۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابى طالب' به 'ابىطالب') |
جز (جایگزینی متن - 'ر.ك:' به 'ر.ک:') |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
كتاب با دو مقدمه از محقق و نويسنده آغاز و مطالب در 79 باب، سامان يافته است. نگارنده در اين كتاب، برخى آيات قرآن كريم، روايات و حكايات را گردآورى كرده است. | كتاب با دو مقدمه از محقق و نويسنده آغاز و مطالب در 79 باب، سامان يافته است. نگارنده در اين كتاب، برخى آيات قرآن كريم، روايات و حكايات را گردآورى كرده است. | ||
درباره انتساب اين كتاب، سخنان بسيار گفته شده كه در انتهاى گزارش محتوا، بدان پرداخته شده است. اما برخى از صاحبنظران ادبيات عرب، مانند كارل بروكلمان، بر اين باورند كه شايد بهتر باشد اين اثر را از جمله كتابهاى منسوب به جاحظ بهشمار آورد.<ref>ر. | درباره انتساب اين كتاب، سخنان بسيار گفته شده كه در انتهاى گزارش محتوا، بدان پرداخته شده است. اما برخى از صاحبنظران ادبيات عرب، مانند كارل بروكلمان، بر اين باورند كه شايد بهتر باشد اين اثر را از جمله كتابهاى منسوب به جاحظ بهشمار آورد.<ref>ر.ک: زرينكوب، روزبه، ص191</ref> | ||
به هر حال، اين كتاب چه از آن جاحظ باشد چه نباشد، شامل مطالب جالبى است كه به احتمال زياد، بخشى از آن حاصل ترجمه متنهاى پهلوى است كه در جريان نهضت ترجمه به عربى كه در قرنهاى 2- 4ق/ 8- 10م در جهان اسلام روى داد، گوشههايى از تاريخ و فرهنگ ايران را براى مسلمانان و عربزبانان جهان، آشكار ساخت.<ref>همان</ref> | به هر حال، اين كتاب چه از آن جاحظ باشد چه نباشد، شامل مطالب جالبى است كه به احتمال زياد، بخشى از آن حاصل ترجمه متنهاى پهلوى است كه در جريان نهضت ترجمه به عربى كه در قرنهاى 2- 4ق/ 8- 10م در جهان اسلام روى داد، گوشههايى از تاريخ و فرهنگ ايران را براى مسلمانان و عربزبانان جهان، آشكار ساخت.<ref>همان</ref> | ||
خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
#در كتاب گاه به اشعار شاعرانى استشهاد شده است كه سالها پس از جاحظ مىزيستهاند، مانند: ابن معتز و منصور بن اسماعيل فقيه. گاه نيز در لابلاى كتاب، به ابياتى بدون ذكر نام سراينده آنها برمىخوريم كه پس از جستوجو در منابع و يافتن نام سرايندگان آنها مشخص مىشود كه بسيارى از اين ابيات، به شاعرانى تعلق دارد كه سالها پس از جاحظ مىزيستهاند و گاه نزديك به دو قرن با وى فاصله زمانى دارند. | #در كتاب گاه به اشعار شاعرانى استشهاد شده است كه سالها پس از جاحظ مىزيستهاند، مانند: ابن معتز و منصور بن اسماعيل فقيه. گاه نيز در لابلاى كتاب، به ابياتى بدون ذكر نام سراينده آنها برمىخوريم كه پس از جستوجو در منابع و يافتن نام سرايندگان آنها مشخص مىشود كه بسيارى از اين ابيات، به شاعرانى تعلق دارد كه سالها پس از جاحظ مىزيستهاند و گاه نزديك به دو قرن با وى فاصله زمانى دارند. | ||
#پنج بيت (بدون ذكر نام سراينده) در كتاب نقل شده است، با مطلع «بدا حين اثرى...» با قافيه «م» كه اين ابيات از سرودههاى جاحظ است. اما مؤلف در آغاز اين ابيات، عبارت «قال في ابن أبى دؤاد» را به كار برده است. حال آنكه اگر نويسنده كتاب، جاحظ بود، به جاى «قال» بايد از لفظ «قلت» استفاده مىكرد. افزون بر آن، ابياتى از مؤلف كتاب با لفظ «قلت» در كتاب آمده است كه در مجموعه اشعار جاحظ، وجود ندارد. | #پنج بيت (بدون ذكر نام سراينده) در كتاب نقل شده است، با مطلع «بدا حين اثرى...» با قافيه «م» كه اين ابيات از سرودههاى جاحظ است. اما مؤلف در آغاز اين ابيات، عبارت «قال في ابن أبى دؤاد» را به كار برده است. حال آنكه اگر نويسنده كتاب، جاحظ بود، به جاى «قال» بايد از لفظ «قلت» استفاده مىكرد. افزون بر آن، ابياتى از مؤلف كتاب با لفظ «قلت» در كتاب آمده است كه در مجموعه اشعار جاحظ، وجود ندارد. | ||
#مؤلف داستانى از قول شخصى به نام ابوعلى بن الاسكرى (الاشكرى)، از نديمان تميم بن تميم (ابىتميم) نقل كرده است. اين داستان در منابع ديگر از جمله «جذوة المقتبس» حميدى و «[[وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان|وفيات الأعيان]]» [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] نيز آمده است. بىترديد تميم بن ابىتميم، همان ابوالمعز تميم بن باديس، از واليان شمال آفريقاست كه در 501ق وفات يافته است. با توجه به اين روايت، «المحاسن و الأضداد» دست كم بايد در اواخر سده 5 يا اوايل سده 6ق تأليف شده باشد.<ref>ر. | #مؤلف داستانى از قول شخصى به نام ابوعلى بن الاسكرى (الاشكرى)، از نديمان تميم بن تميم (ابىتميم) نقل كرده است. اين داستان در منابع ديگر از جمله «جذوة المقتبس» حميدى و «[[وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان|وفيات الأعيان]]» [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] نيز آمده است. بىترديد تميم بن ابىتميم، همان ابوالمعز تميم بن باديس، از واليان شمال آفريقاست كه در 501ق وفات يافته است. با توجه به اين روايت، «المحاسن و الأضداد» دست كم بايد در اواخر سده 5 يا اوايل سده 6ق تأليف شده باشد.<ref>ر.ک: فاتحىنژاد، عنايتالله، ج17، ص217- 218</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
فهرست مطالب و اعلام مذكور در متن، در انتهاى كتاب آمده است. | فهرست مطالب و اعلام مذكور در متن، در انتهاى كتاب آمده است. | ||
در پاورقىها، علاوه بر اشاره به نصوصى كه در ساير كتب جاحظ موجود مىباشد.<ref>ر. | در پاورقىها، علاوه بر اشاره به نصوصى كه در ساير كتب جاحظ موجود مىباشد.<ref>ر.ک: پاورقى، ص19</ref>، توضيح اعلام مذكور در متن.<ref>ر.ک: همان، ص28</ref>و تشريح برخى لغات.<ref>همان</ref>، آمده است. | ||
ویرایش