهرست و الملل و النحل آمده است. آرتور کریستینسن، به‌مناسبت بحث از مذاهب دینی، اموری را که در اعیاد ساسانیان جریان داشته، شرح می‌دهد و شرح او در توضیح آنچه از این امور توسط مسلمانان فارس ابقاء شده، بسیار سودمند است<ref>ر.ک: همان</ref>.

آرتور کریستینسن، علت نگارش کتاب را نیافتن کتابی که به شکل جامع امور ساسانیان ایران قدیم را نشان دهد، بیان می‌کند. او برای پویایی بیشتر کتاب، معلومات هر ناحیه از امور مدنی را در فصل معینی بیان کرده است؛ مثلا طرح بحث ملاحظات خاص اداره جنگی در دوره اول دولت ساسانیان، بر وصف جنگ‌های فارس و روم، در فصل پنجم، پیشی گرفته است. خواننده، مباحث محکمه‌ها و قانون جنایی را به‌مناسبت آزار مسیحیان و احکام قضایی که قربانیانش آنان بودند، در فصل ششم می‌خواند. نویسنده، بحث مسائل ویژه مربوط به خانواده و ملکیت را به‌عنوان مقدمه فصل هفتم ذکر کرده و موضوع اساسی این فصل را آرای اشتراکی (شیوعی) مزدک قرار داده است. او در فصل هشتم، که موضوعش کسرای اول (انوشیروان) است، توصیف مختصری از پایتخت که در واقع در دوران این پادشاه (که انطاکیه جدید را در حومه مدائن بنا کرد)، به‌ حد نهایی خود رسید. وی در این اثر به‌صورت مختصر درباره سیاست خارجی ایران آن زمان نیز توضیح داده است. البته حوادث جنگ‌ها را (به‌استثنای جنگ‌های شاپور دوم، با روم) جز در حد ضرورت توضیح نداده است<ref>ر.ک: تقدیمیه نویسنده، ص1-2‍</ref>.  

<references/>