۶۱٬۱۸۹
ویرایش
(غنی سازی متن) |
|||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
هيچ يك از نويسندگان متقدم، تاريخ تولد او را ذكر نكردهاند، اما نويسندگان معاصر، آن را ميان سالهاى 484 و 487ق دانستهاند. در منابع هر جا كه از ابن زهر به طور مطلق سخن رفته، مراد همين ابومروان عبدالملك بوده است. در منابع پزشکى اروپايى نام ابومروان بن زهر نيز تحريف شده است. | هيچ يك از نويسندگان متقدم، تاريخ تولد او را ذكر نكردهاند، اما نويسندگان معاصر، آن را ميان سالهاى 484 و 487ق دانستهاند. در منابع هر جا كه از ابن زهر به طور مطلق سخن رفته، مراد همين ابومروان عبدالملك بوده است. در منابع پزشکى اروپايى نام ابومروان بن زهر نيز تحريف شده است. | ||
== اساتید == | |||
ابن زهر نخست نزد پدر خود به فراگيرى دانش پزشکى پرداخت و در اين فن، مهارت بسيارى كسب كرد و صاحب نظر شد. او ديگر علوم چون ادبيات و فقه را نزد ابومحمد ابن عذب فراگرفت و ابومحمد حريرى بصرى نويسنده کتاب مقامات از بغداد از راه مكاتبه به او و پدرش اجازه داده است، اما ابومروان كه بيشتر همت خود را صرف آموزشهاى نظرى و عملى پزشکى كرده بود، از همان دوران نوجوانى همراه پدر خود در عيادت بيماران و درمان آنها شركت مىكرد و از وى شيوه شناخت بيمارىها و ساخت داروها را فرا مىگرفت. ابن زهر به تصريح خود در همان دوره ابتداى آموزش پزشکى نزد پدر خود سوگندنامه پزشکى ياد كرده است. او كه در اين رشته از مهارت فوق العادهاى برخوردار شده و تجربيات گرانقدرى به دست آورده بود، به زودى در مجامع علمى و ميان دانشمندان آن ديار از شهرت بسيارى برخوردار شد، چنانكه طالبان فن پزشکى براى تحصيل نزد او مىشتافتند. بزرگترين شاگردان وى در اين فن عبارتند از: ابوالحسين بن اسدون معروف به مصدوم، ابوبكر بن ابوالحسن ابومحمد شذونى و ابوعمران بن ابوعمران. | ابن زهر نخست نزد پدر خود به فراگيرى دانش پزشکى پرداخت و در اين فن، مهارت بسيارى كسب كرد و صاحب نظر شد. او ديگر علوم چون ادبيات و فقه را نزد ابومحمد ابن عذب فراگرفت و ابومحمد حريرى بصرى نويسنده کتاب مقامات از بغداد از راه مكاتبه به او و پدرش اجازه داده است، اما ابومروان كه بيشتر همت خود را صرف آموزشهاى نظرى و عملى پزشکى كرده بود، از همان دوران نوجوانى همراه پدر خود در عيادت بيماران و درمان آنها شركت مىكرد و از وى شيوه شناخت بيمارىها و ساخت داروها را فرا مىگرفت. ابن زهر به تصريح خود در همان دوره ابتداى آموزش پزشکى نزد پدر خود سوگندنامه پزشکى ياد كرده است. او كه در اين رشته از مهارت فوق العادهاى برخوردار شده و تجربيات گرانقدرى به دست آورده بود، به زودى در مجامع علمى و ميان دانشمندان آن ديار از شهرت بسيارى برخوردار شد، چنانكه طالبان فن پزشکى براى تحصيل نزد او مىشتافتند. بزرگترين شاگردان وى در اين فن عبارتند از: ابوالحسين بن اسدون معروف به مصدوم، ابوبكر بن ابوالحسن ابومحمد شذونى و ابوعمران بن ابوعمران. | ||
خط ۶۶: | خط ۶۷: | ||
# دو رساله در انواع تب؛ | # دو رساله در انواع تب؛ | ||
# تذكرة في علاج الامراض يا تذكرة في اول ما تعلق بعلاج الامراض؛ | # تذكرة في علاج الامراض يا تذكرة في اول ما تعلق بعلاج الامراض؛ | ||
# کتاب | # کتاب الزينة<ref>رفیعی، علی؛ سلیم، عبدالامیر، ج3، ص632</ref>. | ||
==پانویس== | |||
<references /> | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
رفیعی، علی؛ سلیم، عبدالامیر، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374 | |||
ویرایش