سلوة الحزين في موت البنين: تفاوت میان نسخه‌ها

الف) رواياتى كه در آنها به مرگ يا سقط يك فرزند اشاره شده است. در روايتى در اين فصل كه از معاويه بن قرة بن اياس بن هلال مزنى از ابوايوب انصارى نقل شده، چنين آمده است كه روزى مردى، در حالى كه كودكى خردسال به همراه داشت، نزد رسول خدا(ص) آمد. رسول الله(ص) فرمود: آيا دوستش دارى؟ گفت: پدر و مادرم فداى شما، هم‌چنان كه شما را دوست دارم، او را نيز دوست دارم. پس از چندى، پيامبر(ص) سراغ وى را از اصحاب گرفت و ايشان گفتند كه فرزندش مرده است. هنگامى كه وى نزد پيامبر(ص) آمد، ايشان به او فرمودند: آيا خوش‌حال نيستى از اينكه بابى از ابواب بهشت نماند مگر آنكه برايت گشوده شود(براى صبر بر مرگ فرزند). اصحاب پرسيدند: آيا فقط براى او چنين است يا اگر ما هم در مرگ فرزند شكيبا باشيم، چنين مى‌شود؛ ايشان فرمودند: اين حكم، براى همه است.

ب) رواياتى كه مربوط به مرگ دو فرزند مى‌باشد. از ابى ثعلبه اشجعى نقل شده است كه به پيامبر(ص) گفتم: يا رسول الله(ص)، من دو فرزند داشتم كه پس از اسلام آوردنم، مردند؛ ايشان فرمودند: هر كس كه دو فرزندش در اسلام بميرند، خداوند هر دوى آنان را به فضل و كرمش وارد جنت خواهد نمود.