۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE14443AUTHORCODE | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE14443AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>'''ابومروان عبدالملك بن حبيب بن سليمان سلمى'''، محدث، فقيه، اديب، نحوى، شاعر و نسّابه اندلسى، از موالى قبيله سليم و يا به گفته ابن حارث از خود قبيله سليم بوده است. قاضى عياض، نياى بزرگ او را ربيع بن سليمان ياد كرده است. نياكان وى اهل طليطله بودهاند، اما نياى وى سليمان به قرطبه كوچ كرده و پدر او، حبيب (د 221ق) در «فتنة الربض» به البيره مهاجرت كرده است. وى به حبيب عصار شهرت داشته و از فقيهان قرطبه بشمار مىرفته است. | ||
'''ابومروان عبدالملك بن حبيب بن سليمان سلمى'''، محدث، فقيه، اديب، نحوى، شاعر و نسّابه اندلسى، از موالى قبيله سليم و يا به گفته ابن حارث از خود قبيله سليم بوده است. قاضى عياض، نياى بزرگ او را ربيع بن سليمان ياد كرده است. نياكان وى اهل طليطله بودهاند، اما نياى وى سليمان به قرطبه كوچ كرده و پدر او، حبيب (د 221ق) در «فتنة الربض» به البيره مهاجرت كرده است. وى به حبيب عصار شهرت داشته و از فقيهان قرطبه بشمار مىرفته است. | |||
== تولد == | == تولد == | ||
خط ۴۷: | خط ۴۴: | ||
ابن حبيب، شاگردان بسيارى تربيت كرد و بسيارى از بزرگان قرطبه از وى روايت كردهاند. او روزانه 30 حلقه درس داشت كه حدود 300 شاگرد نزد او حديث، فرائض، فقه و اعراب مىآموختند و وى تنها کتابهاى خود و «موطأ» مالك را به آنان تدريس مىكرد. از شاگردان برجسته او: ابوعمر يوسف بن يحيى مضامى اندلسى است كه نزد وى فقه آموخته و از شاگردان مخصوص و به قولى داماد ابن حبيب بوده و کتاب «الواضحة» را از ابن حبيب روايت كرده است و كسانى چون مطرف بن قيس، بقى بن مَخلد و ابن وضّاح از وى روايت كرده و حديث شنيدهاند. از ديگر شاگردان وى: پسران او محمد و عبدالله (يا عبيدالله) بودهاند. ابن حبيب سالها در دستگاه حكومتى امير عبدالرحمان بن حكم بن هشام بود و هنگامى كه اين امير در 238ق، درگذشت و فرزند وى امير محمد بن عبدالرحمان بهجاى وى نشست، ابن حبيب به او پيوست، اما پس از 6 ماه كه در دستگاه وى بسربرد، در سن 64 سالگى در اندلس درگذشت و پس از اينكه قاضى احمد بن زياد يا به قولى محمد پسر ابن حبيب بر وى نماز خواند، در مقبره امسلمه مقابل مسجد الضيافه به خاک سپرده شد. | ابن حبيب، شاگردان بسيارى تربيت كرد و بسيارى از بزرگان قرطبه از وى روايت كردهاند. او روزانه 30 حلقه درس داشت كه حدود 300 شاگرد نزد او حديث، فرائض، فقه و اعراب مىآموختند و وى تنها کتابهاى خود و «موطأ» مالك را به آنان تدريس مىكرد. از شاگردان برجسته او: ابوعمر يوسف بن يحيى مضامى اندلسى است كه نزد وى فقه آموخته و از شاگردان مخصوص و به قولى داماد ابن حبيب بوده و کتاب «الواضحة» را از ابن حبيب روايت كرده است و كسانى چون مطرف بن قيس، بقى بن مَخلد و ابن وضّاح از وى روايت كرده و حديث شنيدهاند. از ديگر شاگردان وى: پسران او محمد و عبدالله (يا عبيدالله) بودهاند. ابن حبيب سالها در دستگاه حكومتى امير عبدالرحمان بن حكم بن هشام بود و هنگامى كه اين امير در 238ق، درگذشت و فرزند وى امير محمد بن عبدالرحمان بهجاى وى نشست، ابن حبيب به او پيوست، اما پس از 6 ماه كه در دستگاه وى بسربرد، در سن 64 سالگى در اندلس درگذشت و پس از اينكه قاضى احمد بن زياد يا به قولى محمد پسر ابن حبيب بر وى نماز خواند، در مقبره امسلمه مقابل مسجد الضيافه به خاک سپرده شد. | ||
== آثار== | == آثار==ابن حبيب داراى آثار بسيارى بوده، چنانكه شخص وى آنها را 1050 اثر گفته است. | ||
ابن حبيب داراى آثار بسيارى بوده، چنانكه شخص وى آنها را 1050 اثر گفته است. | |||
تنوع آثار او نشانگر دامنه آگاهى گسترده وى در زمينههاى مختلف است. | تنوع آثار او نشانگر دامنه آگاهى گسترده وى در زمينههاى مختلف است. | ||
خط ۶۷: | خط ۶۱: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
رفیعی، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374. | رفیعی، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.== وابستهها == | ||
== وابستهها == | |||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
ویرایش