۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ق' به 'ق') |
(غنی سازی متن) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03075.jpg|بندانگشتی|ابن زهر، عبدالملک بن زهر]] | [[پرونده:NUR03075.jpg|بندانگشتی|ابن زهر، عبدالملک بن زهر]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ابن زهر، عبدالملک بن زهر | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ایادی، عبدالملک بن زهر | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |زهر | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1072 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | سبیا اندلس | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |557 ق یا 1162 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |ابومحمد ابن عذب | ||
ابومحمد حريرى بصرى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" | | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE3075AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابومروان عبدالملك بن زهر''' (متولد بین سالهای 484و487-وفات 557ق)، پزشک و وزير اشبيلى و مهمترين شخصيت خاندان زهر، همدوره ابن رشد و موسی بن میمون، مشهورترین کتابش [[التيسير في المداواة و التدبير]] | |||
== ولادت == | |||
هيچ يك از نويسندگان متقدم، تاريخ تولد او را ذكر نكردهاند، اما نويسندگان معاصر، آن را ميان سالهاى 484 و 487ق دانستهاند. در منابع هر جا كه از ابن زهر به طور مطلق سخن رفته، مراد همين ابومروان عبدالملك بوده است. در منابع پزشکى اروپايى نام ابومروان بن زهر نيز تحريف شده است. | |||
ابن زهر نخست نزد پدر خود به فراگيرى دانش پزشکى پرداخت و در اين فن، مهارت بسيارى كسب كرد و صاحب نظر شد. او ديگر علوم چون ادبيات و فقه را نزد ابومحمد ابن عذب فراگرفت و ابومحمد حريرى بصرى نويسنده کتاب مقامات از بغداد از راه مكاتبه به او و پدرش اجازه داده است، اما ابومروان كه بيشتر همت خود را صرف آموزشهاى نظرى و عملى پزشکى كرده بود، از همان دوران نوجوانى همراه پدر خود در عيادت بيماران و درمان آنها شركت مىكرد و از وى شيوه شناخت بيمارىها و ساخت داروها را فرا مىگرفت. ابن زهر به تصريح خود در همان دوره ابتداى آموزش پزشکى نزد پدر خود سوگندنامه پزشکى ياد كرده است. او كه در اين رشته از مهارت فوق العادهاى برخوردار شده و تجربيات گرانقدرى به دست آورده بود، به زودى در مجامع علمى و ميان دانشمندان آن ديار از شهرت بسيارى برخوردار شد، چنانكه طالبان فن پزشکى براى تحصيل نزد او مىشتافتند. بزرگترين شاگردان وى در اين فن عبارتند از: ابوالحسين بن اسدون معروف به مصدوم، ابوبكر بن ابوالحسن ابومحمد شذونى و ابوعمران بن ابوعمران. | ابن زهر نخست نزد پدر خود به فراگيرى دانش پزشکى پرداخت و در اين فن، مهارت بسيارى كسب كرد و صاحب نظر شد. او ديگر علوم چون ادبيات و فقه را نزد ابومحمد ابن عذب فراگرفت و ابومحمد حريرى بصرى نويسنده کتاب مقامات از بغداد از راه مكاتبه به او و پدرش اجازه داده است، اما ابومروان كه بيشتر همت خود را صرف آموزشهاى نظرى و عملى پزشکى كرده بود، از همان دوران نوجوانى همراه پدر خود در عيادت بيماران و درمان آنها شركت مىكرد و از وى شيوه شناخت بيمارىها و ساخت داروها را فرا مىگرفت. ابن زهر به تصريح خود در همان دوره ابتداى آموزش پزشکى نزد پدر خود سوگندنامه پزشکى ياد كرده است. او كه در اين رشته از مهارت فوق العادهاى برخوردار شده و تجربيات گرانقدرى به دست آورده بود، به زودى در مجامع علمى و ميان دانشمندان آن ديار از شهرت بسيارى برخوردار شد، چنانكه طالبان فن پزشکى براى تحصيل نزد او مىشتافتند. بزرگترين شاگردان وى در اين فن عبارتند از: ابوالحسين بن اسدون معروف به مصدوم، ابوبكر بن ابوالحسن ابومحمد شذونى و ابوعمران بن ابوعمران. | ||
خط ۴۲: | خط ۴۷: | ||
ابن زهر از بزرگترين پزشکان در طب بالينى به شمار مىرود. وى با اينكه پيرو نظريه [[جالینوس]] بود، اما تمايل شديد به تجربه وى را ممتاز مىساخت و از راه مشاهده و آزمايش بهانديشههاى بديع بسيارى دست يافت. همچنين وى را قديمىترين انگلشناس بزرگ پس از الكساندر ترالسى و نخستين معرف انگل مولد جرب معرفى كرده و ستودهاند؛ گرچه اشاره كردهاند كه در اين مورد، احمد طبرى، پزشک مسلمان بر وى مقدم بوده است. او خود در مقدمه کتاب «التيسير» به اهميت تجربه در پزشکى اشاره كرده و بارها تصريح كرده است. | ابن زهر از بزرگترين پزشکان در طب بالينى به شمار مىرود. وى با اينكه پيرو نظريه [[جالینوس]] بود، اما تمايل شديد به تجربه وى را ممتاز مىساخت و از راه مشاهده و آزمايش بهانديشههاى بديع بسيارى دست يافت. همچنين وى را قديمىترين انگلشناس بزرگ پس از الكساندر ترالسى و نخستين معرف انگل مولد جرب معرفى كرده و ستودهاند؛ گرچه اشاره كردهاند كه در اين مورد، احمد طبرى، پزشک مسلمان بر وى مقدم بوده است. او خود در مقدمه کتاب «التيسير» به اهميت تجربه در پزشکى اشاره كرده و بارها تصريح كرده است. | ||
بعضى از نويسندگان مانند ميخائيل غزيرى ابن زهر را يهودى دانستهاند، اما وستنفلد اين گمان را مردود دانسته است، چنانكه از آثار خود وى نيز آشكارا اسلام وى معلوم مىشود. ابن زهر پس از عمرى كه به آموزش، طبابت و نوشتن كتب پزشکى اشتغال داشت، سرانجام مانند پدرش به غدهاى چركين گرفتار شد و در اشبيليه يا در مراكش درگذشت و جنازه وى به اشبيليه منتقل شد و در بيرون دوازده الفتح به خاک سپرده شد. | بعضى از نويسندگان مانند ميخائيل غزيرى ابن زهر را يهودى دانستهاند، اما وستنفلد اين گمان را مردود دانسته است، چنانكه از آثار خود وى نيز آشكارا اسلام وى معلوم مىشود. | ||
== وفات == | |||
ابن زهر پس از عمرى كه به آموزش، طبابت و نوشتن كتب پزشکى اشتغال داشت، سرانجام مانند پدرش به غدهاى چركين گرفتار شد و در تاریخ 557 ق یا 1162م در اشبيليه يا در مراكش درگذشت و جنازه وى به اشبيليه منتقل شد و در بيرون دوازده الفتح به خاک سپرده شد. | |||
== آثار== | == آثار== |
ویرایش