۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن ابی‌عقیل عمانی، حسن بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
جز (جایگزینی متن - ' ق' به 'ق') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE94AUTHORCODE | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE94AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>==زندگينامه== | ||
==زندگينامه== | |||
'''حسن بن علی اب‍ن‌اب‍ی‌ع‍ق‍ی‍ل عمانى''' گفته شده که ایشان یمنی است و عمان از سواحل درياى يمن است. | '''حسن بن علی اب‍ن‌اب‍ی‌ع‍ق‍ی‍ل عمانى''' گفته شده که ایشان یمنی است و عمان از سواحل درياى يمن است. | ||
| خط ۵۲: | خط ۴۹: | ||
حسن بن ابى عقيل ملقب به «حذاء» معروف به «عمانى» و «ابن عقيل»، كنيه‌اش «ابوعلى»، از فقهاى بزرگ و از بزرگان اماميه و از متكلمين وارسته‌اى است كه معاصر با ثقة الاسلام [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] (متوفى329) بوده، و از اساتيد [[شيخ مفيد]] به شمار مى‌آيد. | حسن بن ابى عقيل ملقب به «حذاء» معروف به «عمانى» و «ابن عقيل»، كنيه‌اش «ابوعلى»، از فقهاى بزرگ و از بزرگان اماميه و از متكلمين وارسته‌اى است كه معاصر با ثقة الاسلام [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] (متوفى329) بوده، و از اساتيد [[شيخ مفيد]] به شمار مى‌آيد. | ||
==گفتار بزرگان== | ==گفتار بزرگان==مرحوم مدرس صاحب ريحانة الادب درباره او مى‌نويسد: | ||
مرحوم مدرس صاحب ريحانة الادب درباره او مى‌نويسد: | |||
«[[شيخ مفيد]] به غايت او را ستوده است و او نخستين كسى است كه در اول غيبت كبرى، فقه را مهذب كرد و با قواعد اصوليه تطبيقش نمود، طريق اجتهاد و تطبيق احكام با ادله و اصول آنها را باز كرد. بعد از او «ابن جنيد [[ابن جنید اسکافی|اسكافى]]»، هم همان طريق را پيمود. بدين جهت است كه در اصطلاح فقها، اين دو فقيه جليل القدر به «قدیمین» (دو تن از قدما) تعبير آورده مى‌شود. آراء ابن عقيل محل توجه و اعتناى بيشتر [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] و علامه و متاخرين قرار گرفته است و از فتاواى نادره او عدم تنجس آب قليل به مجرد ملاقات با نجس، وجوب اذان و اقامه در نماز صبح و شام و بطلان نماز در صورت ترك آنها (اذان و اقامه) است...» | «[[شيخ مفيد]] به غايت او را ستوده است و او نخستين كسى است كه در اول غيبت كبرى، فقه را مهذب كرد و با قواعد اصوليه تطبيقش نمود، طريق اجتهاد و تطبيق احكام با ادله و اصول آنها را باز كرد. بعد از او «ابن جنيد [[ابن جنید اسکافی|اسكافى]]»، هم همان طريق را پيمود. بدين جهت است كه در اصطلاح فقها، اين دو فقيه جليل القدر به «قدیمین» (دو تن از قدما) تعبير آورده مى‌شود. آراء ابن عقيل محل توجه و اعتناى بيشتر [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] و علامه و متاخرين قرار گرفته است و از فتاواى نادره او عدم تنجس آب قليل به مجرد ملاقات با نجس، وجوب اذان و اقامه در نماز صبح و شام و بطلان نماز در صورت ترك آنها (اذان و اقامه) است...» | ||
| خط ۸۱: | خط ۷۵: | ||
[[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] صاحب معجم رجال الحديث، پس از نقل اقوال و آراء [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] مى‌فرمايد: «شهرت و اعتبار او، عظمت علمى و عملى اين شخصيت، در بين فقهاى اعلام، ما را بى نياز از اطاله سخن و تعرض به اقاويل و كلمات آن بزرگان مى‌نمايد.» | [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] صاحب معجم رجال الحديث، پس از نقل اقوال و آراء [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] مى‌فرمايد: «شهرت و اعتبار او، عظمت علمى و عملى اين شخصيت، در بين فقهاى اعلام، ما را بى نياز از اطاله سخن و تعرض به اقاويل و كلمات آن بزرگان مى‌نمايد.» | ||
==وفات == | ==وفات ==با همه تلاشى كه در رابطه با شناخت تاريخ دقيق وفات او صورت گرفت و به صاحبان فن نيز مراجعه شد، چيزى به دست نيامد، ولى با توجه به هم عصر بودن او با ثقة الاسلام [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] و ابن بابويه (صدوق اول)، حدس زده مى‌شود كه وفات او نيز همان نيمه اول قرن چهارم، در حدود 330 تا 350 هجرى رخ داده باشد. | ||
با همه تلاشى كه در رابطه با شناخت تاريخ دقيق وفات او صورت گرفت و به صاحبان فن نيز مراجعه شد، چيزى به دست نيامد، ولى با توجه به هم عصر بودن او با ثقة الاسلام [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] و ابن بابويه (صدوق اول)، حدس زده مى‌شود كه وفات او نيز همان نيمه اول قرن چهارم، در حدود 330 تا 350 هجرى رخ داده باشد. | |||
رحمت‌خدا و رضوان او شامل حالش باد | رحمت‌خدا و رضوان او شامل حالش باد | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله==- آشنايى با علوم اسلامى: ص294، چاپ دفتر انتشارات اسلامى | ||
- آشنايى با علوم اسلامى: ص294، چاپ دفتر انتشارات اسلامى | |||
- ريحانة الادب: ج7، ص360 | - ريحانة الادب: ج7، ص360 | ||