راحة الصدور و آية السرور در تاریخ آل سلجوق: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده 264 ضرب المثل عربى در اين اثر آورده است كه همه آنها بدون اشاره به نام منبع و و نويسنده‌اش، از الفرائد و القلائد ثعالبى گرفته شده‌اند و شمار شعرهاى آن به 2799 مى‌رسد كه 511 بيت از آنها، از آن خود نويسنده در مدح پشتيبانش (كيخسرو)، 144 بيت از انورى، 196 بيت از سيد اشرف (حسن قزوينى)، 77 بيت از اثير اخسيتكى، 348 بيت از مجير بيلقانى، 81 بيت از جمال‌الدين اصفهانى، 71 بيت از عمادى، 249 بيت از نظامى بيشتر از مثنوى خسرو و شيرين)، 122 بيت از شاعران عرب (بيشتر طغرايى و متنبى)، شش بيت فهلويات يا شعرهاى محلى، 676 بيت از شاه‌نامه و كمابيش 323 بيت از ديگر شاعران فارسى زبان است. هم‌چنين ابياتى از نظامى و شاه‌نامه بدون ذكر منبع در اين اثر ديده مى‌شود. بيت‌هاى شاه‌نامه از متن كامل آن گرفته نشده‌اند و گويى نويسنده مجموعه‌اى از ابيات اخلاقى و پند آموز شاه‌نامه را نزد خود داشته و بدون رعايتِ ترتيب، آنها را نقل كرده است.  

ويرايش اين كتاب مانند ويرايش تاريخ جهان گشاى ويراسته ميرزا محمد قزوينى، است. مصحح هر رويداد يا گزارش تاريخى را، همراه با نمونه همانندش در نوشته‌هاى [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] و بندارى، نويسندگان دو منبع بزرگ و مستقل در زمينه تاريخ سلجوقى، ياد كرده است. تاريخ‌ها در پانوشت درون قلاب ([ ]) آمده‌اند. نويسنده بارها از شاه‌نامه نقل كرده و از اين رو، هر جا كه دو خط متوالى يا بيشتر از شاه‌نامه آورده شده، براى ديدن متن اصلى از دو هلال () استفاده شده است.