۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الطرق و الأسانيد إلی مرويات أهلالبیت علیهمالسلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۴۳
، ۱۴ مارس ۲۰۱۸جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص'
جز (جایگزینی متن - 'سید حسن' به 'سیدحسن') |
جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
این اجازهنامه در ذیحجه سال 1399ق صادر شده است<ref>ر.ک: متن اجازهنامه، صفحه ل</ref>. | این اجازهنامه در ذیحجه سال 1399ق صادر شده است<ref>ر.ک: متن اجازهنامه، صفحه ل</ref>. | ||
اجازه، اصطلاحی در علوم حدیث است که بر گونهای از انحاء فراگیری حدیث دلالت دارد. در اصطلاح محدثان اجازه در کنار سماع، عرض و قرائت، یکی از روشهای دریافت حدیث شمرده شده است و با رخصت شفاهی و کتبی شیخ به راوی برای روایت احادیث مضبوط در متن یا متونی که در ثبت دارد تحقق میپذیرد<ref>ر.ک: مدیر شانهچی، کاظم، | اجازه، اصطلاحی در علوم حدیث است که بر گونهای از انحاء فراگیری حدیث دلالت دارد. در اصطلاح محدثان اجازه در کنار سماع، عرض و قرائت، یکی از روشهای دریافت حدیث شمرده شده است و با رخصت شفاهی و کتبی شیخ به راوی برای روایت احادیث مضبوط در متن یا متونی که در ثبت دارد تحقق میپذیرد<ref>ر.ک: مدیر شانهچی، کاظم، ص596</ref>. | ||
اجازه از دیرباز در بین علما و دانشمندان علوم مـختلف مـرسوم بـوده و اساتید فن بهمنظور بزرگداشت از مقام علمی شاگردانشان و به نشانه کفایتها و شایستگیهایی کـه در آنان وجود داشته برایشان اجازه صادر مینمودند. در حوزههای مختلف عـلوم اسلامی همچون تـفسیر، حـدیث، فقه، طب، ادبیات و عرفان تبادل اجازه بین اساتید و شاگردان مرسوم بوده است؛ مثلاً محدثین اجازه روایت حدیث و یا روایت کتابهای حدیثی را به حدیثپژوهان اعطا نموده و فقها اجازه اجتهاد و یا تصدی امور حـسبیه را بـرای لایقان این مناصب انشا میکردند<ref>ر.ک: حافظیان بابلی، ابوالفضل، ص185</ref>. | اجازه از دیرباز در بین علما و دانشمندان علوم مـختلف مـرسوم بـوده و اساتید فن بهمنظور بزرگداشت از مقام علمی شاگردانشان و به نشانه کفایتها و شایستگیهایی کـه در آنان وجود داشته برایشان اجازه صادر مینمودند. در حوزههای مختلف عـلوم اسلامی همچون تـفسیر، حـدیث، فقه، طب، ادبیات و عرفان تبادل اجازه بین اساتید و شاگردان مرسوم بوده است؛ مثلاً محدثین اجازه روایت حدیث و یا روایت کتابهای حدیثی را به حدیثپژوهان اعطا نموده و فقها اجازه اجتهاد و یا تصدی امور حـسبیه را بـرای لایقان این مناصب انشا میکردند<ref>ر.ک: حافظیان بابلی، ابوالفضل، ص185</ref>. | ||