بریجز، هارفورد جونز: تفاوت میان نسخه‌ها

|-

|رحلت  

|-

|اساتید

|}

</div>

او در 1807 به دريافت لقب بارونت مفتخر شد؛ لقبى كه از مأموريت والاى او در ايران حكايت مى‌كرد. دست‌آورد بزرگ او در اين سفر، بستن پيمان دوستى ميان بريتانيا و ايران بود كه راه هندوستان را بر فرانسويان هم‌چنان بسته نگاه مى‌داشت. او هم‌چنين به كار مستشاران انگليسى در ايران آسيب رساند و راه آشتى ايران و روسيه را بست. او در پى پيمان فينكنشتاين در مىِ 1807 در لهستان، ميان نمايندگان فتحعلى شاه قاجار و فرانسه كه واكنش تند بريتانيايى‌ها را به دنبال آورد، به ايران گسيل شد؛ يعنى هنگامى كه جان ملكم، نخستين نماينده انگليسى در ايران، از سفر خود به اين كشور چيزى به دست نياورد، سر هارفورد جونز به فرمان پادشاه انگليس بدان‌جا روانه شد.