آتشک: تفاوت میان نسخه‌ها

|-

|سال نشر  

|-class='articleCode'

|کد اتوماسیون  

|}

</div>

'''آتشك'''، به زبان فارسى، توسط [[عمادالدین شیرازی، محمود بن مسعود|عمادالدين محمود بن مسعود شيرازى]]، در سال 977ق (1569م) نگاشته شده است. سيريل الگود، کتاب مذكور را نخستين رساله مستقل درباره بيمارى سيفليس به زبان فارسى مى‌داند (تاريخ پزشکى ايران و سرزمين‌هاى خلافت شرقى، ص427).

وى پس از اين مقدمه، رساله خود را با مقايسه آتشك و آبله شروع مى‌كند و بين آنها و سياه‌زخم و جرب فرق قائل مى‌شود و سپس در مورد چگونگى اشاعه آن اظهار نظر مى‌كند.

در فاصله زمانى كه مؤلف، مطالب خود را درباره آتشك نوشته (و مطالب بسيار مفصل‌ترى كه بعداً در اين زمينه نگاشته)، هيچ مطلبى درباره اين بيمارى به رشته تحرير درنيامده است. به‌هرحال، چنين به نظر مى‌رسد كه نويسندگان بعدى همه به آنچه كه مؤلف در اين باره نوشته است، استناد جسته‌اند و دستورات همين شخص است كه تا سال‌ها بعد، براى درمان اين بيمارى به كار مى‌رفت؛ تا جايى كه حتى در «علاج الابدان» كه در اواخر دوره گوركانيان در هندوستان نوشته شد نيز براى درمان آتشك همان مطالب و دستورالعمل‌هاى عمادالدين بازگو گرديده است.

در ابتداى اين رساله، ديباچه‌اى به قلم آقاى [[اصفهانی، محمدمهدی|دكتر محمدمهدى اصفهانى]] درباره زندگى و آثار مؤلف آمده است.