۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'كاشف الغطاء' به 'کاشفالغطاء') |
جز (جایگزینی متن - 'رسول الله' به 'رسولالله') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
وى دوره اول فقه و شريعت را عصر | وى دوره اول فقه و شريعت را عصر رسولالله(ص) معرفى نموده و به مناسبت، از آغاز وحى به پيامبر(ص)، در غار حرا، بحث را شروع كرده است. در آغاز به احكامى اشاره مىكند كه در عصر رسالت تشريع شد. وى با تفكيك دوران مكه و مدينه هر كدام را جداگانه بررسى كرده، ويژگى تشريع در هر يك از اين دو دوره را بازگو مىكند. مصدر تشريع در اين دوره وحى الهى است، بر خلاف كسانى كه آن را مستند به اجتهاد پيامبر مىدانند. در اين عصر، كلمه فقه بر فهم همه معارف اسلامى اطلاق مىشد؛ يعنى همه آنچه كه در قرآن آمده است، و البته فقه را نيز شامل مىشود و لذا به قراء قرآن فقها مىگفتند. در اين دوره برخى از اصحاب پيامبر در وقايع مختلف از طريق اجتهاد به استنباط احكام شرعى مىپرداختند و از آن جا كه پيامبر اكرم(ص) حضور داشتند، مجالى براى اختلاف در احكام وجود نداشت. | ||
دوره دوم فقه از وفات پيامبر اكرم(ص) شروع مىشود و تا زمان خروج معاويه از اطاعت خليفه مسلمين ([[امام على(ع)]]) ادامه مىيابد. در اين دوره جامعه اسلامى به كتابت قرآن اهتمام داشتند. نويسنده، مطالب مختلفى درباره جمع و كتابت قرآن براساس منابع علوم قرآنى ارايه مىكند. | دوره دوم فقه از وفات پيامبر اكرم(ص) شروع مىشود و تا زمان خروج معاويه از اطاعت خليفه مسلمين ([[امام على(ع)]]) ادامه مىيابد. در اين دوره جامعه اسلامى به كتابت قرآن اهتمام داشتند. نويسنده، مطالب مختلفى درباره جمع و كتابت قرآن براساس منابع علوم قرآنى ارايه مىكند. |
ویرایش