دیوان خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی (زوار): تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب|''امشب ز غمت ميان خون خواهم خفت''|2=''وز بستر عافيت برون خواهم خفت''}}

{{ب|''باور نكنى خيال خود را بفرست''|2=''تا درنگرد كه بى تو چون خواهم خفت''}}

{{ب|''هر دوست كه دم زد از وفا دشمن شد''|2=''هر پاك‌روى كه بود تردامن شد''}}

{{ب|''گويند شب آبستن غيب است عجب''|2=''چون مرد نديد از كه آبستن شد''}}

واژه‌هاى كليدى در اشعار حافظ: در ديوان حافظ كلمات و معانى دشوار فراوانى يافت مى‌شود كه هر يك نقش اساسى و عمده‌اى را در بيان و انتقال پيام‌ها و انديشه‌هاى عميق برعهده دارد؛ به‌عنوان نقطه شروع براى آشكار شدن و درك اين مفاهيم، ابتدا بايد با سير ورود تدريجى آن‌ها در ادبيات عرفانى كه از سده ششم و با آثار سنايى و [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و ديگران آغاز گرديده، آشنا شد. از جمله مهم‌ترين آن‌ها مى‌توان به واژه‌گانى چون «رند» و «صوفى» و «مى» اشاره كرد:

{{ب|''خدا را كم نشين با خرقه‌پوشان''|2=''رخ از رندان بى‌سامان مپوشان''}}

{{ب|''در اين خرقه بسى آلودگى هست''|2=''خوشا وقت قباى مى‌فروشان''}}