۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الذخيرة في الحقيقة: تفاوت میان نسخه‌ها
لینک درون متنی
(لینک درون متنی) |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''الذخيرة في الحقيقة''' در موضوع كلام و بيان عقائد اسماعيليه مى‌باشد كه به زبان عربى توسط [[یمانی، علی بن ولید|على بن وليد]] متوفى سال 612 هجرى قمرى از علماء مشهور اسماعيليه در قرن هفتم هجرى نوشته شده است. | '''الذخيرة في الحقيقة''' در موضوع كلام و بيان عقائد اسماعيليه مى‌باشد كه به زبان عربى توسط [[یمانی، علی بن ولید|على بن وليد]] متوفى سال 612 هجرى قمرى از علماء مشهور اسماعيليه در قرن هفتم هجرى نوشته شده است. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۴: | ||
از جملۀ عقائد متفاوت اسماعيليه با شيعيان اثنا عشريّه مى‌توان به بحث امامت و معاد و صفات الهى اشاره كرد كه براى روشن شدن مطالب كتاب و به‌طور كلى عقائد و اعتقادات اسماعيليه به بخشهايى از كتاب الذخيرة في الحقيقة اشاره مى‌كنيم. | از جملۀ عقائد متفاوت اسماعيليه با شيعيان اثنا عشريّه مى‌توان به بحث امامت و معاد و صفات الهى اشاره كرد كه براى روشن شدن مطالب كتاب و به‌طور كلى عقائد و اعتقادات اسماعيليه به بخشهايى از كتاب الذخيرة في الحقيقة اشاره مى‌كنيم. | ||
==ساختار == | ==ساختار == | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۰: | ||
و بندگان. | و بندگان. | ||
فصل هفتم كتاب دربارۀ خلقت انسان است اولين مطلبى كه ابن وليد در اينجا متذكر مى‌گردد بيان ادوار كواكب سبعه است او مى‌گويد دورۀ هركدام از اين كواكب هفت هزار ساله مى‌باشد كه شب و روز | فصل هفتم كتاب دربارۀ خلقت انسان است اولين مطلبى كه [[یمانی، علی بن ولید|ابن وليد]] در اينجا متذكر مى‌گردد بيان ادوار كواكب سبعه است او مى‌گويد دورۀ هركدام از اين كواكب هفت هزار ساله مى‌باشد كه شب و روز | ||
هركدام با ديگرى متفاوت است.در اين ترتيب زحل را اولين از كواكب سبعه مى‌شمارد و بدين معنا كه اولين تأثيرگذار به لحاظ برودت، حرارت، بخار و دود و...بر روى زمين سيارۀ زحل مى‌باشد. | هركدام با ديگرى متفاوت است.در اين ترتيب زحل را اولين از كواكب سبعه مى‌شمارد و بدين معنا كه اولين تأثيرگذار به لحاظ برودت، حرارت، بخار و دود و...بر روى زمين سيارۀ زحل مى‌باشد. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۸: | ||
مى‌كند.او فرزندان اسماعيل را هياكل نورانيۀ مستقرى مى‌نامد كه نسلهاى آنها تا رسيدن به عبدالمطلب و فرزندانش مستمر مى‌باشند.وى اولاد اسحق را حجب مستور مستودعى كه قائم غائب از اولاد و سلسلۀ او مى‌باشد مى‌داند.آنها تا جايى اين سلسله را ادامه مى‌دهند كه مى‌رسد به فرزندان عبدالمطلب يعنى عبداللّه و ابوطالب و آنها را نيز به صامت و ناطق تقسيم مى‌كند و عبداللّه را مثل فرزندش محمّد صامت و ابوطالب را مثل فرزند خود على بن ابيطالب ناطق مى‌پندارند كه همين حالت را در امام حسن و امام حسين عليهما‌السلام نيز معتقدند و امام مجتبى(ع) را امام صامت و سيد الشهدا عليه‌السلام را ناطق دانسته‌اند. | مى‌كند.او فرزندان اسماعيل را هياكل نورانيۀ مستقرى مى‌نامد كه نسلهاى آنها تا رسيدن به عبدالمطلب و فرزندانش مستمر مى‌باشند.وى اولاد اسحق را حجب مستور مستودعى كه قائم غائب از اولاد و سلسلۀ او مى‌باشد مى‌داند.آنها تا جايى اين سلسله را ادامه مى‌دهند كه مى‌رسد به فرزندان عبدالمطلب يعنى عبداللّه و ابوطالب و آنها را نيز به صامت و ناطق تقسيم مى‌كند و عبداللّه را مثل فرزندش محمّد صامت و ابوطالب را مثل فرزند خود على بن ابيطالب ناطق مى‌پندارند كه همين حالت را در امام حسن و امام حسين عليهما‌السلام نيز معتقدند و امام مجتبى(ع) را امام صامت و سيد الشهدا عليه‌السلام را ناطق دانسته‌اند. | ||
در ديگر مرحله از كتاب ابن وليد رابطۀ اميرالمؤمنين را با پيغمبر صلى اللّه عليهما يادآور مى‌شود و بيان مى‌دارد كه [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] چه بهره‌هايى از پيغمبر(ص) برده و به چه مقاماتى به واسطۀ بودن در محضر نبوى نائل گرديده است.سپس اشاره‌اى به مقام جد و فتح و خيال كه به ترتيب از جد و عمو و پدر حضرت على به ايشان رسيده است اشاره مى‌كند. | در ديگر مرحله از كتاب [[یمانی، علی بن ولید|ابن وليد]] رابطۀ اميرالمؤمنين را با پيغمبر صلى اللّه عليهما يادآور مى‌شود و بيان مى‌دارد كه [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] چه بهره‌هايى از پيغمبر(ص) برده و به چه مقاماتى به واسطۀ بودن در محضر نبوى نائل گرديده است.سپس اشاره‌اى به مقام جد و فتح و خيال كه به ترتيب از جد و عمو و پدر حضرت على به ايشان رسيده است اشاره مى‌كند. | ||
مقام حضرت زهراى مرضيه عليهاالسلام نيز كه در بين اسماعيليه جايگاه بسيار ويژه و منحصر به فردى است | مقام حضرت زهراى مرضيه عليهاالسلام نيز كه در بين اسماعيليه جايگاه بسيار ويژه و منحصر به فردى است | ||
فصل بيستم كتاب ابن وليد را به خود اختصاص داده است تعابيرى كه مؤلف به كار برده براى روش اين مقام ويژه عينا به اين ترتيب است.و كانت فاطمه عليهاالسلام هيكلا شريفا و شخصا نورانيا | فصل بيستم كتاب [[یمانی، علی بن ولید|ابن وليد]] را به خود اختصاص داده است تعابيرى كه مؤلف به كار برده براى روش اين مقام ويژه عينا به اين ترتيب است.و كانت فاطمه عليهاالسلام هيكلا شريفا و شخصا نورانيا | ||
لطيفا زبدة الاسلام و جوهر المنتقلين من استخرج من ظاهر دعوة ابيها صلوات اللّه عليه.نويسنده ازدواج حضرت زهرا با اميرالمؤمنين عليهما‌السلام را مايۀ كمال ايشان دانسته و تولد حسين را نشانۀ اين كمال شمرده است. | لطيفا زبدة الاسلام و جوهر المنتقلين من استخرج من ظاهر دعوة ابيها صلوات اللّه عليه.نويسنده ازدواج حضرت زهرا با اميرالمؤمنين عليهما‌السلام را مايۀ كمال ايشان دانسته و تولد حسين را نشانۀ اين كمال شمرده است. | ||
ابن وليد محمد بن اسماعيل را كه مقامش را اوضح از بيان مى‌داند خاتم دورۀ شرايع انبياء دانسته است. | [[یمانی، علی بن ولید|ابن وليد]] محمد بن اسماعيل را كه مقامش را اوضح از بيان مى‌داند خاتم دورۀ شرايع انبياء دانسته است. | ||
بحث از نطقاء و اوصياء و ائمه فصل بيست و دوم كتاب الذخيرة في الحقيقة مى‌باشد مؤلف هفت ناطق را متولى هريك از اقاليم سبعه مى‌داند و به عظمت ائمه و اوصياء اشاره كوتاهى دارد. | بحث از نطقاء و اوصياء و ائمه فصل بيست و دوم كتاب الذخيرة في الحقيقة مى‌باشد مؤلف هفت ناطق را متولى هريك از اقاليم سبعه مى‌داند و به عظمت ائمه و اوصياء اشاره كوتاهى دارد. | ||
اسماعيليه طبق بيان ابن وليد در مورد كثائف ائمه و بروج دوازده‌گانه به ارتباطاتى عجيب‌قائلند كه در فصل بيست و سوم و بيست و چهارم بدانها پرداخته است. | اسماعيليه طبق بيان [[یمانی، علی بن ولید|ابن وليد]] در مورد كثائف ائمه و بروج دوازده‌گانه به ارتباطاتى عجيب‌قائلند كه در فصل بيست و سوم و بيست و چهارم بدانها پرداخته است. | ||
بعد از عاقبت منحرفين كه اهل ايمان به اصول دين هستند ولى در اعمال دچار خطايايى شده‌اند گفته وارد بيان عاقبت مؤمنين مى‌شود.آنهايى كه ظاهر دعوت رسول اللّه صلى‌الله‌عليه‌وآله | بعد از عاقبت منحرفين كه اهل ايمان به اصول دين هستند ولى در اعمال دچار خطايايى شده‌اند گفته وارد بيان عاقبت مؤمنين مى‌شود.آنهايى كه ظاهر دعوت رسول اللّه صلى‌الله‌عليه‌وآله | ||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۰: | ||
همج و رعاع نيز گروه ديگرى هستند كه در فصل بيست و هشت آنها را محكوم به مقابله با قائم منتظر دانسته و عاقبتشان گرفتارى به شمشير غضب آن حضرت را به ايشان ترسيم كرده است. | همج و رعاع نيز گروه ديگرى هستند كه در فصل بيست و هشت آنها را محكوم به مقابله با قائم منتظر دانسته و عاقبتشان گرفتارى به شمشير غضب آن حضرت را به ايشان ترسيم كرده است. | ||
ابن وليد محل صعود عقول را نيز در دو فصل بعدى شرح داده و متنعم بودن مؤمنى كه با ايمان و عمل رشد كرده و به مقاماتى رسيده است را نيز در فصل ديگرى بازگو كرده است. | [[یمانی، علی بن ولید|ابن وليد]] محل صعود عقول را نيز در دو فصل بعدى شرح داده و متنعم بودن مؤمنى كه با ايمان و عمل رشد كرده و به مقاماتى رسيده است را نيز در فصل ديگرى بازگو كرده است. | ||
آخرين فصلهاى كتاب الذخيرة في الحقيقة به اين ترتيب‌اند:عاقبت جن، مهبط نفوس معصيت‌كاران و عدم قصاص در نكاح. | آخرين فصلهاى كتاب الذخيرة في الحقيقة به اين ترتيب‌اند:عاقبت جن، مهبط نفوس معصيت‌كاران و عدم قصاص در نكاح. | ||
==نسخۀ حاضر== | ==نسخۀ حاضر== | ||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۲۸: | ||
نسخۀ حاضر كه در قطع رحلى است انتشارات دار الثقافۀ در بيروت و در سال 1971 براى اولين بار چاپ كرده است كه محمدحسن الاعظمى تحقيق دربارۀ اين كتاب را عهده‌دار بوده كه نهايتا آنرا به چاپ سپرده است او در آخر كتاب فقط يك فهرست مطالب براى كتاب آورده و آنرا تمام كرده است. | نسخۀ حاضر كه در قطع رحلى است انتشارات دار الثقافۀ در بيروت و در سال 1971 براى اولين بار چاپ كرده است كه محمدحسن الاعظمى تحقيق دربارۀ اين كتاب را عهده‌دار بوده كه نهايتا آنرا به چاپ سپرده است او در آخر كتاب فقط يك فهرست مطالب براى كتاب آورده و آنرا تمام كرده است. | ||
== پیوندها == | == پیوندها == | ||