۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(غنی سازی متن) |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |علی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |511 | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |حلب | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |علی بن زهره حلبی (پدر) | ||
سید ابوالمحاسن زهره حلبی(جدش) | |||
ابومنصور محمد بن حسن بن منصور | |||
نقاش موصلی | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
خط ۴۰: | خط ۴۶: | ||
'''عزالدّين ابوالمكارم حمزه بن على بن زهره الحسينى الحلبى'''، معروف به ابن زهره و سيّدبن زهره (511-585ق)، فقيه، اصولى، متكلّم، نحوى و از ثقات و نقيب سادات حلب و بهنامترين فرد اين خاندان است. تا آنجا كه هرگاه «ابن زهره» بدون قرينهاى به كار رود، مقصود اوست. | '''عزالدّين ابوالمكارم حمزه بن على بن زهره الحسينى الحلبى'''، معروف به ابن زهره و سيّدبن زهره (511-585ق)، فقيه، اصولى، متكلّم، نحوى و از ثقات و نقيب سادات حلب و بهنامترين فرد اين خاندان است. تا آنجا كه هرگاه «ابن زهره» بدون قرينهاى به كار رود، مقصود اوست. | ||
وی در رمضان ۵۱۱ در شهر حلب دیده به جهان گشود و در خاندان علم و سیادت نشو و نما کرد. | |||
آلِ زُهْره، يا بنى زهره، خاندانى از سادات تشيع دوازده امامى مىباشند كه بسيارى از آنان اهل علم و سياست و داراى تأليف بوده و دانشمندانى بزرگ، از آنان دانش آموختهاند. نسب اين دودمان به زهره بن على بن محمد بن محمد بن احمد بن محمد بن حسين بن اسحاق ابن جعفرالصادق(ع) مىرسد. گاه آنان را اسحاقى (اسحاقيون) نيز خواندهاند. | آلِ زُهْره، يا بنى زهره، خاندانى از سادات تشيع دوازده امامى مىباشند كه بسيارى از آنان اهل علم و سياست و داراى تأليف بوده و دانشمندانى بزرگ، از آنان دانش آموختهاند. نسب اين دودمان به زهره بن على بن محمد بن محمد بن احمد بن محمد بن حسين بن اسحاق ابن جعفرالصادق(ع) مىرسد. گاه آنان را اسحاقى (اسحاقيون) نيز خواندهاند. | ||
وى افزون بر پاى بلند علمى، نقيب طالبيان و پيشواى مورد قبول شيعيان حلب بود. در 570ق. كه صلاحالدين ايوبى آهنگ حلب كرد و در بيرون شهر اردو زد، الملك الصالح زنگى صاحب حلب، از بيم آنكه مردم حلب شهر را به صلاحالدين تسليم كنند، آنان را در ميدان شهر گردآورد و با گريه و لابه از آنان يارى خواست. شيعيان با تحميل اين شرايط قول همكارى دادند: حَىّ عَلى خَيْرِالعَمَل بر اذكار اذان افزوده شود؛ بخش شرقى مسجد جامع به آنان اختصاص يابد؛ نام 12 امام(ع) پيشاپيش جنازهها برده شود؛ در نماز بر مردگان پنج تكبير زنند و صيغ عقود و نكاحهايشان را ابوالمكارم حمزه جارى سازد. | وى افزون بر پاى بلند علمى، نقيب طالبيان و پيشواى مورد قبول شيعيان حلب بود. در 570ق. كه صلاحالدين ايوبى آهنگ حلب كرد و در بيرون شهر اردو زد، الملك الصالح زنگى صاحب حلب، از بيم آنكه مردم حلب شهر را به صلاحالدين تسليم كنند، آنان را در ميدان شهر گردآورد و با گريه و لابه از آنان يارى خواست. شيعيان با تحميل اين شرايط قول همكارى دادند: حَىّ عَلى خَيْرِالعَمَل بر اذكار اذان افزوده شود؛ بخش شرقى مسجد جامع به آنان اختصاص يابد؛ نام 12 امام(ع) پيشاپيش جنازهها برده شود؛ در نماز بر مردگان پنج تكبير زنند و صيغ عقود و نكاحهايشان را ابوالمكارم حمزه جارى سازد. | ||
ابن زهره آموزش را نزد پدر خويش آغاز كرد و از | == اساتید == | ||
ابن زهره آموزش را نزد پدر خويش علی بن زهره حلبی و جدش سید ابوالمحاسن زهره حلبی آغاز كرد و از پدرش و شيخ ابوعبدالله حسين بن طاهر صورى و محمد بن حسن نقاش و با يك واسطه از ابوعلى پسر [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، اجازه روايت يافت. النهایه [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] را بر حاجب حلبى خواند و از اينرو در فقه با 4 واسطه شاگرد شيخ بهشمار مىآيد. | |||
== شاگردان == | |||
شاگردان وى عبارتند از: | شاگردان وى عبارتند از: | ||
ویرایش